Prolongatie landstitel Kampong was veel moeilijker dan het lijkt

Aan de top komen is moeilijk. Er blijven nog moeilijker. Toch lukte het Kampong om de titel te prolongeren, nadat het 32 jaar duurde om wéér landskampioen te worden. Zelfs op de dag van de 3-1 zege op het getergde Amsterdam besloot coach Alexander Cox toch drie kwartier eerder te verzamelen om alles tactisch door te spreken. ‘Wij hebben een heel sterk huis gebouwd met een hele stevige fundering.’

Terwijl de afzwaaiende Quirijn Caspers zich met al zijn teamgenoten liet bejubelen door vierduizend toeschouwers voor het clubhuis, waar groot een banier hangt met ‘Kampong Heren 1 Landskampioen’, zei hij: ‘Dit was de ultieme droom. Hier hadden we het deze week over. We wisten: als we kampioen zouden worden, zou het thuis zijn. Vorig jaar stonden we eerst in Rotterdam en daarna nog in zo’n bouwput op het dak. Wat overtreft nou vorig seizoen, toen we eindelijk kampioen werden? Nou, dit hier. Dit wordt zo’n lekker feestje’, was de voormalig aanvoerder van Kampong uitzinnig over het prolongeren van de landstitel en de sfeer in het eigen stadion, waar voor het eerst een finale om de landstitel werd gespeeld. En die ‘Klapperboom’ kolkte al ver voordat de eerste bal was geslagen.

UTRECHT – Quirijn Caspers (Kampong) met rechts Sander de Wijn (Kampong) na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (3-1). Foto: Koen Suyk

Amsterdam werd na de 1-2 nederlaag zaterdag, zondag vakkundig met 3-1 aan de kant gezet. Dat ging niet zonder slag of stoot. Het mag dan 32 jaar geduurd hebben voordat Kampong eindelijk weer landskampioen werd. Om deze titel te prolongeren in de beslissende wedstrijd was een hele opgave, tegen een Amsterdam dat altijd ergens een reactie leek op te hebben. Amsterdam is een levensgevaarlijke ploeg, merkte ook iedereen in Utrecht zaterdag, en ook zondag.

Cox zat zich zaterdagavond na de eerste nederlaag van het seizoen helemaal suf te appen en te bellen en eindeloos video’s terug te kijken. Hij bedacht toen dat hij toch maar zondag eerder wilde verzamelen, om  de details door te spreken en alles tactisch net wat anders neer te zetten. Het zorgde ervoor dat Kampong op zondag uit de startblokken schoot en minder snel in de problemen kwam tegen Amsterdam, dan zaterdag.

UTRECHT – Robbert Kemperman (Kampong) met Sander de Wijn (Kampong) na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (2-1). rechts Bjorn Kellerman (Kampong) , keeper David Harte (Kampong) en Constantijn Jonker (Kampong). Foto: Koen Suyk

Cox ging altijd de confrontatie aan met zijn spelers

‘Eigenlijk wil ik niet al te veel veren in z’n reet steken’, zei een grappende Caspers. ‘Maar hij zet ons dan vandaag in die kamer neer. Dan gaan we video kijken en dan is hij individueel super kritisch. Je kunt ook denken voor zo’n finalewedstrijd: het gaat lekker. Wees positief. Maar hij pakt mensen gewoon aan en houdt ons scherp. Hij zegt gewoon: “Hier sta je vijf meter vandaan. Hier is het duel heel belangrijk. Hier loopt iemand achter je rug vandaan.” Dat heeft ons vandaag geholpen.’

Cox zelf zei dat hij zelfs afgelopen week nog de confrontatie aanging met zijn spelers. Zoals hij wel vaker dit jaar mot had met spelers, als ze er de kantjes van afliepen of met een chagrijnig gezicht op de training verschenen omdat ze sores hadden van andere dingen. Hij eist alleen het allerhoogste en daarom bleef Kampong de kampioen van Nederland. Dat was nog niet zo logisch.

UTRECHT – coach Alexander Cox (Kampong) met Robbert Kemperman (Kampong) na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (3-1). Foto: Koen Suyk

Kampong kan de dubbel pakken dit jaar

‘Ik durf wel te zeggen dat we op papier niet het beste team van Nederland hebben’, zei de uitblinkende aanvoerder Sander de Wijn. Het was zijn interceptie en schitterende een-tweetje met vriend Robbert Kemperman die de 2-1 forceerde en de wedstrijd besliste. ‘Maar wij hebben een team. En Aal houdt de jongens scherp. Dat we na zes jaar nog niet klaar zijn met hem, geeft ook iets aan over de volwassenheid van de ploeg. Wij hebben dit jaar nooit de druk echt gevoeld. Ik denk dat die andere jongens van andere clubs veel meer druk voelden. En ik kan je vertellen dat deze ploeg nog niet klaar is.’

