Herman Kruis – achtvoudig lands- en Europees kampioen met de vrouwen van Den Bosch – is sinds 2015 bondscoach van de vrouwen van Belarus. Door de oorlog in Oekraïne staat hij nu voor een dilemma.
Wanneer we de oud-bondscoach van het Nederlands elftal dinsdagmiddag aan de telefoon hebben, beschrijft hij de spagaat waarin hij zich momenteel bevindt. Aan de ene kant heeft hij natuurlijk last van een knagend geweten. Aan de andere kant wil hij zijn team niet in de steek laten.
In hoeverre brengt de huidige situatie jou in een lastig parket?
‘Natuurlijk heb ik er mijn zorgen over. Laten we voorop stellen dat ik elke vorm van geweld of oorlog afkeur. Ik vind het verschrikkelijk wat er in Oekraïne gebeurt. Maar in mijn rol kan ik er weinig over zeggen. Ik sta in nauw contact met de Europese hockeyfederatie, met onze ambassadeur in Minsk en met allerlei mensen die meer verstand hebben van politiek dan ik. Ik hou me liever op de vlakte. Dat is ook het beste. Voorlopig.’
Hoe bedoel je dat het vanuit jouw rol moeilijk is om iets te zeggen?
‘Ik hoor van veel kanten dat je een statement moet maken, maar je moet ook denken aan de mensen die daar zitten. Ik heb bijna dagelijks contact met die meiden. Ze zijn in shock. Wil ik ze blijven kunnen steunen, dan moet ik uitkijken met wat ik zeg. Ik wil ze niet in gevaar brengen. Och, het is zo ontzettend moeilijk allemaal. Ook voor die meiden. Degenen die in Minsk hockeyen, spelen bijvoorbeeld samen met drie meiden uit Oekraïne. Dat maakt het zo dubbel.’
Welke directe gevolgen heeft deze situatie sportief gezien voor hen?
‘Teams uit Belarus mogen niet meedoen aan het EK voor clubteams. Dat is allemaal voor latere zorg, hoofdzaak is nu natuurlijk de oorlog. Maar uiteindelijk missen ze wel internationale ervaring en raken ze achterop. En hoe zit het met de punten voor de ranking? Allemaal vragen die voor later zijn. Wanneer we straks hopelijk weer in een vredevolle tijd leven, moeten we goed nadenken over hoe we hen kunnen helpen de aansluiting terug te vinden. Zelf zou ik in juni weer die kant opgaan, om ons voor te bereiden op de EK-kwalificatiewedstrijden in Litouwen. Daarna zou een drukke periode volgen met het EK Zaal en mogelijk ook het WK Zaal. Ik kan nu nog niet zeggen hoe die periode eruit ziet. En of ik dan überhaupt nog bondscoach ben. Ik weet ook niet hoe het regime op dit alles reageert.’
Herman Kruis won met Belarus het EK Zaal in 2020. Foto: Willem Vernes
Ben je niet bij jezelf te rade gegaan of je wel voor Belarus moet willen blijven werken?
‘Dat is een vraag waarover ik nu nadenk. Ik kan er nog geen antwoord op geven. Dat doe ik dus ook niet. Kijk, ik wil er gewoon zijn voor die meiden. Dat is wat voor mij het belangrijkst is. Omdat ik ervan overtuigd ben dat geen van hen deze oorlog gewild heeft.’
Belarus is wel als uitvalsbasis voor het Russische leger gaan fungeren en staat toe dat op hun grondgebied mogelijk Russische kernraketten worden geplaatst.
‘Ja, maar daar hebben die meiden niet voor gekozen. Ik wil mijn meiden supporten. Meiden met wie ik een vertrouwensband heb en van wie ik weet hoe zij in het leven staan.’
Het geld waarmee jij betaald wordt, komt natuurlijk wel voor een groot deel vanuit het potje van de overheid, die steeds meer de kant van de Russen kiest.
‘Daar kan ik heel duidelijk over zijn. Ik krijg in Belarus niet eens een salaris. Enkel een onkostenvergoeding. Per dag dat ik er ben, krijg ik honderd euro. Omdat ik nu gewoon in Nederland zit, krijg ik dus ook geen geld van ze. Wel is het natuurlijk zo dat de kosten van de sport inderdaad door de overheid worden betaald. Dat klopt, ja. Maar dat is het laatste waar ik nu mee bezig ben.’
Is het niet beter om alle schijn te vermijden en er gewoon mee te stoppen?
‘Ik begrijp het als mensen dat zeggen. Dat is het lastige. Maar ik heb daar wel veertig gezinnen zitten. Mensen die er niets aan kunnen doen, die kan ik niet in de steek laten. De eerstvolgende keer dat ik naar Belarus zou gaan, is er hopelijk vrede. Dan zien we wel weer wat de volgende stappen zijn.’
4 Reacties
Sjang Fijen
Herman, blijf zitten waar je zit en verroer je niet, behalve er een dijk van een aanbieding van elders komt. Principe: Laat de ratio prevaleren boven het emotionele. Simple comme ca. Groet van... Sjang
teunp
Wat een slap gelul met je spagaat. Het gaat hier niet om een paar snoepjes die gejat zijn hé. Wees gewoon een echte vent, zet er een streep onder en bedank voor de job. Zoals mensen met een echte ruggengraat zouden doen. Dan slappe gelul dat het team er niks aan kan doen, zo ken ik er nog een paar. Al die miljoenen Oekraïners kunnen er ook niks aan doen en die zitten nu met de gebakken peren.
albert-monpelliergmail-com
Helemaal waar!!
Merijn van Willigen
Het spijt me, maar dit is natuurlijk volledig onzinnig. Het internationale team van Belarus is het (hockey / sport) gezicht van de regering van Belarus. Het salaris van Kruijs word (misschien indirect) betaald door die regering; en Herman Kruijs (als hoofdcoach) representeerd dat land. Het is duidelijk dat Belarus en met name de regering van Belarus een uiterst dubieuze rol speelt in de oorlog tussen Ukraine en Rusland. Die rol heeft sindsdien geleid tot verregaande sancties (sport; economie; en politiek). Of je het wilt of niet, als bondscoach representeerd je dat land (en de normen en waarden daarvan). Het idee dat je (als Nederlander) onder de huidige omstandigheden een internationale paria representeerd is bizar. Als club coach in Belarus, zou je nog een argument kunnen maken (geen link naar de staat), maar als bondscoach?! Er gaat toch ook niemand uit Nederland voor Assad (Syria) of Kim Yong Un (Noord Korea) werken?! Kan Kruijs het verschil met die mensen en Lukashenko uitleggen?