Rotterdam speelt eindelijk elke week weer met opgestroopte mouwen

Het klinkt als een cliché, zegt aanvoerder Jeroen Hertzberger (33), maar nummer twee Rotterdam speelt na twee seizoenen zonder play-offs elke wedstrijd als een finale. Geen woorden, maar daden bleek dit dubbelweekend voor een opgeleefd Rotterdam twee keer een miraculeuze ontsnapping op te leveren.

De sticks gingen bij Bloemendaal nog net niet de prullenbak in, maar de spelers dropen gedesillusioneerd af na de onverwachte 1-1 van de Nieuw-Zeelander Kane Russell. Daarna volgde dat dodelijke fluitsignaal in drievoud. De wedstrijd was afgelopen. De tegenvallende topwedstrijd tussen de nummers 1 en 2 van de Hoofdklasse eindigde in een onverwachte puntendeling.

Eigenlijk kon dat niet.

De Nieuw-Zeelander Blair Tarrant – aanvoerder ook van de nationale ploeg – kreeg een onhandige gele kaart in de slotfase. Met tien man kon Rotterdam zich tegen Bloemendaal nauwelijks handhaven. Roel Bovendeert had de 2-0 op zijn stick. Jochem Bakker knuppelde op de doellijn de bal weg. De Ierse keeper Mark Ingram moest redden op een sleep van topschutter Tim Swaen.

Met kunst- en vliegwerk bleven de hardwerkende hockeyers uit de havenstad op een 1-0 achterstand staan. Vanaf de kant klonk het op ‘t Kopje dat ‘de wedstrijd in het slot kon worden gegooid’. Rotterdam speelde geen goede wedstrijd en op de een of andere manier weet landskampioen Bloemendaal dit seizoen zelfs met allemaal geblesseerde internationals (Jorrit Croon en Floris Wortelboer ontbraken door blessures. Oud-international Wouter Jolie en talent Casper van der Veen waren de vervangers) altijd een hoge ondergrens te bereiken.

De tijd tikte richting het eindsignaal, toen Rotterdam op karakter nog twee strafcorners mocht pushen. Niet aanvoerder Hertzberger, maar Kane Russell deed wat niemand op ’t Kopje nog had verwacht.

De werklust van Tjep Hoedemakers, tussen Wouter Jolie en Tim Swaen door. Foto: Koen Suyk

Aan dit bijzondere dubbelweekend met een wedstrijd op zaterdag en zondag had het Rotterdam van vorig jaar misschien een punt overgehouden. Nu waren het er vier, die de hockeyers trots bij konden schrijven op hun puntensaldo. De ploeg blijft maar strijden, wat er ook gebeurt. Op bezoek bij Hurley werd een voorsprong van 3-1 in de laatste minuten 3-3. Normaal het moment om de witte vlag te hijsen. Nu reageerde Rotterdam zaterdag sterk met een goal in de 68^ste minuut van aanvoerder Jeroen Hertzberger.

De altijd ijverige Thijs van Dam (22), die door een heupoperatie de hele tweede seizoenshelft moest missen na zijn goede WK in december, voelt dat het team er na twee magere jaren en financiële problemen – elk lid moest vijftig euro extra overmaken dit jaar – er echt anders in zit. ‘Vroeger wonnen we van grote teams en blunderden we tegen kleine teams. Nu gaan we altijd voor de winst. Normaal hadden we na die onverwachte 3-3 verloren. We wisten tegen Hurley dat er bij de 3-3 nog een kans ging komen’, concludeerde de 22-jarige aanvaller. ‘Nu voel je die vechtmodus in het team. We gaan voor elkaar door het vuur. Dan valt het wél.’

Thijs van Dam tegenover Tim Swaen van Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Elke wedstrijd een finale

Dit seizoen heeft Rotterdam in de voorbereiding afgesproken om niet te veel naar het grote plaatje te kijken, als ambitieuze topclub die van zichzelf vindt dat ze elk jaar de play-offs moeten spelen. Het is ook geen rocket science wat het team nu doet, concluderen spelers als Van Dam, Hertzberger en Tjep Hoedemakers.

‘Elke wedstrijd is een finale’, mag als een cliché klinken. Het is het motto van de Rotterdammers dit seizoen. Het is een cliché dat voor ze werkt.

Vlak na de wedstrijd begonnen de ogen van talent Tjep Hoedemakers (20) te stralen als het over de comeback ging. ‘We waren vorig jaar te veel bezig met als we dit winnen, dan….Nu is onze attitude beter. Het zijn die kleine verschillen, waardoor je punten pakt.’

Jeroen Hertzberger en Tjep Hoedemakers overleggen op ’t Kopje. Rechts Rotterdam-coach Albert Kees Manenschijn. Foto: Koen Suyk

Heerlijke appjes voor Manenschijn

Vorig jaar was de honger onverminderd groot, maar verdronken de havenstedelingen in hun eigen goedbedoelde ambities. Natuurlijk scheelt het dat de twee parels uit eigen jeugdopleiding, Thijs van Dam en Justen Blok, weer op het veld staan voor Rotterdam na langdurig blessureleed.

Midden in de zomer kreeg Rotterdam-coach Albert Kees Manenschijn al vaak berichtjes van zijn talenten, die zich afvroegen wanneer ze zich eindelijk weer mochten melden voor de trainingen. ‘Waarom duurt het nog zo lang?’.

Jeroen Hertzberger en Jochem Bakker omhelzen elkaar. Daarachter Justen Blok en Tjep Hoedemakers. Foto: Koen Suyk

‘Belabberd spelen’ maakt niet eens uit

Lelijk kunnen winnen is vaak het signaal van een topteam, zeggen de wetten van de sport. In twee dagen tijd twee keer een lastminute comeback realiseren getuigt van een geweldige mentaliteit. En dan speelde Rotterdam tegen Bloemendaal dus nog matig. Tel uit de winst als het team wel goed speelt. Voorlopig zijn de spelers daar niet mee bezig. Om de play-offs te halen, na twee jaar afwezigheid, moet elke zondag een finale worden gespeeld. Elke wedstrijd is er nu een die rood omcirkeld staat in de agenda, in het mijnenveld dat de Hoofdklasse tegenwoordig kan zijn.

Van Dam: ‘We hebben vandaag niet ons beste spel gespeeld. We kunnen een stuk beter. Door vechtlust maken we die 1-1.’ Aanvoerder Hertzberger: ‘Een pluim dat we niet hebben opgegeven. We zijn er vol voor blijven gaan en lieten het kopje niet hangen. Dan spelen we vandaag best belabberd, maar dat maakt dus niet uit.’