‘In Nederland mag er op de bank meer ruimte zijn voor emotie’

Pasha Gademan promoveerde onlangs van assistent naar hoofdcoach bij de Duitse kampioen Rot-Weiss Köln. Een mooi moment om dit icoon van Almere, die ook nog bondscoach van Canada is, zeven stellingen voor te leggen.

Rot-Weiss Köln zou ook kampioen kunnen worden in de Hoofdklasse.
‘Zeker. Helemaal mee eens. Met de ploeg die er dit seizoen staat, kunnen we ons prima meten met de Nederlandse top. We doen weinig onder voor Bloemendaal of Kampong, verwacht ik. Kijk naar ons op papier: een geweldige keeper, een topcorner en een heleboel Duitse internationals. In Nederland vinden we de Hoofdklasse de holy grail. De Premier League. Beter bestaat niet, in onze ogen. Maar dat is óók omdat er weinig knowhow is van wat er gebeurt in het buitenland. De beste teams uit de Bundesliga zijn echt gelijkwaardig aan de Nederlandse topploegen. Maar eerlijk is eerlijk: de top is in de Hoofdklasse wel breder.’

Ik ben in Duitsland minder direct geworden.
‘Ja en nee. Poeh, dit is een moeilijke. Ik denk dat ik als assistent wel minder direct was dan als hoofdcoach. Je kijkt in die rol toch wat de ander doet. Dat gebeurt automatisch. Als André Henning (voormalig hoofdcoach Rot-Weiss, red.) heel druk aan het coachen was, deed ik dat niet. Maar ik verander ook niet helemaal. Het zit heel erg in mijn aard om recht voor z’n raap te zijn. Dat hoort bij mij, gaat ook nooit helemaal weg. Ik merk ook dat die directheid best past bij de Duitse sportcultuur, waar in het veld ook de passie, energie en het vuur vanaf spat. Ook bij het coachen. In Nederland mag er op de bank wat mij betreft soms wel meer ruimte zijn voor emotie. Ik wil niet zeggen dat de ene stijl beter is dan de andere. Maar die Duitse beleving vind ik wel heel gaaf. Die gasten staan elkaar soms naar het leven in de wedstrijd. En daarna is het weer helemaal over. Ook dat vind ik mooi.’

Gademan op de Spelen als coach van Canada. Foto: Koen Suyk

Ik speel liever op zaterdag dan op vrijdagavond.
‘Oh, mag ik voor allebei kiezen? Op Almere heb ik altijd genoten van de avondwedstrijden. Fakkels, veel jeugd erbij, dat had echt wat speciaals. Goed licht is wel een voorwaarde voor een geslaagde avondpot, trouwens. In Duitsland spelen we op zaterdag en zondag, ook om de reisafstanden te beperken. We spelen dan een heel weekend in Hamburg, tegen twee verschillende clubs. Dat is de normaalste zaak van de wereld. Je merkt dat de wedstrijd op zondag wel kwalitatief wat minder wordt, maar niemand piept daarover. Het zou het mooist zijn als Hoofdklasse-clubs zelf mochten bepalen op welk moment ze hun thuisduels spelen. Dat ze, net als in het voetbal, ergens tussen vrijdagavond en zondagmiddag een moment pikken. Dan kunnen clubs met veel jeugd en weinig senioren bijvoorbeeld voor de zaterdag kiezen, omdat er dan meer reuring is.’

Het coachen van een Pro League-deelnemer en een Europees topteam is goed te combineren.
‘Dat is een uitdaging, maar het is wel mogelijk. Het is veeleisend, ook op persoonlijk vlak. Ook nu ik hoofdcoach mag zijn bij Rot-Weiss, wil ik graag bondscoach van Canada blijven. Ik denk en hoop dat dat met een beetje passen en meten kan. Klinkt allemaal wat vaag, dat besef ik. We moeten met elkaar uitvissen hoe dit loopt. Het is nog under construction, maar ik sta er positief in. Corona zal ook een rol spelen. Waar en wat kan er in de Pro League worden gespeeld? We gaan het zien. Maar ik zie vooral kansen en uitdagingen, geen problemen.’

Gademan met Rot-Weiss-ster Christopher Rühr. Foto: Worldsportpics/Frank Uijlenbroek

Christopher Rühr is de beste speler met wie ik heb gewerkt.
‘In zijn rol wel. Dus ja, de allerbeste spits. Maar ik kan Crissi niet vergelijken met Vincent Vanasch, in mijn ogen de beste keeper van de wereld. Gelukkig staat-ie bij ons in het doel. Of Mats Grambusch, de beste middenvelder die ik ooit heb getraind. Maar goed, Rühr. Da’s inderdaad wel een hele speciale. Als je beelden van hem terugkijkt, lijkt het soms net alsof je alleen hem versneld afspeelt. Oh, man, ik ben gek op dit soort spelers. Zijn handelingssnelheid is fenomenaal. En met zoveel passie. Altijd op het randje. Dus soms er ook over. Hoort ook bij hem. Maakt hem wie hij is. Zeg nou zelf, voor hem kom je toch naar het stadion? Ook als Nederlanders kunnen we daar toch van genieten?’

Ik kijk elke zondagmiddag meteen wat Almere heeft gedaan.
‘Meteen, meteen… Ik ben eerst met de wedstrijd van Rot-Weiss bezig. Als die klaar en afgesloten is, kijk ik wel even hoeveel het is geworden. Vaak heb dan ik al een berichtje ontvangen met de uitslag en wat bijzonderheden. Ik bemoei mij nergens mee hoor, dat is nu helemaal niet aan mij. Maar joh, ik heb daar zo lang gezeten. Dat krijg je er niet meer uit. Almere doet wat met me. In de weken dat er nog publiek mocht komen, ging mijn vader vaak kijken. Dan bel ik hem als ik terugrijd van mijn wedstrijd en praten we over onze club. Mooie gesprekken zijn dat. In de app-groep van onze familie gaat het er ook vaak over. Ik vind het heel knap hoe ze bij Almere nu, na de degradatie, de draad weer oppakken. Dat is niet makkelijk in een Promotieklasse, waarin het niveau echt niet verkeerd is. Dus ik kan zeggen: deze fan is tevreden.’

In 2018 als coach van Almere. Rechts in beeld international Terrance Pieters. Foto: Willem Vernes

Mijn leeftijd is een voordeel.
‘Ik sta dicht bij de groep. Maar of dat door mijn leeftijd komt? Ook, zou ik zeggen. En omdat het in mij zit, als persoon. Ik ben 33, ongeveer van dezelfde leeftijd als de oudste jongens in het team. Het helpt soms om een generatie goed te begrijpen. Omdat ik zelf ongeveer even oud ben, kan ik interesses goed plaatsen. Ik weet wat hen boeit, maar daarmee bedoel ik niet dat een oudere coach dat niet weet. Of je een groep kan lezen, heeft niet met leeftijd te maken, maar met aanleg en vaardigheden. Laat ik het anders benaderen: mijn leeftijd is geen nadeel geweest. Ik heb bij Rot-Weiss en Canada geen terughoudendheid gevoeld omdat ik te jong zou zijn. Integendeel. Ik merk juist een tendens dat jongere coaches meer kansen krijgen. Niet alleen in het hockey, ook in andere sporten. Hoe dat komt? Goede vraag. Wellicht is het overgewaaid uit de tech-wereld, waar ook jonge gasten of meiden veel verantwoordelijkheden hebben. En wat is jong? Misschien klinkt het gek hoor, maar ik voel me niet meer zo jong. Ik ben al jaren bezig. En wil nog jaren door.’