Oude tijden herleven bij broertjes Arthur en Loïc van Doren

Gebroederlijk reden Arthur (25) en Loïc (23) van Doren zondag samen vanuit Antwerpen naar Nederland voor de clash in de Hoofdklasse Heren tussen Bloemendaal en Den Bosch. Arthur won een paar uur later op ’t Kopje met Bloemendaal met 3-1 van het Den Bosch waar zijn jongere broertje op doel staat. ‘Het was bijzonder om tegen elkaar te spelen.’, zei Arthur na afloop.

Loïc volgde in de zomer van 2018 het voorbeeld van zijn twee jaar oudere broer. Hij ruilde de Belgische competitie in voor de Nederlandse Hoofdklasse. Vorig jaar stonden de broers al twee keer tegenover elkaar. Toen hikte Den Bosch tegen de play-offs aan. Nu kwam Loïc met de mannen van Den Bosch als uitdager van de regerend landskampioen. ‘We willen de play-offs halen’, klinkt de jonge Belgische doelman van de Brabanders strijdbaar.

Arthur van Doren stuurt een bal de diepte in op het ‘herfstachtige’ veld van Bloemendaal. Foto: Willem Vernes

Arthur: ‘Loic heeft een niet voor de hand liggende stap gemaakt door als jonge Belgische doelman naar Nederland te komen. Er wordt gezegd dat je als keeper ervaring en kilometers moet maken in je eigen land. Gezien zijn ontwikkeling denk ik dat dit de beste stap was die hij kon maken.’

Den Bosch in de lift

De beste hockeyer van de Wereld wijst naar de prestaties van de Bosschenaren in de afgelopen jaren. Coach Eric Verboom heeft van de Brabanders een stabiele subtopper gemaakt, met zijn jongere broertje sinds vorig seizoen op doel. Nu aast Den Bosch, tot voor zondag de nummer twee van de competitie, op een ticket voor de play-offs.

De flats van Arthur van Doren op Roel Bovendeert. Foto: Willem Vernes

Al van jongs af aan strijden Arthur en Loïc tegen elkaar. ‘Alles ging altijd voor de punten’, blikt Arthur terug. ‘We speelden urenlang spelletjes in de tuin, dag in dag uit. Toen we nog jong waren was ik in het voordeel’, zegt de verdediger van Bloemendaal. ‘Ik was vroeger groter en sterker. Dat is nu wel weggeëbd.’

Ik hoefde Arthur alleen maar te volgen om de top te halen Loïc van Doren, keeper Den Bosch

‘Ik heb veel aan Arthur gehad’, vult Loïc zijn oudere broer aan. ‘Zeker in het begin van mijn carrière. Hij gaf het goede voorbeeld. Arthur is iemand die heel streng is. Ook gedisciplineerd, maar vooral heel streng. Hij weet heel goed wat hij wil. Voor mij is het simpel’, vervolgt de doelman van Den Bosch. ‘Ik hoefde hem alleen maar te volgen om de top te halen. Dat heb ik wel echt aan hem te danken.’

Den Bosch-doelman Loïc van Doren. Foto: Willem Vernes

‘Nu ben ik toch wel minder streng?’, vraagt Arthur voor de kleedkamers van Bloemendaal aan zijn broer. Loïc: ‘Nu is hij totaal niet meer streng, ik word lekker losgelaten en mag doen wat ik wil.’ Tijd voor Arthur om zijn broertje bij te staan: ‘Hij heeft zijn strepen nu wel verdiend.’

Ontbijtje in Antwerpen

De wedstrijddag begon voor de Belgische broertjes al vroeg op zondag. ‘We hebben samen lekker ontbeten in Antwerpen’, vertelt Arthur. ‘Vond ik wel grappig. Net zoals vroeger aten we samen gezellig een pistoletje met ei.’ Den Bosch-aanvaller Sebastien Dockier zat ook aan de ontbijttafel. ‘Dat doet hij wel vaker. Hij woont een paar straten verderop.’

De wedstrijd Bloemendaal – Den Bosch passeerde vanzelfsprekend de revue zondagochtend aan de ontbijttafel. Arthur: ‘We lullen zoveel over hockey. We zijn er immers bijna elke dag van ons leven mee bezig. Ik kijk met net iets meer aandacht naar Den Bosch dan naar andere teams uit de competitie. Ze doen het goed en beschouwen hen als topteam. We wilden een kloof slaan.’

Wat ik had gedaan als we een strafbal hadden gekregen? Dan had ik Loïc door zijn benen gepusht Arthur van Doren, verdediger Bloemendaal

Dat lukte vrij simpel. Bloemendaal ging met name voor rust uiterst efficiënt met de kansen om. Yannick van der Drift opende in de negende minuut de score, waarna Roel Bovendeert op aangeven van Arthur de 2-0 achter Loïc werkte. Scoren deed hij net als vorig seizoen niet tegen zijn broertje, maar de verdediger van Bloemendaal strooide weer met fijne passjes en zuivere scoops.

Karrenvracht aan strafcorners

Den Bosch kreeg strafcorners genoeg om de regerend landskampioen pijn te doen, maar Maurits Visser stond een prima partij te keepen. In de tweede helft besliste Van der Drift het duel (3-0). Tijmen Reijenga deed met een bekeken flats kort voor het einde nog iets terug namens Den Bosch: 3-1.

Roel Bovendeert verschalkte Den Bosch-keeper Loïc van Doren voor de 2-0. Foto: Willem Vernes

Het was eigenlijk een wonder dat het daarbij bleef, want ook Bloemendaal kreeg gedurende de wedstrijd een karrenvracht aan strafcorners. Het waren enkele spaarzame momenten dat de broertjes oog in oog stonden. Arthur als stopper van de strafcorner, Loïc als een sterk keepende doelman die Tim Swaen van Bloemendaal keer op keer van scoren afhield.

Stiekem hoopte Arthur op een strafbal, zo vertelt de strafbalkoning al lachend achteraf. ‘Wat ik had gedaan als we een strafbal hadden gekregen?’, herhaalt hij de vraag. ‘Dan had ik Loïc door zijn benen gepusht.’

Ooit weer samen?

De ouders van de broertjes Van Doren zaten in het buitenland en waren zondag de grote afwezigen op ’t Kopje. Opa en oma waren wel van de partij. Arthur: ‘Ze hoefden een keer niet te kiezen bij wie ze gingen kijken. Ik weet niet voor wie ze het meest waren, ik heb een klein voorgevoel dat ze voor Den Bosch waren.’

De broertjes Arthur (links) en Loïc gebroederlijk naast elkaar. Foto: Willem Vernes

Of hun (groot)ouders in de toekomst opnieuw een kant moeten kiezen, klinkt het hoopvol vanuit de wereldkampioenen die met de nationale ploeg wel de kleedkamer delen. Loïc: ‘Ik teken er direct voor als we ooit de kans krijgen om weer samen voor één ploeg uit te komen.’ Zijn oudere broer ook: ‘Het is heel lastig om daar nu een antwoord op te geven, zeker in de sport is het moeilijk om in de toekomst te kijken. We zetten er geen druk op, maar stiekem hoop ik daar heel hard op.’

Gaat er nog nagesproken worden over de wedstrijd? Jazeker, als we de Belgische talenten mogen geloven. Samen rijden ze terug naar Antwerpen. ‘Daarna gaan we misschien nog even een hapje eten’, besluit Arthur.