Het nieuwe gezicht van België: ‘Meer loopvermogen dan in Parijs’

Ze leunden jarenlang op de generatie die alle mondiale prijzen won. Die van België de beste ploeg ter wereld maakte. Na de Olympische Spelen hielden veel van die oude sterren ermee op. Dit EK is het eerste toernooi met het nieuwe gezicht van België. ‘Het doel van de Belgische bond was niet om slechts twee generaties lang succesvol te zijn.’

John-John Dohmen. Florent Van Aubel. Felix Denayer. Gauthier Boccard. Loïck Luypaert. Samen goed voor ruim 1800 (!!) interlands. Ze hebben bij elkaar 68 jaar ervaring in de nationale ploeg. En wonnen dus alle prijzen van de wereld in de afgelopen jaren. Deze vijf grootheden uit het Belgische hockey stopten na Parijs, de een wat eerder dan de ander. 

Zij zijn er dus niet bij op het EK, dat geldt ook voor Vincent Vanasch, 288-voudig international. De inmiddels 37-jarige keeper is niet gestopt, maar ook niet geselecteerd voor het toernooi in Mönchengladbach. Bondscoach Shane McLeod wil zijn jongere keepers ervaring laten opdoen. 

Alexander Hendrickx, still going strong bij België. Foto: Willem Vernes

Zeven toernooidebutanten

Natuurlijk bood dit ruimte voor een nieuwe generatie, die vooral in de Pro League al op de deur klopte. België heeft zeven toernooidebutanten bij zich in Duitsland. Een aantal dat in het afgelopen decennium bij België ondenkbaar was. Die nieuwelingen zijn spelers als Lucas Balthazar, Thomas Crols en Guillaume Hellin – die tegen Nederland scoorde. Namen zonder groot verleden, maar met een veelbelovende toekomst. De gemiddelde leeftijd en het aantal interlands zijn drastisch gedaald. Een regelrechte metamorfose, die in Duitsland voor het eerst op een toptoernooi te zien is.

‘Dat is natuurlijk wennen’, geeft Alexander Hendrickx toe. De sleepkoning van België, die dit jaar met Gantoise de EHL won, is iets jonger dan de gestopte boegbeelden. De 32-jarige verdediger zette zijn interlandloopbaan dus wel voort na de mislukte Spelen van Parijs, waarin België in de kwartfinales verrassend verloor van Spanje. Ook grote namen als Arthur Van Doren, Victor Wegnez en Tom Boon bleven de nationale ploeg trouw. 

‘Er is in het afgelopen jaar veel veranderd’, stelt Hendrickx. ‘Normaal gesproken gaat zo’n verloop geleidelijker. Na de gouden medaille op de Spelen van Tokio zijn er veel jongens doorgegaan bij de nationale ploeg. Dat is ook hun goed recht natuurlijk.’ Lachend: ‘Je ziet nu wel dat de conditie en frisheid in de benen anders is bij de jongere generatie. Ik word ook wat ouder. Ben ook minder fris dan tien jaar geleden.’

Arthur van Doren, de nieuwe aanvoerder van België. Foto: Willem Vernes

Janneke en Mieke

Hendrickx vertelt het na de 4-2 nederlaag tegen Nederland. Hij noemde zijn jonge team een beetje naïef. ‘We kunnen soms wat slimmer zijn. Wanneer versnel je, wanneer pak je iets meer de controle. Met onze jeugdigheid willen we er soms meteen vol voor gaan. Ergens is die energie ook wel mooi, maar we moeten ook denken aan het game management.’ 

Zijn generatiegenoot Nicolas de Kerpel legde bij de Belgische sportsite Sporza de vinger op de zere plek. Hij wees op individuele fouten en verkeerde keuzes tegen Nederland. ‘Je mag nog fouten maken als ploeg in opbouw, maar we zijn ook niet Janneke en Mieke.’ Kortom: ja, er is minder ervaring, maar België moet nog wel voldoen aan zijn eigen, hoge standaard.

Hendrickx: ‘We liggen er ook niet uit. Als we het goed doen tegen Spanje is er niets aan het handje. Natuurlijk zijn we hier om te winnen, maar het is ook nodig om te leren.’

Toernooidebutanten Romain Duvekot en Tommy Willems delen mee in de Belgische vreugde na hun eerste goal tegen Nederland. Foto: Willem Vernes

Na twaalf jaar een nieuwe wind

Daar is een van de gestopte Red Lions het helemaal mee eens. Luypaert was twaalf jaar niet weg te denken uit de Belgische ploeg. In Parijs kwam er een ruw einde aan zijn prachtige interlandloopbaan. De oud-international is ook op het EK, als analist voor de Belgische tv. ‘Vorig jaar waren we niet goed genoeg voor de top vier. Ook dat hoort erbij. Als je twaalf jaar ongeveer hetzelfde doet bij een ploeg, is het lekker om een nieuwe wind te laten waaien.’ 

‘Het doel van de Belgische bond was ook niet om slechts twee generaties lang succesvol te zijn. Dat moet een langetermijnproject zijn. Ik zou mij er ook niet prettig bij voelen als de successen hier blijven steken. Ook de nieuwe generatie moet weer mooie momenten meemaken.’

Ook Luypaert prijst de energie van de volgende generatie. ‘We hebben in de nationale ploeg nu zeker meer loopvermogen dan in Parijs. De jongens die op dit EK debuteren, liepen al een tijd mee bij de nationale ploeg. Zaten er al dicht tegenaan. Ze groeien op in een tijd waarin de Belgische competitie beter is geworden. Het gat naar de nationale ploeg is minder groot dan vroeger.’

Hendrickx in duel met Derck de Vilder. Foto: Willem Vernes

De druk erop tegen Spanje

‘Het potentieel is er’, stelt Hendrickx. ‘Tijdens de trainingen zie ik het talent. De kwaliteit, de volwassen manier van balbehandeling. Nu gaat het nog om toernooi-ervaring. Wedstrijden onder druk.’ 

En laat zo’n wedstrijd nou net op komst zijn. Dinsdag tegen Spanje moet België minstens gelijkspelen om naar de halve finales van het EK te gaan. Bij een nederlaag grijpen Hendrickx en zijn teamgenoten voor het eerst sinds 2015 naast een plek bij de eerste vier op een Europees toernooi. ‘Een prachtige testcase’, vindt Luypaert. ‘Daar gaan we zien of dit team zo ver is om om de prijzen te spelen  Zo niet, dan is er tijd genoeg richting het WK.’