Sinds oud-international Jesse Mahieu (38) hoofdcoach is van Pinoké, won de Amstelveense club van topclub HGC, landskampioen Oranje-Rood en speelde het gelijk tegen koploper Bloemendaal. Zondag werd promovendus Almere met 4-1 aan de kant gezet. Het ‘Jesse Mahieu-effect’ blijkt geen effect.
Als Mahieu na de overwinning tegen Almere in het clubhuis van Pinoké naar boven loopt, is er geen doorkomen aan voor hem. Hij wordt elke trede vastgepakt bij de arm. Geknuffeld. Gefeliciteerd. Bejubeld. Hij moet al zijn fans van zich afschudden voordat hij boven in het clubhuis bij z’n spelers kan zijn.
Als je wint heb je vrienden, zongen Herman Brood en Henny Vrienten al. Als je als degradatiekandidaat na de winterstop drie wedstrijden wint en één gelijk speelt, heb je héél véél vrienden. Van acht punten uit twaalf wedstrijden in de winterstop naar achttien punten uit zestien wedstrijden. Resultaat: een voor Pinoké schitterende, veilige achtste plaats. De 4-1 zege op Almere voelt als het laatste zuchtje wind dat de jonge ploeg definitief naar een veilige haven in de Hoofdklasse heeft geleid.
Marieke Dijkstra en Jesse Mahieu in opperste concentratie. Foto: Willem Vernes.
Van paria tot messias
Het tafereel in het clubhuis is een groot contrast met een aantal jaar geleden, toen de net op drugs (cocaïne en MDMA) betrapte speler Jesse Mahieu in 2013 een jaar werd geschorst en niet eens meer in de kleedkamer van zijn oude team mocht komen. Na een moeilijke periode werd hij assistent-coach bij zijn geliefde club. Toen hoofdcoach Hans Streeder in de winterstop naar Indiavertrok om daar assistent-bondscoach te worden, vond Mahieu dat het de tijd was om de hoofdcoach te worden. Nu is hij getransformeerd van paria tot messias.
‘Elke week ontploft mijn telefoon weer wat meer. Mensen praten opeens over het Mahieu-effect. Ze doen alsof ik een tovenaar ben. Ze doen allemaal maar. Ik ben blij dat we punten pakken. Het is vooral leuk voor die jongens van m’n team, die elk jaar moesten billenknijpen om in de Hoofdklasse te blijven. Ik relativeer het allemaal, hoewel ik het ook weer niet dood probeer te relativeren’, zegt de coach, die als verdediger van het Nederlands Elftal zilver pakte bij de Olympische Spelen in Athene in 2004. Hij hockeyde lang bij Amsterdam en was als speler centraal achterin het boegbeeld van Pinoké. Mahieu is bij zijn werkgever NOS minder dagen gaan werken om hoofdcoach te kunnen worden bij zijn club.
Voor de jonge selectie van Pinoké stond er tegen Almere veel op het spel, en dat was te zien. Mahieu had na alle goede resultaten tegen topploegen intern de druk opgevoerd. Want wat was die fantastische reeks nou waard als je niet wint van de ploeg waar je écht van moet winnen? Ondanks een snelle strafcornergoal van talent Terrance Pieters – alweer z’n elfde van het seizoen – liet het team van Mahieu zich niet van de wijs brengen. Wat de verrassing na de winterstop op de mat bracht was niet mooi, maar dat hoefde ook niet in deze wedstrijd die in essentie er een tegen degradatie was. Het was onrustig en heerlijk rommelig, vol strijd. Het meest opvallende was de positieve energie die van de Amstelveense bank kwam. Elk doelpunt werd uitbundig gevierd. Mahieu maakte de high fives aan de zijlijn overtuigend met z’n nieuwe assistent Marieke Dijkstra.
Talent Marlon Landbrug slalomt door de verdediging van Qui Vive. Foto: Willem Vernes.
Het geheim van de tandem Mahieu-Dijkstra
Want als iets duidelijk werd in de wedstrijd tussen Pinoké en Almere was de chemie tussen de twee coaches. Zij aan zij, voet aan voet, stonden zij zeventig minuten lang – met de handen om hun mond om het volume te vergroten – hun jonge spelers te coachen. Dijkstra (38) is ook oud-international en net als Mahieu een verdediger. Zij is assistent-bondscoach van Alyson Annan bij de Oranje Dames en bleek na een moeilijke zoektocht van Mahieu beschikbaar voor Pinoké. De tandem Mahieu-Dijkstra blijkt – zo opportunistisch mogen we ook zijn – voorlopig een gouden combinatie.
Dat ziet ook de nieuwe aanvoerder Wouter Brasem, die in de winterstop de band overnam van Gijs van Wagenberg. Brasem speelde overtuigend tegen Almere. Hij is als routinier degene die in tegenstelling tot jonge honden als Marlon Landbrug, de broers Morris en Derck de Vilder en Camil Papa balbezit koestert en voor de veilige oplossing kiest. ‘Jesse is best wel zacht op de persoon’, legt Brasem uit. ‘Marieke is net even wat harder. Die combi is juist goed. Jesse praat veel met die jongens. Marieke is meer van het ‘niet zeiken’. Eerst was Hans wat harder en was Jesse wat rustiger. Nu hebben we een hoofdcoach die wat relaxter is en een ‘beul’ als assistent. Dat werkt gewoon goed. Jesse is heel individueel bezig met spelers. Dat is een groot verschil met vroeger. Mensen doen nu waar ze goed in zijn en weten wat er van ze wordt verwacht.’
Wouter Brasem in duel met Justo Engelander. Foto: Willem Vernes
Een nieuwe visie op het team
Op de winterstage in Rome werd het nieuwe Pinoké geboetseerd naar de hand van verdedigers Mahieu en Dijkstra. Achterin werd de organisatie dichtgetimmerd. De identiteit van het team werd opnieuw gedefinieerd. Belangrijk was de verschuiving van ‘mooi hockey’ naar ‘vechthockey’. Daarnaast werd er veel gepraat door de nieuwe hoofdverantwoordelijke. Hoe Mahieu dat doet? ‘Ik wil gewoon altijd weten hoe het met de spelers gaat. Wat er in hun leven speelt, moeten ze op het veld soms loslaten. Maar als iemand de ene dag iets anders traint dan de dag, wil ik weten hoe dat komt. Marieke is daarin hetzelfde’, zegt de bejubelde coach. Hij is naar eigen zeggen totaal niet meer bezig met die vervelende episode uit z’n leven, toen hij niet meer mocht hockeyen. Dat is voorbij, afgesloten.
Voor Almere en coach Alex Verga is het gevoel na zondag totaal anders. Na een mooie start van de competitie staat de promovendus door de 1-2 overwinning van concurrent Qui Vive op Tilburg opeens laatste. Hun enige overwinning in de competitie (3-2 tegen Pinoké op 9 oktober) lijkt lichtjaren geleden. Net zoals het lichtjaren geleden leek dat Pinoké op een degradatieplek stond.
Maar dat was voor het ‘Mahieu-effect’. De man van de term zelf heeft het laatste woord: ‘Iedereen heeft het over het Mahieu-effect. Maar weet je wat het is: een effect is van korte duur. Ik zou zo graag willen dat het succes duurzaam is.’ Daar begint het langzaam op te lijken in het Amsterdamse Bos.
Pinoké – Almere 4-1 (2-1)
‘5 Terrance Pieters 0-1 (sc)
’23 Thijn Knetemann 1-1 (sc)
’24 Joost Rijksen 2-1
’40 Aran Zalewski 3-1
’55 Dennis Warmerdam 4-1
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.