Eindelijk kan Sofie ter Kuile zich onderscheiden op het WK-21

Ze hoefde in de poulefase amper in actie te komen. Zag haar teamgenoten aan de andere kant van het veld de ene goal na de andere maken. Maar in de kwartfinale van het WK onder 21 jaar tegen Zuid-Afrika (5-0) kon Jong Oranje-keepster Sofie ter Kuile zich dan toch onderscheiden. 

Met een dikke glimlach komt Ter Kuile van het veld af nadat Zuid-Afrika is verslagen. Die smile wordt nog groter als de goalie hoort dat ze de man of the match is geworden. ‘Haha, dank je’, lacht de keepster van Amsterdam. ‘Ik had eindelijk wat te doen. Zuid-Afrika was sowieso een iets sterkere tegenstander dan de teams die we in de poulefase hebben gehad. Dat hadden we eigenlijk ook wel verwacht. En ik vind het alleen maar leuk om ook wat ballen te krijgen.’

Vooral een katachtige reactie op een cornerrebound in de tweede helft sprong in het oog. De aangever van Zuid-Afrika had de bal voor het intikken. Het publiek telde ‘m al. Maar toen kwam er nog een reactie van Ter Kuile, die de bal met een reflex uit de goal hield. ‘Het ging wel lekker’, zegt ze met gevoel voor understatement. ‘Ik lag al aan die kant en kon doorduiken naar die bal. Dat was wel fijn. Zo’n wedstrijd geeft voor mij een voldaner gevoel.’

Ter Kuile zorgde er vrijdag hoogstpersoonlijk voor dat Jong Oranje de nul hield. Foto: Frank Uijlenbroek

In de vorige drie wedstrijden heb ik geen bal gehad Jong Oranje-keeper Sofie ter Kuile

Want in de ‘zoveel-nuls’ tegen de VS, Canada en Zimbabwe hoefde Ter Kuile dus amper in actie te komen. ‘Ik wist dat ik vandaag misschien wel een bal zou krijgen’, lacht Ter Kuile. ‘In de vorige drie wedstrijden heb ik er geen één gehad.’ De gevaarlijke situaties waren in de poulefase zo schaars dat ze zich die precies kan herinneren. ‘Tegen Amerika kregen we twee corners tegen toen ik erin stond. Eentje werd goed uitgelopen, de ander ging naast. Verder kwam er maar een keer iemand in de cirkel.’

Haar teamgenoten lopen langs. Joelen naar hun keeper, scanderen haar naam. Die plek in de schijnwerpers wordt haar duidelijk meer dan gegund. ‘De vorige wedstrijden stond ik ook telkens aan. Dat lukte vooral door te coachen, daarmee bezig te blijven. Daardoor blijf ik in de wedstrijd, blijf ik erbij. Je wil een wedstrijd niet met 10-1 winnen, maar die nul houden. Als die ene bal komt…dan wil je ‘m hebben.’

Ter Kuile met Jong Oranje-captain Rosa Fernig. Foto: Frank Uijlenbroek

Na die uiterst kalme groepsfase volgden ook nog drie rustdagen. ‘Dat was wel lang’, geeft Ter Kuile toe. ‘Babette [Backers] en ik hebben gisteren een keeperstraining gekregen. Normaal heb je die niet tijdens een toernooi. Maar toen gevraagd werd of we dat wilden, zeiden we meteen ja. Het was wel leuk om wat schoten te krijgen en ook wat scherp te worden richting de kwartfinale.’

Oranje op de tribunes

In die eerste knock-out-wedstrijd werden Ter Kuile en haar teamgenoten gesteund door veel meer Nederlandse fans dan in de poulefase. De laatste dagen kwamen er veel ouders en vrienden van de Jong Oranje-speelsters naar Potchefstroom. Ze waren niet te missen op de tribunes.

‘Dat geeft een speciaal gevoel. Mijn vader is hier ook naar toegekomen. Prachtig om het oranje te zien en die aanmoedigingen te horen. Iedereen was vanochtend ook zo blij dat er familie bij was. We kunnen elkaar wel even spreken, maar houden voor de zekerheid toch wel wat afstand. Maar ze zijn er, dat is het belangrijkste.’