Scott Tupper hoopt verblijf in Nederland vervolg te kunnen geven

Eerder schreven we over de hectische week van Jonas de Geus, die vorige week nog play-outs speelde met Almere en nu alweer drie gewonnen wedstrijden met Oranje in de benen heeft zitten op de Hockey World League. Er is nog een speler in Londen met hetzelfde weekprogramma: Scott Tupper. De Canadees staat nu echter tot twee keer toe aan de verkeerde kant van de medaille. Met Schaerweijde greep hij net naast de promotie naar de Hoofdklasse en met Canada verloor hij maandag 1-3 van Nederland.

‘Verliezen wil je niet, maar ik ben tevreden met ons optreden’, is de conclusie van de Canadese captain. Zijn ploeg begon het toernooi indrukwekkend met een 6-0 zege op Pakistan, de grootste uitslag aller tijden tegen het hockeyland pur sang. In de huidige opzet van de HWL, de eerste vier landen uit de poules van vijf plaatsen zich voor de kwartfinale, is die eerste winst bijna al genoeg voor de volgende ronde. In het laatste pouleduel kan Canada zelfs met 4-0 verliezen van Schotland, en zich alsnog voor de kwartfinale plaatsen. Iets wat gezien de ranglijst niet heel waarschijnlijk is. Bij het bereiken van de kwartfinale is plaatsing voor het wereldkampioenschap in 2018 in India binnen handbereik. En dat is hét doel van de Canadezen deze HWL.

Scott Tupper met zijn handelsmerk: de sleeppush (c) Frank Uijlenbroek

Tupper was degene die in de dertigste minuut in de wedstrijd tegen Oranje een strafbal benutte waardoor de ploegen met 1-1 gingen rusten. ‘Halverwege dacht we dat er meer voor ons het vat zat. Dat we een puntje konden stelen. Maar een jongen als Mirco Pruyser kan de wedstrijd opeens kantelen’, analyseert de strafcornerspecialist. Een scenario dat de aanvoerder inmiddels goed kent. Zo vaak was hij het afgelopen jaar trefzeker voor zijn ploeg Schaerweijde in de Overgangsklasse. Negentien keer in de reguliere competitie, terwijl hij wegens interlandverplichtingen niet eens alles speelde. Toch stond zijn ploeg aan het einde van de rit, met slechts twee verliespartijen achter hun naam, met lege handen. ‘Ik vond het fantastisch bij Schaerweijde en heb ondanks het teleurstellende einde, ontzettend genoten. In Canada ben ik gewend om wedstrijden voor acht ouders en twee honden te spelen, dus voor tweeduizend man op Schaerweijde was geweldig.’

Honkbal was jonge Tupper te statisch

Tupper speelde aanvankelijk ijshockey, met zijn vader als coach. Via de vader van zijn beste vriend kwam hij in aanraking met veldhockey. Het bleek een mooie zomerbesteding in Canada, waar de meeste kinderen in dat seizoen honkbal spelen. Dat was jonge Tupper een te statisch spel. Hij bleef hockeyen en koos op zijn zestiende definitief voor de variant zonder schaatsen.

Zijn vriend en ploeggenoot bij het nationale team Rob Short, oud-speler van HGC, vertelde hem over het Nederlandse hockey. ‘Ik weet niet of het echt klopt, maar dan grapten we dat er in het Amsterdamse Bos meer hockeyvelden liggen dan in heel Canada.’ Na een jaartje met de Zeister club weet hij zelf ook dat het leven in Utrecht en het leven om het hockey heen hem en zijn vriendin opperbest bevallen. Als het aan de Canadees, die eerder ook twee seizoenen in België en Duitsland speelde, ligt, wordt ook zijn verblijf in Nederland met nog een jaartje verlengd. Hij heeft echter geen contract voor het komende seizoen. ‘Nog niet. Ik wil graag weer in Nederland spelen. Bij Schaerweijde of ergens anders.’