Tim Swaen geniet meest van toetje in intense hockeyklassieker

De scheidsrechters hadden al afgefloten. Door de 1-0 voorsprong, deed de uitkomst van de strafcorner voor Bloemendaal tegen Amsterdam er niet meer toe. Voor Tim Swaen maakte dat niet uit. Met veel overtuiging pushte de Bloemendaler de corner binnen. Hij balde zijn beide vuisten en schreeuwde een vreugdekreet over Het Kopje.

‘Er zat veel emotie in die juich’, erkende Swaen na afloop van de topper uit de Hoofdklasse die dus in een 2-0 overwinning voor Bloemendaal eindigde. Het was voor Swaen de eerste hockeyklassieker, nadat hij eind vorig seizoen overkwam van Tilburg. Van een degradatiekandidaat ging hij naar een titelpretendent. Swaen werd, als opvolger van Blake Govers, binnengehaald als strafcornerspecialist. ‘Onbewust heeft dat bij mij toch voor de nodige druk gezorgd. Die druk leg ik vooral mezelf op, hoor. Vanuit de trainersstaf of spelers is er alle vertrouwen, zij verwachten niet dat ik er in mijn eerste seizoen meteen dertig in slinger. Maar zelf heb ik wel mijn verwachtingen. Ik weet wat ik kan. Wat ik de afgelopen weken heb laten zien, is niet goed genoeg. Ik kan veel beter.’

Swaen doelde niet zo zeer op zijn spel, want dat was dik in orde, maar vooral op het niet benutten van de strafcorners. Swaen maakte dit seizoen vijf corners. Te weinig in zijn ogen. Dat vrat aan hem, zo erkende hij. ‘Ik heb er veel over nagedacht de afgelopen tijd, videobeelden geanalyseerd, er met veel mensen over gesproken, en extra geoefend. Of dat extra oefenen helpt, weet ik niet. Maar je zoekt daarin toch naar bevestiging.’

Tim Swaen legt aan voor de 2-0. Foto: Koen Suyk

Toen in de laatste minuut een aanval van Bloemendaal werd beloond met een corner, zag Swaen zijn kans schoon. ‘Op het moment dat we hem kregen, was er nog niet afgefloten. Ik wilde natuurlijk graag de wedstrijd beslissen. Tijdens de voorbereiding op de corner werd wel afgefloten. Dan weet je dat het duel is gespeeld en het er eigenlijk niet meer toe doet of je hem maakt. Dat de druk eraf is, hielp me misschien wel. Dat neemt niet weg dat het lekker was om die corner erin te pushen. Er viel toch wat van me af.’

‘Het was close vandaag, maar dat is Bloemendaal tegen Amsterdam altijd’

Het was veelzeggend dat de beslissing in de topper in de dying seconds viel. Duels tussen Bloemendaal en Amsterdam zijn altijd close. Dat was zondag niet anders. Amsterdam begon beter aan het duel, Bloemendaal was in het vervolg van de eerste helft sterker en het derde en vierde kwart waren weer voor Amsterdam. ‘Het verschil tussen beide ploegen is altijd klein’, zei Amsterdam-speler Robert Tigges na afloop. ‘Het zijn de details die voor de beslissing zorgen. Vandaag zit ‘m dat in de afronding. Bloemendaal benut wel een van de kansen, wij vergeten onszelf te belonen. Het verschil is daardoor maar een goal, zoals in het verleden veel vaker.’

Tigges kan het weten. In tegenstelling tot Swaen bij Bloemendaal, speelde de ervaren aanvaller heel wat hockeyklassiekers. Eigenlijk zou hij zijn laatste vorig seizoen hebben afgewerkt, maar door een reeks blessures aan Amsterdamse kant werd de assistent-coach van Dames 1 zondag voor de topper tegen Bloemendaal toch weer opgeroepen.

Valentin Verga is teleurgesteld na de 2-0 nederlaag. Foto: Koen Suyk

Tigges speelde een verdienstelijke wedstrijd, net als de meeste spelers van beide ploegen. Groots werd het geen moment, maar de intensiteit waarmee de wedstrijd werd afgewerkt, was genieten. Voor elke meter werd gestreden en verbaal zochten de spelers onderling en naar de arbitrage de grenzen op. Tigges: ‘Het zuigen en sarren onderling hoort er een beetje bij. Je probeert elkaar toch uit het spel te halen en de arbitrage te beïnvloeden. In de eerste helft waren wij daar misschien wel iets te veel mee bezig, daardoor haalden we onszelf wat uit het spel. Na de rust staken we alle energie in de wedstrijd.’

Dat moest ook wel, want Amsterdam keek toen al tegen een 1-0 achterstand aan. De treffer viel in het eerste kwart. Jord Beekmans speelde zichzelf in de Amsterdamse cirkel goed vrij en sloeg zijn backhand feilloos tegen de touwen: 1-0. Bloemendaal was daarna een tijdlang de betere ploeg, maar toch had Amsterdam in het tweede kwart op gelijke hoogte kunnen komen. Of eigenlijk móeten komen. Voor een leeg doel tikte Caspar van Dijk de bal om onbegrijpelijke reden echter naast in plaats van tussen de palen.

Heerlijke strafcorner

Ook in de tweede helft was Amsterdam dichtbij een treffer. Een geweldige strafcornervariant rond de vijftigste minuut had een beter lot verdiend. Uiteindelijk strandde de bal in schoonheid in plaats van in het Bloemendaalse doel. Het laatste kwart was rommelig, onder meer door een onderbreking vanwege een hevig onweer dat boven Het Kopje losbarstte. Amsterdam probeerde het daarna nog wel, maar het slotakkoord was voor Swaen.

De Spaanse Bloemendaal-speler Xavi Leonart Blanco vlucht voor de hagel en onweer. Foto: Koen Suyk

Met een grote glimlach nam de 26-jarige student sociologie na afloop de complimenten in ontvangst. ‘Hier bij Bloemendaal hockeyen is echt een droom die uitkomt’, zei Swaen. ‘Vier jaar geleden speelde ik nog in de Eerste Klasse. Toen maakte ik de overstap naar Tilburg in de Hoofdklasse. Net als nu had ik destijds niet verwacht dat ik zoveel zou spelen. Ik geniet hier met volle teugen. De beleving is geweldig. Dit soort toppers spelen, is heerlijk, zeker als ik dan als toetje nog even die corner erin push.’

Bloemendaal – Amsterdam 2-0 (1-0)
’15 Jord Beekmans 1-0
’70 Tim Swaen 2-0 (sc)