Liefst 44 wedstrijden worden gespeeld tijdens het WK Dames in Amsterdam en Terrassa. Elke dag pikken wij er een opvallende krachtmeting tussen twee buitenlandse teams uit. Vandaag: Spanje-Canada. Vrijdag 1 juli. Afslag: 21.30 uur.
Waarom is dit duel bijzonder?
Dat is eigenlijk heel logisch. Het is namelijk de openingswedstrijd van de vijftiende editie van het WK voor dames. Spanje, de nummer drie van het vorige WK, wil en moet het toernooi voor eigen publiek goed beginnen tegen een land, Canada, dat voor het laatst in 1994 aanwezig was op het wereldkampioenschap.
Dat is alweer 28 jaar geleden, maar wat weten we van de Canadese ploeg?
Eerlijk gezegd vrij weinig. Canada ontbreekt dus al ruim twee decennia op het WK en de laatste deelname aan de Olympische Spelen dateert van 1992. In een verder verleden haalde Canada in 1983 de finale van het wereldkampioenschap waarin het verloor van Nederland (4-2) en drie jaar later was er brons. Die successen liggen zo ver achter ons dat de Canadese damesploeg in Nederland niet echt meer op het netvlies staat.
Canada is met name de laatste jaren vooral succesvol op het eigen continent. Tijdens de Pan American Games in 2019 werd zilver veroverd na verlies in de finale van Argentinië en begin dit jaar eindigde Canada als derde tijdens de Pan American Cup, het Amerikaanse equivalent van het EK. Hierdoor plaatste de ploeg zich ten koste van de Verenigde Staten voor het wereldkampioenschap in Nederland en Spanje. Overigens moesten de speelsters daarna via crowdfunding geld bijeen zien te krijgen om af te kunnen reizen naar Spanje.
Natalie Sourisseau (l) in duel met Lizzie Colvin van Ierland tijdens de olympische kwalificatie in Dublin. Foto: FIH/INPHO/Morgan Treacy
Is Canada een soort blinde vlek voor ons?
Nee, niet helemaal. De bondscoach van de ploeg is Rob Short. Inderdaad. Die naam doet een belletje rinkelen. De 346-voudig Canadees international speelde in Nederland voor HGC, Rotterdam en Laren. Met HGC won Short in 2011 de Euro Hockey League en werd hij uitgeroepen tot beste speler van het toernooi.
Bij de nationale ploeg draagt Natalie Sourisseau de aanvoerdersband. Zij kwam uit voor MOP, Wageningen, SCHC en Hurley. Een naam die we hopelijk voor Canada vaak gaan horen is die van Brienne Stairs. Zij is de goalgetter van de nationale ploeg. De 32-jarige aanvalster scoorde in 181 interlands al 104 keer. Met haar zeven doelpunten tijdens de succesvolle Pan American Cup speelde ze een belangrijke rol in het behalen van het WK-ticket.
De Spaanse ploeg heeft minder geheimen voor ons
Ja, dat is waar. Bij het vorige WK, in Londen, behaalden de Red Sticks brons en eindigden ze als derde op het EK van 2019. Vorig jaar geleden viel Spanje bij het Europees kampioenschap net buiten de medailles en verliepen de Spelen van Tokio enigszins teleurstellend met een zevende plaats. Dit jaar sloot de ploeg van bondscoach Adrian Lock het debuutseizoen in de Pro League af op een vijfde plaats. Kortom, Spanje heeft zich de afgelopen jaren genesteld in de subtop van het internationale dameshockey
Op wie moeten we letten bij Spanje?
Georgina ‘Gigi’ Oliva. De voormalige speelster van Kampong is de beste speelster van de Red Sticks. Oliva is niet alleen balvast en handig, maar heeft ook overzicht en speelt met passie. Ze weet in moeilijke situaties altijd een oplossing te vinden. Oliva is een echte rashockeyster.
Ook zullen de ogen zijn gericht op strafcornerspecialiste Xantal Gine. De routinier werd met zes doelpunten topscorer van Spanje in de Pro League. En, we mogen Laura Barrios niet vergeten. De 21-jarige aanvallende middenvelder speelt komend seizoen in de Hoofdklasse voor Kampong.
Georgina Oliva in actie tijdens de Pro League-wedstrijd van Spanje tegen Argentinië in Valencia. Foto: FIH/Vicente Vidal Fernandez
Hoe goed kennen beide landen elkaar?
Spanje en Canada speelden in het verleden vijftien keer tegen elkaar, waarvan vier keer op het WK. De onderlinge balans valt in het voordeel van Canada uit. Zij wonnen zes ontmoetingen, Spanje stapte vier keer als winnaar van het veld en vijf keer speelden de ploegen gelijk. In 2018 oefenden Spanje en Canada zeven tegen elkaar en, opvallend, de Red Sticks wonnen geen enkel duel. In de laatste ontmoeting was er wel winst voor Spanje. In de finale van de FIH Women’s Series Finals in Valencia werd Canada met 4-2 verslagen.
Op wie moeten we ons geld zetten?
Gezien de statistieken zijn de ploegen aan elkaar gewaagd. Canada zal zich niet gemakkelijk gewonnen geven. Ook vanwege Canada Day. De ploeg wil niet afgaan op de nationale feestdag van het land. Maar, we durven wel te stellen dat Spanje gaat winnen. De Red Sticks hebben meer kwaliteit en mede door de Pro League meer internationale ervaring in de tas. Bovendien speelt Spanje in eigen land in Terrassa op de plek waar in 1992 de Red Sticks hun grootste succes boekten, het winnen van de olympische titel. Dat moet de ploeg zeker kunnen inspireren.
Staat er nog een rekening open?
Daar kunnen we kort en duidelijk over zijn: nee.
1 Reactie
robvisser
Het Wagener Stadion is sowieso veel mooier dan het rommelig ogende stadion in Terrassa, waar direct achter de tribunes onooglijke (flat)gebouwen verrijzen. Rare borden langs de zijlijn en een moeizame, enigszins duizeligmakende beeldregie. Ik schets maar even hoe het eruit zag, want niet iedereen heeft dit Ziggo pakket. Ook was de communicatie met de videoref (en andersom) niet te beluisteren en er werden nauwelijks beelden getoond van de aangevraagde situatie, zodat het gissen was waarvoor de video werd aangevraagd. Het is al eens eerder gezegd, de blauwe ondergrond is beslist niet fijn om naar te kijken, maar dat zal in het Wagener niet anders zijn. Geen interessante wedstrijd tussen Spanje en Canada, want de Canadese dames kunnen er niet veel van.