Het coronavirus verspreidt zich als een olievlek over de wereldkaart. Veel landen treffen forse maatregelen zoals het sluiten van de grenzen. Nederlandse hockeyers in het buitenland komen voor een dilemma te staan. Pakken zij de laatste vluchten richting huis of blijven zij in het buitenland? India-bondscoach Sjoerd Marijne en Manuel Verga, die in Spanje verbleef, stonden ook in tweestrijd. De één bleef, de ander is reeds vertrokken.
In Spanje zijn de gevolgen van het coronavirus groot; het land is met ruim 25 duizend besmettingsgevallen en meer dan duizend doden (vrijdag op zaterdag met 324 opgelopen naar 1326) na Italië het zwaarst getroffen land in Europa. ‘Er heerst veel angst in het land’, vertelt Verga, speler van Atlético San Sebastián.
‘Ik werd al staande gehouden door de politie als ik bijvoorbeeld op de fiets naar de supermarkt ging. Dan vroegen ze waar ik vandaan kwam en waar ik van plan was heen te gaan. Alleen de apotheek en supermarkt zijn nog open. Er is een lockdown.’
Zodra dit allemaal voorbij is ben ik wel van plan om terug te gaan. In ieder geval om fatsoenlijk afscheid te nemen Manuel Verga
Reden genoeg om voor Verga ‘te vluchten’. ‘Het is een noodsituatie, hockey staat nu even op de laatste plek. We moeten met z’n allen beseffen dat we goed moeten luisteren naar mensen die er verstand van hebben. Dat is dus ook naar mijn familie, zij waren bezorgd.’
Alleen hockeystick blijft achter in Spanje
‘Mijn zus belde op om te vertellen dat de grenzen dichtgaan.’ Die voorspelling kwam uit, want sinds zaterdagavond laat Nederland twee weken lang geen vluchten meer toe uit Spanje. ‘Niemand weet hoelang dit allemaal gaat duren. Dan is het beter om veilig terug naar Nederland te gaan, waar de situatie op dit moment beter is. Ik heb alles gepakt en heb zo snel mogelijk een vlucht geboekt.’
Alleen zijn hockeystick is in Spanje achtergebleven. ‘Die lag in de kleedkamer waar ik niet meer bij kon’, lacht de 23-jarige hockeyer. ‘Dan heb ik in ieder geval een goede reden om terug te gaan.’
Verga vond het moeilijk om afscheid te nemen van zijn ploeggenoten en drie Argentijnse vrienden, waarmee hij met één samen een huis deelde. ‘Het voelt toch een beetje alsof ik ze in de steek liet. Het was ook zo plots. Met die drie vrienden deed ik de afgelopen twee jaar alles samen, we hadden echt een mooie band opgebouwd.’
De oud-speler van Almere wist al voordat de crisis uitbrak dat hij bezig was met zijn laatste seizoen in Spanje. ‘Ik hoop heel erg dat het nog een leuk einde gaat krijgen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat de competitie niet meer wordt uitgespeeld in verband met de Olympische Spelen. Zodra dit allemaal voorbij is ben ik wel van plan om terug te gaan. In ieder geval om fatsoenlijk afscheid te nemen.’
Marijne blijft in India, maar zat al bijna in het vliegtuig
Sjoerd Marijne was vorig weekend ook van plan om terug naar Nederland te keren, maar de bondscoach van India moest zijn vrouw en kinderen teleurstellen: de Bosschenaar blijft voorlopig in India.
Had to turn around on my way to the airport to go to my family. The risk is too great that I can’t return to India. Hard times for everyone and for me now that I can’t see my family and I don’t know when this is going to happen…
— Sjoerd Marijne (@SjoerdMarijne) March 13, 2020
Het land heeft in ieder geval voor de komende zeven dagen al het vliegverkeer stilgelegd. ‘Het is een verdrietige situatie’, vertelt Marijne vanuit Bangalore. ‘Ik ben wel vaker langer van huis uit geweest, voor het WK nog twee maanden. Maar het blijft lastig.’
Het had niet veel gescheeld of de 45-jarige bondscoach zat al in het vliegtuig, totdat hij in de taxirit op weg naar de luchthaven zijn plannen omgooide. ‘De situatie in India veranderde precies op dat moment van code geel naar oranje’, schetst Marijne. ‘Ik had net gelezen dat de grenzen in Turkije dichtgingen, toen sloeg de paniek wel een beetje toe.’
India-bondscoach Sjoerd Marijne op archiefbeeld. Foto: Koen Suyk
‘Rationele beslissing’
‘Ik was niet zozeer bang om het land te verlaten’, gaat Marijne verder. ‘Ik zat vooral met de vraag of ik überhaupt terug kon komen naar India. Ik heb constant contact met mijn vrouw gehad over alle scenario’s. Gezien de situatie in Nederland besloot ik om in India te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat ik daarmee een goede en rationele beslissing heb genomen. Ik wil ook mijn ploeg beschermen. Stel dat ik naar Europa ga en daar de ziekte opvang… Het allerlaatste dat ik wil is iemand besmetten.’
Wanneer Marijne met zijn vrouw en kinderen wordt herenigd, is nog even de vraag. ‘Daar probeer ik ook zomin mogelijk aan te denken’, vertelt hij. ‘Ik vergelijk het met een berg die je oploopt. Je kunt continu naar de top van de berg kijken en denken dat het einde nog lang niet in zicht is of je kunt steeds naar je voeten blijven kijken. Dat laatste, dat doe ik nu maar in deze tijd. Ik ben heel blij met apps als FaceTime, zodat ik het thuisfront gelukkig nog kan zien.’
Sjoerd Marijne op archiefbeeld. Foto: FIH
In april staat met de hele ploeg een trip naar Nederland op de agenda, ter voorbereiding op de Olympische Spelen. ‘Maar ik vraag me af of we überhaupt kunnen en mogen afreizen naar Europa, ik denk dat de kans klein is dat het doorgaat.’
Met hele team bij elkaar
Waar veel landen nu noodgedwongen thuiszitten, kan Marijne met zijn ploeg nog wel aan de slag. ‘Dat is wel een voordeel ten opzichte van andere landen’, erkent Marijne. ‘We zitten niet verplicht thuis, we kunnen hier nog gewoon ons werk doen. Dat doen we wel onder de noemer ‘niets moet, alles mag’. We zitten met het hele team op een campus, te vergelijken met Papendal.’
Voor zondag is aangekondigd om uit solidariteit veertien uur achter elkaar binnen te blijven Sjoerd Marijne
Er zijn verhoudingsgewijs niet veel coronabesmettingen (250) in het Aziatische land met 1,3 miljard inwoners. Marijne vertelt dat het dagelijkse leven in India vooralsnog voor een groot gedeelte doorgaat. ‘Toen ik op mijn scooter door de straten reed was het nog behoorlijk druk op de weg.’
De shoppingmalls, bioscopen en restaurants zijn wel tot aan het einde van de maand dicht, maar de markt is bijvoorbeeld nog wel open. ‘De maatregelen zijn hier in India wel anders dan in Nederland. Anderhalve meter afstand houden nemen ze hier ook niet zo nauw. Voor zondag is er wel aangekondigd om uit solidariteit veertien uur achter elkaar binnen te blijven. Maar daar zullen wij niet zoveel van merken’, besluit Marijne. ‘Wij zitten toch al intern.’
1 Reactie
jeichinastolk
Ik hoop dat het virus snel voor is en dat iedereen zijn sport weer kan doen en werken :-(