‘Amsterdamse’ Horn tikt met Duitsland eindelijk de wereldtop weer aan

Als enige buitenlandse speelster op dit WK hangt haar foto prominent in het clubhuis van Amsterdam. Kira Horn speelde het afgelopen seizoen bij de topclub uit de hoofdstad. Voor de Duitse international voelde de eerste fase van het toernooi als een thuiswedstrijd.

Met een smile van oor tot oor ging Horn zitten aan een van de picknicktafels nabij het Wagener Stadion. Zitjes, bedoeld om spelers en coaches even rustig met de pers te laten praten. Maar vind maar eens rust in de bevlogenheid van Horn. De Duitse verdediger is een enthousiaste spraakwaterval, zichtbaar genietend van de entourage waarin haar ploeg zich plaatste voor de halve eindstrijd. 

Vanzelf ging dat dinsdag niet. Duitsland had alle moeite om Nieuw-Zeeland te verslaan. Een vroege goal van Lena Micheel bleek uiteindelijk genoeg voor een krappe 1-0 zege. ‘Het ging zeker niet gemakkelijk’, pufte Horn na. ‘In het begin speelden we goed en met plezier. Hadden we pech dat we niet meer dan één goal maakten. Na rust werd het meer een ‘strijdwedstrijd’, waarin we supergoed hebben verdedigd. Al met al hebben we verdiend gewonnen, denk ik.’

Dat klopt, al maakte Duitsland het zichzelf ontzettend lastig tegen de Kiwi’s. Net als in de cross-over tegen Zuid-Afrika (ook 1-0 winst) liep de strafcorner van Die Danas voor geen meter. In hun twee laatste wedstrijden kregen de Duitsers 26 corners, waarvan er maar één werd benut. ‘Daar moeten we aan werken, zeker weten’, beseft Horn, een van de cornerstoppers van Duitsland. ‘Tegen Zuid-Afrika hebben we verkeerde varianten gespeeld, niet de goede keuzes gemaakt. Wat er tegen Nieuw-Zeeland niet liep, gaan we de komende dagen bekijken. Technisch gaat-ie goed op de trainingen.’

Het liep dinsdag goed af voor Horn en Duitsland tegen Nieuw-Zeeland. Foto: Willem Vernes

Vaak subtop, zelden wereldtop

Die parade aan gemiste kansen brak Duitsland uiteindelijk niet op in de kwartfinale. En daardoor bereikte de nummer vier van de wereld voor de eerste keer in twaalf jaar weer eens de halve finale op een WK. De laatste keer was dus in 2010, toen Duitsland in Rosario vierde werd en nog teerde op giganten als Tina Bachmann, Fanny Rinne en Natascha Keller.

Duitsland – uiteraard van oudsher een groot hockeyland – boekte sindsdien weinig aansprekende resultaten op mondiale toernooien. Alleen de derde plaats op de Spelen van Rio stak af bij de bleke resultaten op de WK’s en Olympische Spelen in de afgelopen twaalf jaar. In Tokio was de kwartfinale al het eindstation voor de gouden medaillewinnaar van 2004. Ze waren vaak subtop, zelden wereldtop. Vijfde, achtste, dat werk.

‘2010, dat is lang geleden’, beseft ook Horn. ‘Supergaaf dat het ons gelukt weer eens gelukt is. We hebben ook een sterk team, dat na Tokio weinig is veranderd. Met dezelfde groep hebben we stappen gemaakt. Hebben ons ontwikkeld tot een ploeg die snel van tempo kan wisselen en een aantal speelsters heeft met veel individuele kwaliteiten. We zijn echt op de goede weg.’

Horn (bovenin beeld) als cornerstopper bij Duitsland. Die Danas benutten maar een van hun laatste 22 corners. Foto: Willem Vernes

De Mädels van Amsterdam

Op dit WK speelde Duitsland al z’n vijf duels in Amsterdam. Daar werd Horn wel gelukkig van. ‘Ik was al superblij toen bekend werd dat we de poulefase in Amsterdam zouden spelen. Het is zo ontzettend gaaf om voor zo veel mensen een wedstrijd te hockeyen. Dat al het publiek in onze wedstrijd tegen Nederland allemaal tegen ons was, dat maakte mij niet uit. Scheiss egal.’

Het complex van Amsterdam is een thuishaven voor geworden voor de speelster die in 2021 overkwam van Club an der Alster. ‘Zo was het ook toen we hier met Duitsland speelden. Op het veld waar ik dit jaar zo veel heb getraind. Waar ik mij ongelooflijk fijn heb gevoeld. Ook als het een andere kleur heeft. Ik ben hier in Amsterdam een betere speelster geworden. Mijn balcontrole is enorm vooruit gegaan. En ik denk dat ik slimmere beslissingen maak, zowel aanvallend als verdedigend.’ 

Horn in het Wagener Stadion namens Amsterdam in actie tegen Frédérique Matla van Den Bosch. Foto: Worldsportpics/Frank Uijlenbroek

‘Als mens is het bijzonder om alleen in een nieuwe, andere stad te komen’, zegt Horn. ‘Zonder familie, vrienden of wie dan ook. Maar de Mädels van Amsterdam hebben het zo makkelijk voor me gemaakt. Ze vingen mij zo goed op. Ze wensten mij net nog succes voor onze kwartfinale. Amsterdam heeft mij vriendschappen opgeleverd. Het was echt een goede match.’ 

Inderdaad, was. Want Horn keert ondanks die mooie maanden terug naar ‘haar’ Hamburg. ‘Dat was vooraf al het plan’, vertelt Horn, die weer voor haar oude club Alster gaat spelen. ‘Ik ben naar Amsterdam gegaan om mijn masterstudie Bedrijfswetenschappen te doen. Daarna zou ik teruggaan. Het was wel een beslissing die niet makkelijk was, juist omdat het zo goed klikte.’