Brinkman: ‘Nu valt-ie onze kant op. Maar dat hebben we wel afgedwongen’

Verdediger Jasper Brinkman (22), vanaf de D’tjes bij Bloemendaal, deed woensdagavond wat zijn teamgenoten maar niet lukte. Iets wat verdedigers meestal niet doen: briljant een strafcorner forceren en hem dan zelf in het net pushen. ‘Dit zijn de wedstrijden om te gáán en te laten zien wat je kan. Dus dat heb ik gedaan.’  

Vanaf zijn derde stond Brinkman – uit Santpoort-Zuid – al op hockeyclub HBS om naar zijn broers te kijken. Later ging hij naar hockey-instituut Bloemendaal, waar hij in de jeugd de trucs uitprobeerde, waarmee hij woensdagavond in het Wagener Stadion op het allerhoogste niveau de ban brak.

Een verdediger die in het aanvallende 23-metergebied de bal krijgt, kan een paar dingen doen. De bal weer omleggen. Veilig balbezit houden. Geen risico nemen in ieder geval. Maar Brinkman had zich het volgende voorgenomen, in de strijd om de landstitel: ‘Dit zijn de belangrijke wedstrijden waarin je gewoon echt gas moet geven. Alles moet geven wat je in je hebt. Ik dacht bij die actie dus ook niet zoveel na eigenlijk. Ik ging gewoon.’

De verdediger legde de bal op zijn stick, begon aan een ingewikkelde dribbel, waarmee hij eerst Valentin Verga en toen de Australische oud-international Fergus Kavanagh, toch geen kleine jongens, wist te dollen. In een wedstrijd die op slot zat en waarin de ene na de andere Bloemendaler zich stuk beet op de Amsterdamse muur, kreeg Jasper Brinkman de bal op het lichaam van Kavanagh.

Strafcorner.

Tim Swaen stond niet in het veld. Op de kop maakten Glenn Schuurman en Jasper Brinkman zich klaar. Tot nu toe had de 22-jarige verdediger een handvol strafcorners gescoord in de competitie. Maar het is niet zo dat de spelers van Amsterdam stonden te sidderen op de lijn, met een sleep van Brinkman in het vooruitzicht. Een paar seconden later konden ze die mening herzien, toen de bal de kruising in was gevlogen. De bal verschroeide het net. Even later deed Swaen het nog eens dunnetjes over van de rand cirkel, waarna de eerste wedstrijd van de halve finale gespeeld was. Terwijl toch lang onduidelijk was waar dit doelpuntloze treffen heen zou gaan.

Jasper Brinkman in actie, achtervolgd door Rik van Kan. Foto: Koen Suyk

Complimenten van zijn teamgenoten

Even na het laatste fluitsignaal kreeg Brinkman eerst een aai over zijn bol van de Belgische international  Arthur van Doren, waarna de Duitse international Florian Fuchs hetzelfde deed. Het waren niet de minsten waar de verdediger lof van kreeg, op dit moment van glorie.

Glorie, die vaker zal volgen voor de krachtige speler met rugnummer 13. De airdribble en de onhoudbare sleep van de Brinkman was wat de wedstrijd nodig had. Brinkman vond het uiteindelijk ook een terechte overwinning. ‘Het bleef lang 0-0. De goal bleef uit. Amsterdam komt dan toch, dat kun je niet voorkomen. Dat hebben we goed weerstaan. Dit soort wedstrijden kunnen beide kanten opvallen. Nu valt-ie gelukkig onze kant op. Maar dat hebben we wel zelf afgedwongen. Zeker als je kijkt naar het aantal kansen.’

Zaterdag kan Brinkman met zijn teamgenoten –  en die andere Brinkman (aanvaller Thierry) – de finale halen om de landstitel, als het weer wint van Amsterdam. Goede kans dat de blonde verdediger weer een strafcorner mag pushen.