Komend weekend kan Kampong voor ‘de dubbel’ gaan. Met de landstitel en de Europese titel, die in Bloemendaal te halen is bij de Final4 van de Euro Hockey League. Ergens zou het niet gek zijn. In 2016 werd Kampong Europees kampioen. In 2017 pakte Kampong eindelijk de landstitel. In 2018 prolongeerde de Utrechtse ploeg deze titel en maakt het kans op deze unieke dubbel.

Het geeft aan dat er sprake is van duurzaam succes, waaraan Cox vanaf 2012 aan het bouwen is. Hij heeft – met diepe dalen en ook flamboyant gedrag van hemzelf – uiteindelijk een ‘Kampong-huis’ weten te bouwen, met een hele sterke fundering.

UTRECHT – Vreugde bij Kampong na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (3-1). Foto: Koen Suyk

‘Dit team is gewoon echt een team’

‘Natuurlijk hadden we tijdens het seizoen af en toe lekkage aan het dak. Een deur die piepte en kraakte. Het gaat niet allemaal van een leien dakje. Ook de afgelopen weken is er weer genoeg gebeurd. Maar ook zoals vandaag: ik moet dan ingrijpen, anders vergeef ik het mezelf nooit. En dan spelen we een van de beste wedstrijden van het seizoen’, zei Cox, die net als het team de afgelopen jaren als coach echt volwassen werd en de rust kon bewaren wanneer dat nodig was. Het gas erop zette, wanneer er dingen fout gingen, zoals afgelopen week.

‘Bij andere ploegen hebben je soms een paar grotere namen en veel buitenlands geweld. Maar dat zegt niet alles. Het gaat erom hoe je ploeg functioneert. Dit team is gewoon echt een team. Dat de laatste weken Philip Meulenbroek, Lars Balk en Jip Janssen zo knallen, daar word je sterk van.’

Zondag was bijvoorbeeld Jasper Luijkx een van de spelers was die het voortouw nam. De middenvelder was zaterdag al opvallend sterk aan het verdedigen tegenover Amsterdam-aanvoerder Billy Bakker. Zondag was hij zelf belangrijk aan de bal en scoorde hij de 1-0.

UTRECHT – Sander de Wijn (Kampong) na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (2-1). Foto: Koen Suyk

Clubiconen Caspers en Jonker zullen afzwaaien

De sleutel tot succes is ook het kleine verloop binnen de spelersgroep. De finale was ook de meest ‘Nederlandse ‘ finale sinds 2011. Met drie buitenlandse spelers, die ook nog eens al jaren in Nederland wonen, met de Ier David Harte (Kampong) en van Amsterdam de Australiër Fergus Kavanagh en Zuid-Afrikaan Justin Reid-Ross. Cox: ‘Wij hebben al die jaren nodig gehad. Er zijn weinig jongens bij of afgegaan. En ik ben niet tegen buitenlandse spelers, maar als Kampong wil ik er maximaal één of twee. Niet drie tot zes. Ze moeten van toegevoegde waarde zijn.’

UTRECHT – Quirijn Caspers (Kampong) Landskampioen Kampong na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (2-1). Foto: Koen Suyk

Tegen Amsterdam kwam Kampong alleen in de problemen toen international Mirco Pruyser knap de 1-1 maakte en de Amsterdammers strafcorner na strafcorner mocht nemen. Mede dankzij uitloper Sander de Wijn leverde dat niets op. Dat uitgerekend de aanvaller die zo werd gemist tijdens de play-offs – de afzwaaiende Constantijn Jonker – de beker voor het eerst omhoog hief voor het team, was een mooi gebaar. Jonker maakte door een vervelende hersenschudding bijna geen minuten. Clubiconen Caspers en Jonker zullen afzwaaien, maar wat ze achterlaten is iets wat ze mede samen hebben opgebouwd en is doorontwikkeld door anderen. De twee vrienden werden uitgebreid in het zonnetje gezet, zeker omdat ze afscheid nemen. Maar zoals Cox opmerkte: ‘We zijn niet bezig met een afscheidstournee voor Connie en Qui. We zijn bezig om historie te schrijven.’

UTRECHT – Landskampioen Kampong na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (2-1). Foto: Koen Suyk

Caspers vond het vorig jaar al ongelofelijk hoe goed De Wijn was. Ook dit jaar was De Wijn veruit de beste speler van de landskampioen. Dat het ook zijn actie was die doorslaggevend bleek, was alleen maar logisch. Caspers wees nog een keer naar De Wijn en zei, voordat hij weer feest ging vieren: ‘Ik zou me vorig jaar gewoon schuldig hebben gevoeld tegenover hem als we geen landskampioen waren geworden, omdat hij zo goed is. Nu had ik dat weer. Hij is onpasseerbaar. Dat geeft ons zoveel vertrouwen.’

Weg liep hij, recht in het feestgedruis. Een mooier afscheid bestond niet, op eigen veld. De titel prolongeren, misschien was het nog wel knapper dan hem vorig jaar behalen.