Thomas Vis voltooit tegen Almere ‘Het wonder van Bilthoven’

Het kapitaal zit al jaren niet meer in het budget van het eerste herenteam van ‘Stichtsche’. Er zijn al lang geen internationals meer te bewonderen, maar er staat nu iets anders: een hecht team dat vecht voor elke meter. Tegen Almere voltooide het elftal na een 0-2 achterstand een sprookjesachtige comeback, die Bilthoven deed ontploffen.     

‘Straks maar lekker bij de open haard zitten’, zei een doorweekte Bilthovense supporter, met nog een kwartier te spelen. De witte vlag was bijna gehesen. Het stond 0-2 voor de bezoekers uit Almere. In het schitterend geel, rood en oranje gekleurde Bilthovense bos begon het steeds harder te regenen. Het veld werd traag, de nederlaag was dichtbij.

Maar verrek, de keurige supporters van SCHC lieten zich niet helemaal wegblazen door de Almeerse supportersgroep ‘Allyminati’ die de tegenpartij altijd probeert te overstemmen. De mensen uit Bilthoven wonnen hoorbaar die strijd der supporters. De blauwe toeters die waren uitgedeeld lieten van zich horen. En zo deden de hockeyers uit Bilthoven dat ook op het veld.

Er spelen bij ‘Stichtsche’ geen grote namen zoals vroeger, toen Jacques Brinkman, Erik Jazet, Rogier Hofman, Roderick Weusthof en de Argentijnse olympisch kampioen Matias Paredes er ooit voor zorgden dat het team meestreed om de landstitel. Nu is SCHC een promovendus die gebouwd is op iets heel anders: werklust en opportunisme. Dat was ook nodig in de wedstrijd tussen de nummer 9 en 11 van de competitie. Die negende plek is al een bijzondere prestatie van de promovendus, die één jaar Overgangsklasse speelde en weer terugkeerde.

Heftige strijd in een regenachtig Bilthoven. Foto: Koen Suyk

Realiteitszin in Bilthoven

‘Hockeyend horen wij gewoon tot de onderkant van de Hoofdklasse. Maar toch durven wij te hockeyen. Wij werken gewoon knetterhard. Er is een vriendelijke, fijne sfeer in het team. Wij zijn de competitie natuurlijk ook goed begonnen’, zei Vis zelf, die later matchwinner zou worden. Hij hockeyt al vanaf de jongens B1 samen met Leon van Barneveld en Mike Huisman. Van Barneveld en Huisman zijn de maatjes van Vis, binnen en buiten het hockey. Vul dat trio aan met spelers die na wat omzwervingen bij SCHC zijn gekomen – zoals Bram Weers (Kampong, Voordaan), Daan Dullemeijer (Kampong, Schaerweijde), Marc Schwarz (Amsterdam, Rotterdam, Pinoké), Marnix Kleinsman (Kampong, Schaerweijde) – en dan heb je een degelijk team, met jongens die keihard voor elkaar rennen.

Voor het tweede achtereenvolgende jaar is Michiel van der Struijk de coach. Hij combineerde zijn coachcarrière lang met een baan als gymleraar. Maar nu heeft hij het als bondscoach van Nederlands B en het zaalteam het al druk genoeg en is hij gestopt met het lesgeven op school. Hij raakt de juiste snaar bij de groep die sinds de promotie in de kern niet is veranderd. ‘Struijk is pittig. Een sloper, als hij op het veld staat. Op trainingen wil hij altijd aan de bak. Hij is een goede coach voor ons. Hij zit ons continu achter de broek aan’, legt Vis uit.

Coach Michiel van der Struijk (SCHC) na de wedstrijd met speler Marc Schwarz. Foto: Koen Suyk

Almere kreeg loon van de angst

Het stond dus 0-2 in de degradatiewedstrijd. Situatie: uitzichtloos. Nummer 11 Almere had met de schaarse kansen die ze kregen twee geniepige doelpunten gemaakt. Twee keer ging dat op identieke manier, via een rebound van de strafcorner van doorzetter Erwin Kruisbrink. Voor de rest bleef Almere achter de middenlijn of de 23-meterlijn op de bal wachten, iets dat ze later zou nekken. Maar SCHC leek aanvallend onmachtig. Terwijl Almere comfortabel achterover leunde, strandden individuele acties van Schwarz en Weers. Maar SCHC ging achterin één op één spelen en gooide er een vierde spits bij.

De SCHC-supporters bleven aanmoedigen en doortoeteren, terwijl het steeds harder ging regenen. Uit het niets, via een onmogelijke hoge interceptie van SCHC-aanvoerder Leonard Posthumus Meyjes kwam de bal voor de voeten van Weers, die door de benen van Almere-keeper Youri Beck doeltreffend uithaalde met de backhand. Even later was het weer Weers, die nu knap de hoek vond met zijn backhand. Het was de loon van de angst voor Almere en een beloning voor het doorzetten van SCHC, die daarna de Zwitser Andrin Rickli van Almere een domme gele kaart zag halen. Almere kroop in haar schulp. Eén strafcornervariant voor een tip-in op SCHC-aangever Daan Dullemeijer ging net mis, op een paar centimeter na. Een paar seconden voor tijd moest Vis het dus zelf doen.

‘Thomas kan de bal overal pushen. Hij heeft het al vaker geflikt voor ons. Hij pushte op een andere plek dan ik hem uiteindelijk vertelde. Maar ik denk dat we terecht hebben gewonnen, het was voor ons alleen moeilijk om het overwicht op het scorebord te krijgen’, zei coach Van der Struijk.

Thomas Vis met assistent-coach Wieger Wiese en Tom van Hooijdonk Foto: Koen Suyk

Goal van zijn leven

Overheerlijk pushte Vis de bal in de linkerkruising. Onhoudbaar voor keeper Beck. Het ‘Wonder van Bilthoven’ – zo heet het lustrumboek van SCHC, toen het honderd jaar bestond in 2006 – was voltooid. Vis vierde het uitgebreid met teamgenoten en met alle trouwe supporters voor het clubhuis. Want even later werd er afgefloten door de scheidsrechters, wat de decibelmeter in Bilthoven deed uitslaan. ‘Zo’n sfeer als dit heb ik hier op SCHC denk ik maar twee keer eerder zo meegemaakt. Waanzinnig’, zei matchwinner Vis, die misschien wel de goal van zijn leven maakte. Het was zijn zevende doelpunt van de competitie voor de promovendus. Door de belangrijke zege staat SCHC solide op de negende plaats, met een gat van vier punten naar nummer tien Tilburg. ‘Dit was misschien wel mijn lekkerste goal ooit. Op dit moment in de wedstrijd. De timing. Met deze stand, op dit moment in de competitie. Dat maakte hem wel extra lekker. Ik dacht ook voordat ik die bal nam: hij moet dwars door de stick van die keeper heen.’

SCHC-Almere 3-2 (0-1)

’27 Erwin Kruisbrink 0-1 (sc)
’52 Erwin Kruisbrink 0-2 (sc)
’58 Bram Weers 1-2
’63 Bram Weers 2-2
’69 Thomas Vis (sc)