De bizarre reis van U16 naar Spanje: ‘Hebben er 36 uur over gedaan’

De Meisjes Onder16-selectie stapte woensdagochtend het vliegtuig in naar Granada. Althans, dat was de bedoeling. Storm Poly zorgde ervoor dat pas dertien uur voor de start van de eerste wedstrijd de groep compleet was. En hoewel sommigen een reis van 36 uur in de benen hadden, werd het eerste duel op de 8-nations van Engeland (3-2) gewonnen.

Om 08.15 uur hadden de meiden woensdag afgesproken op Schiphol. Twee uur voordat het vliegtuig naar Spanje zou gaan. Vlak voordat de vlucht vertrok, werd ‘ie gecanceld. En toen begon de stoelendans. 

‘Twaalf meiden konden in de middag vanaf Rotterdam vliegen’, begint HDM-verdediger Florien Vorderman (16) het onwaarschijnlijke verhaal. Een deel vertrok daar om half vier, de rest drie kwartier  en een vlucht later. De rest – onder wie Florien zelf – bleef op Schiphol. ‘Transavia had de vlucht omgeboekt naar KLM. We dachten dat we mazzel hadden, maar alles ging zo traag, dat we niet op tijd in konden checken. We hadden de vlucht gemist.’

Links Florien en rechts Eefke, kamergenootjes in Granada.

De grootste pechvogels 

Florien bleek dus een van de grootste pechvogels van het team. ‘Terwijl we dachten dat we juist mazzel hadden’, vult Union-middenvelder Eefke Winkelhorst (15) haar aan. ‘We hoefden niet naar Rotterdam, omdat de verdeling van de vluchten op alfabetische volgorde ging. Dat was in dit geval pech voor ons.’

En pech is misschien nog wel een understatement. De vier speelsters (Florien, Eefke, Ellie Vinh en Olivia Huisman) bleven samen met coach Daan Sabel en manager Kiki Collot d’Escury achter. Assistent Jordy van der Waart en fysio Fleur Timmerman gingen met de twaalf andere speelsters mee. ‘Zij hadden de laatste vlucht. Er vloog die dag niks meer naar Spanje’, gaat Florien verder. ‘We konden pas een dag later vliegen, vanaf Rotterdam. Maar ook de zoektocht naar een hotel in de omgeving van Amsterdam was zinloos. Alles zat helemaal volgeboekt. We zijn bijna tien uur op Schiphol geweest. Een van de koffers was ook nog kwijt.’

Het laatste groepje vertrok donderdagmiddag naar Spanje.

Logeren bij de bondscoach 

Terug naar de thuisoorden Malden en Den Haag was geen optie. ‘Dus bleef er eigenlijk maar een optie over’, vult bondscoach Sabel zijn meiden aan. ‘De speelsters hebben in mijn huis in Amsterdam overnacht. We hebben luchtbedden opgehaald bij mijn broer. Daar ben ik op de bank blijven slapen.’

Logeren bij de bondscoach dus. Wie kan dat nou zeggen? ‘Hij heeft het echt goed voor ons geregeld. Eigenlijk was het heel gezellig’, blikt Eefke terug. ‘We zijn in Amsterdam gaan eten en hebben spelletjes gespeeld aan de keukentafel. Daan stelde nog voor om naar de film te gaan met z’n allen, maar iedereen was behoorlijk moe na zo’n dag. We hebben hem ’s avonds nog kledingadvies gegeven. Een leren jas met roze schoenen kan echt niet’, lacht het duo. ‘We hebben afgesproken dat als hij ooit een afspraakje heeft, hij altijd eerst een foto maakt van zijn outfit.’

De teamgenoten van Florien en Eefke waren al lang en breed in Granada, toen bleek dat het luchtbed van de dames geen tweepersoons was, maar een stuk kleiner, waardoor Florien op de bank belandde. ‘Maar de rest had het ook niet makkelijk hoor’, vult ze aan. ‘Alle overbagage kon niet mee. Dus zij hebben donderdagochtend getraind zonder ballen en sticks. Ook de keepers hadden geen spullen. Onze fysio had zelfs niet eens haar eigen tas.’

Tikkertje en rugby

Sabel kan er inmiddels wel om lachen. Maar ook de tweede reisdag voorliep niet voorspoedig. ‘Terwijl de selectie in Spanje bij gebrek aan materiaal maar tikkertje deed en rugby speelde als training, stapten wij het vliegtuig in. Toen we in Alicante aankwamen, hebben we nog drie uur moeten wachten, voordat we in de bus naar Granada konden stappen’, gaat de coach verder. En dat was nog een reis van vier uur.  ‘Ik kan je vertellen, leerzamer dan dit wordt het niet. Ik heb er geen woorden voor hoe goed de groep het gedaan heeft.’

‘De bus reed zo traag. Hij kon 120 kilometer per uur, maar ging niet harder dan 90’, vertelt Eefke. ‘Ik kon niet wachten om weer samen te zijn met de rest.’ De overgebleven groep arriveerde uiteindelijk om tien uur in de avond. Dertien uur voor de start van de eerste wedstrijd. ‘De aankomst was superleuk. We werden opgewacht met harde muziek. Iedereen rende naar ons toe. Het leek of ik ze maanden niet gezien had’, lacht Eefke. 

Om de hele situatie lachen kunnen ze nog niet, maar deze trip zullen ze niet snel meer vergeten. ‘Ik vond het al ongelooflijk dat we mochten gaan’, zegt Eefke. ‘Dat het dan zo moest gaan, is een gouden randje’, vult Florien haar aan. 

De bondscoach is supertrots op zijn groep. Nu al. En al helemaal toen hij vrijdagmiddag in de bus terug zat van het hockeyveld. Oranje won met 3-2 van Engeland, maar keek in kwart drie tegen een 2-1 achterstand aan. ‘Na zo’n dagen, zo winnen.. Dat is wel heel lekker.’

U16 tijdens de laatste training in Nederland.