Fabiënne Roosen over verloren WK-finale: ‘Dit doet echt pijn’

Met betraande ogen komt Fabiënne Roosen na de verloren WK-finale (2-4) van het veld. ‘Dit doet echt pijn, gewoon’, zegt ze met een lichte trilling in haar stem. Roosen speelde sterk in de finale. Ze had de hele wedstrijd het vertrouwen dat Nederland nog terug zou komen. Tot Argentinië in de laatste minuut een strafbal kreeg. ‘Dan weet je het eigenlijk al. Maar je hoopt nog op een wonder.’

De verdedigster haalt even diep adem en herpakt zich dan. ‘We waren gewoon scherp. In eerste instantie begonnen we goed en kwamen we op 1-0 voor. Wat we vandaag denk ik wel misten, was de verbinding die we in andere wedstrijden wat meer hadden. Door combinaties er met zijn allen doorheen komen. Dat was vandaag iets minder.’

Effectief Argentinië

‘Maar Argentinië heeft het ook gewoon supergoed gedaan. Zij zijn extreem effectief. Ze zijn echt niet zo vaak in onze cirkel geweest, maar ze maken alle kansen af. Wij hebben kansen genoeg gehad, maar maken er minder. Dat is gewoon echt, extreem zuur’, eindigt ze met een lichte snik in haar stem. ‘Sorry. Het doet gewoon echt nog even pijn.’

De Laren-verdedigster zelf speelde een sterke finale. ‘Ik was heel gefocust. Volgens mij heb ik wel een keer of zes vol gedoken op een bal, zodat zij er niks uit konden halen. Maar ja, dat maakt nu niet uit.’

‘Het kan nog’

De hele wedstrijd hield Roosen vertrouwen dat Nederland terug zou komen. ‘We gingen wel met een 2-1 achterstand de rust in, maar ik dacht: we hebben nog zó lang om het goed te maken. Dat vertrouwen had ik wel. Na de 3-1 maakten we ook redelijk snel de 3-2. Dan komt meteen dat gevoel weer van: het kan nog.’

Hopen op een wonder

Dat gevoel hield Oranje de hele wedstrijd vast, tot de laatste minuut, vertelt Roosen. ‘Toen kregen zij een strafbal, bij een 3-2 voorsprong. Dan weet je het eigenlijk al. Maar ik hoopte zelfs toen nog op een wonder. In die laatste minuut hun cirkel in en dat de bal dan op een poot komt. Maar dat gebeurde niet. En zelfs dan zou het 4-3 zijn.’ Ze zucht: ‘Het is zó zonde.’

Trots op het team

Roosen is wel trots, zegt ze. ‘Op het hele team. We hebben echt een heel goed toernooi neergezet.’ Trots op de zilveren plak die om haar nek hangt, is ze echter nog niet. ‘Ik ben nu vooral nog aan het balen. Ik ben trots op het team, maar ik had hier gewoon met goud willen staan met ze.’

foto Robert Sanders – FotostudioRSP