Op de heenvlucht naar Terrassa zat haar koffer vol met paracetamol, ibuprofen en multivitaminen. Verdediger Alessia Norbiato, die zaterdag met Jong Oranje de Europese titel veroverde, liep zeven maanden geleden het WK-21 in Chili nog mis, als gevolg van een griepje. ‘Ik dacht: dat gebeurt me niet nog een keer.’
Een minuut of tien na de gewonnen EK-finale (5-3) tegen Spanje schiet Norbiato vol. Met de zweetband om haar pols dept ze haar natte ogen. Het is ook niet niets wat ze heeft meegemaakt. Eind vorig jaar had het jeugd-WK haar eerste toernooi met een nationale jeugdselectie moeten worden. Maar in Chili kreeg ze een onschuldig griepje onder de leden. Deelnemen aan het wereldkampioenschap werd plotseling een race tegen de klok. Een gevecht dat ze verloor. Eén dag voor de start van het WK hakte bondscoach Dave Smolenaars de knoop door. Hij ruilde Norbiato in voor wisselspeelster Noa Muller.
Dat de 21-jarige Norbiato nu in Spanje alsnog haar eerste – en meteen ook haar laatste – toernooi voor Jong Oranje heeft gespeeld, maakt haar emotioneel. ‘Het WK was voor mij persoonlijk heel zwaar. Het resultaat was fantastisch, met goud. Maar zelf had ik het in Chili heel moeilijk’, blikt Norbiato terug, terwijl ze aangeeft dat ze het inmiddels wel een plekje heeft kunnen geven.
Koste wat koste wilde Norbiato deze keer niet ziek worden
In Chili was Norbiato juist net op tijd hersteld van een knieblessure. Dat vervolgens juist zij een griepje onder de leden kreeg, gaf haar stof tot nadenken. ‘Ik heb mezelf nooit kwalijk genomen dat ik ziek ben geworden. Dat niet. Dat kan gebeuren als je zeventien uur lang in een vliegtuig zit. En je van 2 naar 30 graden gaat. De omstandigheden werkten in dat opzicht niet mee. Maar ik ben wel fysiek met mezelf aan de slag gegaan. Om ervoor te zorgen dat het niet nog een keer zou gebeuren.’
Was ze niet geblesseerd geraakt, dan was ze misschien ook helemaal niet ziek geworden, denkt Norbiato. Of dan was ze in Chili mogelijk sneller weer de oude geweest. ‘De afgelopen maanden ben ik fitter geworden. Het is echt een wereld van verschil. Ik heb veel geleerd van wat er in Chili is gebeurd. Door mijn knie zat ik ook mentaal niet lekker in mijn vel. Dan slaat zo’n griepje sneller toe. Ben je fysiek sterk, dan raak je minder snel geblesseerd. Waardoor je ook mentaal sterker blijft. En je dus minder snel ziek wordt. Zo werkt het. Daar ben ik van overtuigd.’
Een koffer vol met medicijnen
Om niets aan het toeval over te laten, nam ze deze keer allerlei voorzorgsmaatregelen. ‘In het vliegtuig greep ik direct naar de multivitaminen. Ook had ik paracetamol bij me. En ibuprofen. Het gaat mij niet gebeuren dat ik wéér ziek word, dacht ik. Veel van die pillen had ik thuis al liggen. Ik heb echt een soort EHBO-kit voor mezelf gemaakt’, zegt Norbiato lachend.
Haar tranen zijn gelukkig weer opgedroogd. Ze glundert helemaal. ‘Ik ben heel trots op mezelf. Het is me gelukt om er deze keer wél te staan. Ik vond het een prachtig toernooi. Echt, ik heb er met volle teugen van genoten.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.