Onverwachte held ’t Hart deelt mokerslag uit aan Bloemendaal

Amsterdam deelde zo vlak voor de play-offs een goede tik uit aan de kwetsbare koploper Bloemendaal. Zelfs zonder internationals Mirco Pruyser, Billy Bakker en routinier Teun Rohof was Amsterdam op eigen veld met 3-2 te sterk voor de Mussen. De verrassende Sander ’t Hart en international Valentin Verga speelden de hoofdrollen in deze hockeyklassieker.

Middenvelder Sander ’t Hart is 27 jaar oud en tekende gelijktijdig met gevestigde namen als Valentin Verga, Billy Bakker en Jan Willem Buissant op achttienjarige leeftijd zijn eerste contract bij Amsterdam. Waar zijn leeftijdsgenoten Verga en Bakker zijn doorgebroken en al heel lang international zijn, had ’t Hart jarenlang vooral te kampen met lichamelijke en mentale problemen. Zondag scoorde hij – fit van lichaam en fris van geest – twee van de drie doelpunten tegen Bloemendaal. En ja, dat was voor hem na een heel lang traject, extra zoet.

’t Hart somde net na de 3-2 zege in de enige hockeyklassieker van Nederland nog even op: ‘Hamstrings gescheurd. Pols gebroken. Enkel gebroken. Kuitbeen gebroken. Neus gebroken. Ja, ik heb wat pech gehad’, vertelde hij over de waslijst aan blessures. Hij beleefde een tussenjaar bij SCHC en keerde toen weer terug op het oude nest. ‘In mijn kop zat het ook niet altijd goed. Ik dacht dat ik bij Amsterdam op mijn talent kon doorbreken. Dat kon dus niet. Dat was een goeie leerschool. Ik moest het leren om altijd te willen winnen en mezelf te blijven pushen. Daarnaast maakte ik kleine foutjes in mijn hoofd altijd heel groot. Ik heb onder andere dankzij een sportpsycholoog leren relativeren en accepteren.’

Een blije Sander ’t Hart en Johannes Mooij van Amsterdam luisteren naar coach Dirk Loots na de topwedstrijd. Foto: Koen Suyk

Magistraal spelende Valentin Verga

Vorige week scoorde ’t Hart al schitterend vanaf de kop cirkel tegen Amsterdamse Bos-broertje Hurley de 0-1 met een bijna vergeten slag, de ‘hoge backhand’. Het is een ouderwetse techniek en het geeft aan dat ’t Hart al onderhand routinier aan het worden is. Maar hij koos de allerbeste wedstrijd om de wereld te laten zien dat zijn lange weg van revalideren en zijn mentale progressie, vruchten beginnen af te werpen.

Twee keer was hij het eindstation van een schitterende aanval van Amsterdam, dat zich onderhand heeft ontwikkeld tot experts van de ‘cross-pass’. De verrassende schuine bal, die verdedigingen uiteen scheurt. Het was de magistraal spelende Valentin Verga, die de geblesseerde international Pruyser (hamstring) en de snel afgehaakte Bakker (enkel) deed vergeten door voor drie te spelen. Hij stond aan de basis van alle Amsterdamse treffers.

Eerst bediende Verga met een schitterende backhand in de eerste helft Nicki Leijs, die de vrijstaande ’t Hart vond. In de tweede helft volgde hetzelfde recept, nadat Verga via Robert Tigges ’t Hart vond, die op de kop van de cirkel doeltreffend uithaalde met zijn backhand, die nog werd aangeraakt richting het doel. Daarna volgde de allermooiste actie van de wedstrijd. Verga snoepte op eigen helft van international Thierry Brinkman de bal af. Dribbelde langs wat Bloemendaal-spelers en haalde een strafcorner aan de andere kant van het veld. Toen volgde een masterclass strafcorner nemen. Specialisten Tigges en Justin Reid-Ross stonden klaar op de cirkelrand. Net voordat Buissant de bal naar de kop van de cirkel pushte, wisselde de Zuid-Afrikaan slim van positie met Tigges. Daarmee werd de toch niet kinderachtige Bloemendaalse strafcornerverdediging volledig verrast. Reid-Ross maakte dankbaar gebruik door de bal kiezelhard in het net te duwen langs de verbouwereerde keeper Jaap Stockmann.

