Hockey is even belangrijker dan zijn eigen trouwdag voor Caldas

Hij maakte een metershoge sprong op de middenlijn. Met zijn vuist omhoog, vlak nadat zijn goalie de beslissende één-op-één keerde. Dat aanschouwde hij met zijn handen voor zijn gezicht. Max Caldas verzekerde zich met Spanje van een plek in de kwartfinales van het WK in India. De vreugde en ontlading waren terecht. Zijn team won uiteindelijk via shoot-outs van Maleisië. 

Terwijl de Spanjaarden met een rotgang hun goalie opzochten, stortte Caldas even naar de grond. Snel stond hij op en viel hij secondenlang in de armen van een van zijn assistenten. Gepassioneerd bedankte hij het publiek. Op de dag dat het moest gebeuren, gebeurde het. 

De opdracht was lastig, aangezien Spanje als derde (achter Engeland en India) in de poule was geëindigd. Dat maakte de uitgangspositie in de cross-over een stuk moeilijker. Alles draaide om die ene wedstrijd tegen Maleisië. Op zondag 22 januari. Een dag die alleen om hockey draaide, aangezien Caldas zijn trouwdag even vergeten was.  

Feest bij de Spaanse staf. Foto: Willem Vernes

Gesprek in het Nederlands 

Hij zal er later nog geregeld aan terugdenken, aan zijn de twaalfde trouwdag. Hoewel Spanje zich al in reguliere tijd had moeten belonen, is een plek bij de laatste acht een feit. ‘We hebben het veel te spannend gemaakt’, is Caldas zijn eerste reactie in de mixed zone in het Kalinga Stadion. Tussen de menigte Indiase pers, heeft de Spaanse bondscoach toch tijd voor een gesprek in het Nederlands. 

‘Wij waren de beste ploeg vanavond’, zo blikt hij terug. ‘Leren winnen kost tijd en ervaring. Leren om van een halve kans een goal te maken. We zijn een jonge ploeg, dus dat is soms lastig. Maar die ervaringen doe je alleen op tijdens zulke toernooien. Er is enorm veel talent. En dat wordt steeds beter zichtbaar. Dus ik ben enorm trots.’

Caldas vertrok bij Oranje na de mislukte Olympische Spelen in Tokio naar Spanje. Tekende daar een contract tot en met Parijs 2024. Verkaste met zijn vrouw en vier kinderen naar San Cugat vlakbij Barcelona. Hij gooide zijn hele leven om. Voor die ene nieuwe uitdaging. En die bevalt hem enorm. 

‘We zitten goed op onze plek’, zo vertelt de coach. ‘De kinderen doen het goed op school. Voor hen is de aanpassing het grootst. Ze moeten hier wennen aan het Catalaans. Maar ze hebben vrienden gemaakt. Ook mijn vrouw doet het goed. We genieten van het buitenleven. Het Zuid-Europeaanse doen en laten.’

Foto: Willem Vernes

‘Wij willen een topploeg zijn’

Maar hij stelt de vlucht naar huis toch graag nog even uit. Hij neemt het dinsdag op tegen Australië. Een strijd die je bijna kunt vergelijken met David tegen Goliath. Maar Caldas vindt het heerlijk. Ziet het als een verzameling van ervaringen en leermomenten. ‘Ik wil die spanning voelen. De druk. De teams die daar het beste mee omgaan en omarmen, zijn de goede ploegen. Wij willen er eentje worden. Wij willen een topploeg zijn.’ 

Met heuse tactieken en aanpassingen voor de underdog komt Caldas niet. Hij kijkt alleen naar zichzelf. Gaat uit van de eigen kracht en wapens. ‘Als we ons aan hen aanpassen, hebben we nog een heel lange avond. Als je goed tegen ze speelt, kan je ook verliezen. Dus waarom zou ik dan iets aan ons spel wijzigen? We gaan het zien. We gaan er absoluut tegenaan.’

Foto: Willem Vernes

Felicitaties van Oranje-ouders 

Terwijl hij de pers te woord staat, klinkt er ineens een fel geschreeuw vanaf de tribunes. Gericht aan Caldas. Hij hoort het geschreeuw van zijn naam. Het is een groepje ouders van het Nederlands team. Die op een niet Oranje-dag als liefhebbers ook naar het Kalinga Stadion gaan. Ze feliciteren hem, met luid gejoel. En Caldas? Hij zwaait terug. Met het kippenvel op zijn armen. ‘Ik zag de moeder van Jorrit Croon en de vader van Jonas de Geus. Die jongens zijn onder mij gedebuteerd. Ik ken ze al van kleins af aan. Nu zijn het grote mannen. Dat vind ik mooi om zien.’

Oranje deelt het hotel met de Spaanse ploeg, dus zo loopt Caldas zijn oud-pupillen wel vaker tegen het lijf. ‘Ik heb tijdens de lunch nog met Jorrit gekletst, daarna nog even met Pirmin Blaak. Later kwam ik de familie Blok tegen. Het contact is goed.’

Die korte Nederlandse gesprekjes doen hem goed. Want hoewel hij maar wat blij is met zijn nieuwe uitdaging, heeft ook Caldas wel eens heimwee. ‘Nederland zal altijd als mijn thuis blijven voelen’.