WK met zestien deelnemers: een vloek of een zegen?

Voor het eerst sinds het WK van 2002 in het Australische Perth doen er aan het WK niet twaalf, maar zestien landen mee. Een idee van de wereldhockeybond FIH om de sport wereldwijd breder te maken en kleinere hockeylanden een kans te geven. Hoe pakt het nieuwe format tot nu toe uit? Tijd voor een tussenbalans.

Om meteen met de deur in huis te vallen: het is alleen de poule van Nederland waarin weinig spanning zit. Nederland is van alle zestien deelnemers het enige land dat twee keer een ruime overwinning heeft geboekt. De Oranje Dames versloegen eerst Zuid-Korea met 7-0 en vervolgens China met 7-1. Het zijn grote uitslagen tegen niet eens de laagst geklasseerde landen van dit toernooi. Zuid-Korea is de nummer negen van de wereld, China de nummer acht.

China profiteert als nummer acht dus niet eens van het feit dat eraan dit WK vier extra landen mogen meedoen, want ze hadden zich anders ook wel geplaatst. Het probleem van de Chinezen is vooral dat ze het WK volstrekt niet serieus nemen. Ze hebben tien van hun beste speelsters thuisgelaten en spelen dus met een B-team, omdat ze de Asian Games van komende maand veel belangrijker vinden. Op dat toernooi kunnen ze zich kwalificeren voor de Olympische Spelen van 2020 in Tokio. China gaat er al vanuit dat ze dit WK niet tot de kwartfinale komen, want ze hebben de terugvlucht al geboekt. Woensdag vliegen ze naar huis.

De Italianen vierden het bereiken van de volgende ronde alsof ze wereldkampioen waren geworden. Foto: WorldsportPics/Rodrigo Jaramillo

De prachtige sprookjes van Ierland en Italië

De opvallendste teams van dit toernooi zijn vooralsnog Ierland en Italië, uitgerekend twee dwergen in het vrouwenhockey. Deze landen zijn de twee laagst geklasseerde landen van dit WK. Wanneer het WK gewoon met twaalf landen was gespeeld, hadden zij zich wellicht niet eens geplaatst, maar nu hebben ze hun eerste twee wedstrijden gewonnen en staan ze in de volgende ronde. Het zijn prachtige hockeysprookjes. Voor Ierland is het succes een beloning voor het harde werk na een weg vol teleurstellingen, voor Italië is het een bewijs dat het centrale programma dat ze een tijdje geleden zijn gestart zijn vruchten afwerpt.

Maar niet alleen Ierland en Italië maken er een mooi toernooi van. In poule B strijden Engeland, India en de Verenigde Staten na twee groepswedstrijden met z’n drieën om twee plekken in de volgende ronde. Zondagavond vechten het India van Sjoerd Marijne en de Verenigde Staten van Janneke Schopman in een onderling duel om deze tickets.

In poule D kunnen Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en België na twee groepswedstrijden in theorie alle vier nog eerste en laatste worden. Alleen in poule C – de groep van Duitsland, Argentinië en Spanje – viel Zuid-Afrika met een 7-1 nederlaag tegen Spanje door de mand, maar af als een gieter ging het nou ook weer niet. In de laatste groepswedstrijd speelde het knap gelijk tegen Argentinië, dat na afloop wel nonchalant over het resultaat deed, omdat het voor de stand van de poule toch niet van belang was.

Zuid-Afrika ging er tegen Duitsland hard af (7-1), maar herstelde zich tegen Argentinië (1-1). Foto: WorldSportPics/Antonella Garello Bonini

Invoering cross-over-wedstrijden nu al schot in de roos

Het voordeel van een WK met zestien landen is dat je makkelijker in een poule van vier kunt spelen. Als gevolg daarvan heeft de FIH cross-over-wedstrijden geïntroduceerd, een tussenronde waardoor de nummers twee en drie zich plaatsen. Daardoor is er in een poule meer om voor te strijden dan in een gangbaarder format waarbij alleen de beste twee teams doorgaan. Nu is er in elke poule een strijd om de eerste plek – die rechtstreekse plaatsing voor de kwartfinale betekent – en een strijd om de derde plek. Bovendien kunnen de cross-over-wedstrijden prachtige do-or-die-duels opleveren.

Groot nadeel: de vele rustdagen

Een groot nadeel van het spelen met zestien landen is dat de duur van het toernooi met zes dagen is verlengd tot zestien dagen. Geen team is blij met de vele rustdagen. Tussen de eerste en de tweede groepswedstrijd van Nederland zaten vier rustdagen. Wanneer de Oranje Dames zondag van Italië winnen en zich rechtstreeks voor de kwartfinale plaatsen, spelen ze pas weer op donderdag. Dan hebben ze in twaalf dagen tijd drie wedstrijden achter de rug en spelen ze – als ze elke ronde overleven – vervolgens drie wedstrijden in vier dagen. De halve finales en de finale zijn volgende week zaterdag en zondag, vrijdag is een rustdag.

Het kan een nadeel voor Oranje zijn dat zij in de kwartfinale een ploeg treffen die na de drie groepsduels en de cross-over-wedstrijd al vier serieuze duels hebben gespeeld, terwijl Nederland – dat weliswaar zeer sterk speelt – drie ‘oefenpotjes’ achter de rug heeft. Voor Oranje begint het toernooi eigenlijk pas in de kwartfinale. Aan de andere kant is de conclusie ook dat het WK voor alle vijftien andere deelnemers al lang begonnen is.