De zondag onnavolgbare Verga duelleert met Tim Jenniskens. Foto: Koen Suyk

Bloemendaal was eerst gevaarlijker, Amsterdam effectiever

In deze topwedstrijd blonken in de eerste helft voornamelijk de defensies uit. Ondanks weinig kansen was aan het hoge tempo van de wedstrijd goed af te zien dat dit een confrontatie was tussen de nummer 1 en 2 van de ranglijst. Beide teams hadden hun huiswerk perfect gedaan. De Duitser Florian Fuchs – misschien wel de beste speler van de Hoofdklasse – werd goed geschaduwd door Johannes Mooij en onschadelijk gemaakt.

Wat beide teams ook probeerden, gevaarlijk werden ze lange tijd niet. Tot de cirkelrand en niet verder, was het credo van beide ploegen. Een streven dat pas enigszins werd losgelaten na de 1-0. Behalve Fuchs was de actieve Brinkman af en toe gevaarlijk, maar de rest van het sterrenensemble miste het vernuft om gevaarlijk te worden. Zeker een speler als het Australische strafcornerkanon Blake Govers viel uit de toon. Zijn manier om de cirkel te bereiken was vaak vooral een harde klap de cirkel in. Meer kleuren bestaan er niet op zijn palet. Het was tekenend voor de Bloemendaalse onmacht, die na de 5-4 nederlaag twee weken geleden tegen landskampioen Oranje-Rood toch iets van hun aura van onoverwinnelijkheid verloren hebben, na een sublieme start van de competitie. De oranjehemden kwamen nog wel knap terug tot 3-2, onder andere dankzij een wereldgoal van Fuchs. Maar dat de laatste strafcorner van de wedstrijd, na het laatste eindsignaal, eruit werd gelopen door uitblinker Verga paste in het beeld van deze wedstrijd.

Justin Reid-Ross maakt er 3-0 van en wordt gefeliciteerd door Valentin Verga. Foto: Koen Suyk

Bloemendaal-coach Michel van den Heuvel was not amused

Uiteraard zijn de play-offs straks belangrijker, maar Amsterdam deelde een mentaal tikje uit. Bloemendaal-coach Michel van den Heuvel was not amused  na de wedstrijd. Hij had een interview voor de Ziggo-camera’s, maar negeerde die afspraak en beende zo hard mogelijk het veld af. Bloemendaal zal de komende week de wonden likken in Madrid, waar het team op trainingskamp gaat, om zich voor te bereiden op de beslissende fase van de competitie. Amsterdam kan met een prettig gevoel uitkijken naar de Euro Hockey League in Eindhoven, waar ze in een reprise van de finale om de landstitel van vorig jaar tegen Oranje-Rood strijdt om een plek bij de laatste acht van Europa. Dan zijn misschien Bakker, Pruyser en Rohof weer inzetbaar, die met het oog op de EHL zondag geen risico wilden nemen.

De overwinning van Amsterdam – zonder deze drie belangrijke spelers – is een teken aan de wand. Vorig jaar werd het team uit de hoofdstad tweede van Nederland en van Europa. Mede door een krappe selectie, die blessures (Verga en Tigges) moeilijk kon opvangen, werden twee grote finales verloren. Nu stonden daar onder anderen Boris Burkhardt, Roderic Schwirtz en dus ’t Hart om voor adequate vervanging te zorgen.

Sander ’t Hart juicht hard na zijn doelpunt. Foto: Koen Suyk

Op jacht naar het EHL-ticket

Middenvelder ’t Hart kon zijn geluk niet op na de wedstrijd. Hij lost op 27-jarige leeftijd iets van zijn belofte in. ‘Het is al met al een lange weg geweest voor mij. En ik zit daar nog middenin. Maar volgens mij heb ik wel de stijgende lijn ingezet’, zei hij. Met nog drie wedstrijden te spelen staan grootmachten Bloemendaal en Amsterdam gebroederlijk bovenaan. Door de zege van Amsterdam komt de eerste plek in de competitie dichtbij. Die koppositie geeft recht op een EHL-ticket en thuisvoordeel tijdens de play-offs. ‘Deze wedstrijd was een mooie graadmeter om te kijken hoe ons niveau is. Als je dan 3-0 voorkomt en de wedstrijd met 3-2 afsluit, dan weet je dat we er goed voorstaan.’

Amsterdam – Bloemendaal 3-2 (1-0)
’33 Sander ’t Hart 1-0
’47 Sander ’t Hart 2-0
’51 Justin Reid-Ross 3-0 (sc)
’64 Wouter Jolie 3-1 (sc)
’68 Florian Fuchs 3-2