Emigrant Kevin Knapp keerde even terug op heilige KZ-grond

Afgelopen week vond op de velden van Klein Zwitserland het International Grand Master Hockey Festival plaats. Maar liefst 53 teams met spelers van 60 jaar en ouder uit 15 verschillende landen streden om de titel. Dat is al speciaal. Maar voor Kevin Knapp (61) was het toernooi helemaal bijzonder. Hij woont inmiddels jaren in Australië en keerde heel even terug op de plek waar het voor hem allemaal begon. 

Het was alsof hij nooit was weggeweest. Knapp (61) sloeg het toernooi af met zijn Australische team Wanderers op veld 8. Precies hetzelfde veld als waar hij 53 jaar geleden begon met hockeyen bij TOGO, een van de voorlopers van Klein Zwitserland.

‘Mijn familie woont verspreid over de hele wereld, van Canada en Florida tot de Kanaaleilanden, maar was speciaal deze week overgekomen. KZ was vroeger ons thuis. Dat voelde vorige week precies weer zo.’

Knapp (zittend links met handschoenen aan) naast zijn broer Douglas bij hun eerste wedstrijd, 53 jaar geleden op veld 8 van TOGO

Paspoort-pech

Knapps liefde voor hockey ontstond dan ook in Den Haag, waar hij – met Canadese vader en Schotse moeder – tot zijn achttiende speelde. De midden-midden debuteerde als zeventienjarige in het sterrenteam van KZ, met onder andere Ties Kruize en Ron en Tim Steens in de gelederen. ‘Ik zat op een blauwe maandag ook in het Nederlands A, maar bleek in de voorbereiding op een toernooi in Duitsland met mijn Canadese nationaliteit een verkeerd paspoort te hebben. Dat feestje ging dus niet door.’

Debuut van de dan zeventienjarige Kevin Knapp (links in donker shirt), te midden van Ron en Tim Steens

Tijdens zijn studie in Edinburgh speelde Knapp bij de lokale club en haalde hij meerdere Schotse landskampioenschappen binnen. Met een Schotse grootmoeder was aansluiten bij dat nationale elftal wél een optie. Knapp schoof zelfs door naar het Britse team. ‘Dat was in de periode vóór de Olympische Spelen van 1988. Helaas mocht ik bij afwezigheid van een vol Brits paspoort negen maanden niet meedoen. Juist toen haalden de Britten goud op de Spelen. Stiekem baal ik er nog steeds een beetje van dat ik daar niet bij was.’

30.000 kilometer vliegen voor een toernooi

Na acht jaar in Schotland keerde Knapp terug naar KZ, waar hij een paar jaar in heren 1 zat en langzaam het coachvak in rolde. Ook daar bleek hij talent voor te hebben. Met HGC werd Knapp meerdere keren landskampioen, eerst als assistent-coach en later als coach van de dames. ‘Voor de carrière van mijn vrouw verhuisden we naar Australië. Daar ging ik verder in het hockey, onder andere als hoofdcoach van het Institute of Sport in Perth: de thuisbasis van de nationale teams. En zelf ben ik ook altijd blijven spelen. Bij de Wanderers, een touringteam dat over de hele wereld toernooien speelt, en bij het nationale team van Australië voor veteranen waarmee ik ook regelmatig op pad ben.’

Knapp (midden voor met haarband) in 1982 als captain van Jong Schotland

Toen Knapp hoorde over het toernooi op KZ trommelde hij direct de Wanderers op, ook al is dat zo’n 15.000 kilometer vliegen. ‘Dat kost een dag enkele reis en dat hadden we er graag voor over. Het was een geweldige week. We speelden zes wedstrijden in zeven dagen. Dat gaat er nog even fanatiek aan toe als toen ik zeventien was, alleen is het tempo wat lager. En vooral hadden we veel lol. De Argentijnse dames zongen na iedere wedstrijd. Ik haalde herinneringen op met Canadese, Engelse, Belgische en uiteraard Nederlandse spelers die ik kende van vroeger. Zelfs met de scheidsrechters was er warm contact; dat ging er voorheen wel anders aan toe. Op een gegeven moment was het bier op de club op. Dat zegt denk ik genoeg.’

IJsbaden

Waar een deel van de spelers, de oudste was 88 (!), bivakkeerde op een nabijgelegen camping, zat Knapp met zijn familie in een oud hotelletje op Scheveningen. ‘Zelfs op de meest willekeurige plekken in de stad kwam ik mensen uit de hockeywereld tegen. De hele week was in feite één grote reünie.’

De winnaars van het International Grand Master Hockey Festival 2024 in de categorie 60+. Knapp staat vooraan met blauwe schoenen

Dat zijn team als eerste eindigde in de leeftijdscategorie 60+ maakte het feest voor Knapp compleet. ‘Winnen blijft leuk, maar nu ik ouder ben, heb ik nog meer plezier in het hockeyen zelf dan vroeger. Ik wind mij niet meer zo op over andere dingen en geniet enorm van de vriendschappen die dankzij ik dankzij het hockey heb opgebouwd.’

Lang tijd om uit te rusten van de intensieve week heeft Knapp niet. Over een kleine twee weken staan alweer de nationale kampioenschappen van Australië op het programma.

‘Deze week zit ik veel in ijsbaden om te herstellen. Is er mooi meer tijd om hockeywedstrijden te kijken. Tegen bondscoaches Paul van Ass en Jeroen Delmée heb ik zelf nog gespeeld. Ik denk ik ook nog wel eens aan coachen in Nederland, al is het voor een korte periode. De eerste gesprekjes daarover zijn al voorzichtig gevoerd. Maar eerst wachten de landskampioenschappen en het WK voor veteranen in Nieuw-Zeeland. Zelf hockeyen blijft toch nog altijd het allerleukst, hoe oud je ook bent.’