Verdedigster Lisa Visser was in de slotfase van de verloren WK-finale tegen Argentinië vliegende keepster bij Jong Oranje. Dat had ze eigenlijk nog nooit gedaan, maar ze deed het vol overtuiging. Toen Argentinië in de laatste minuut nog in de Nederlandse cirkel kwam dook ze met een snoekduik richting de bal. ‘Ik dacht: alles of niks. Of het is 4-2, of ik heb hem en dan kan er misschien nog een counter uit komen.’
Argentinië was fel en sterk in de duels, kijkt Visser terug op de wedstrijd. ‘Wij hebben nog niet vaak gehad dat we achter kwamen en terug moesten komen, maar ik denk dat we dat goed geprobeerd hebben. We hebben echt goed hockey laten zien, de kansen en corners hebben we wel gehad.’
Keeper eruit, Visser erin
Oranje kwam terug tot 3-2, maar de minuten tikten weg. ‘Uiteindelijk was het alles of niks’, stelt Visser. ‘De keeper eruit, en dan maak je of gelijk, of je krijgt er nog één tegen, wat nu gebeurde. Dat kan beide kanten op vallen.’
Visser zat op het moment van de keeperswissel op de bank, vertelt ze. ‘Ik kreeg het hesje van vliegende keepster aan. En Pien werd aangewezen als extra spits, zodat je een man meer hebt in de cirkel voor die eventuele gelijkmaker.’ Vliegende keep was Visser eigenlijk nog niet eerder geweest, vertelt ze. ‘Maar ik wist wel wat er van me verwacht werd toen ik dat hesje aan kreeg.’
Duiken voor de bal
Argentinië kwam in de laatste minuut van de wedstrijd nog in de Nederlandse cirkel. Visser dook vol naar de bal toe. ‘Ja, ik dacht: alles of niks. Of het is 4-2, of ik heb hem en dan kan er misschien nog een counter uit komen.’ Visser had de bal weliswaar, maar in haar duik nam ze ook de Argentijnse aanvalster mee, waardoor de scheidsrechter een strafbal gaf. ‘Ik weet niet of dat terecht was’, zegt Visser. ‘Het gebeurde in een flits, dus ik heb het niet zo helder kunnen beoordelen.’
‘Ik dacht: ik ga hem pakken’
En die strafbal wilde Visser, die volledig opging in haar rol, ook gaan pakken. Lachend: ‘Ja, klopt. Ik zag Anne langs de zijkant van het veld naar me toe lopen om haar handschoenen aan me te geven. En op dat moment dacht ik: ik ga hem pakken. Ik vroeg ook aan Anne: ‘Wat denk je dat ik moet doen?’’
Visser had de handschoenen al aan, maar toen werd duidelijk dat Anne Veenendaal weer terug gewisseld zou worden. Dat mag immers voor een strafbal. Veenendaal zat in de juiste hoek, maar kon niet bij de bal. De wedstrijd was beslist: 4-2 voor Argentinië. Visser was er in ieder geval ook vol voor gegaan, stelt ze. ‘Ik was er vol voor gedoken in ieder geval. Al was hij op mijn lichaam gekomen, dat had me echt niet uitgemaakt.’
Tranen
Na de benutte strafbal kon Argentinië feest gaan vieren. Visser hield het niet droog. ‘Ja, dan komt het wel even naar boven. Je wil het zó ontzettend graag. Je knokt keihard ervoor. En als het dan niet lukt, dan komt dat hard aan.’ Visser zag het verdriet bij al haar teamgenoten. ‘Je traint er een jaar voor, gaat intern op Papendal. Je zet eigenlijk alles ervoor opzij om hier goud te pakken. En natuurlijk was de finale op zich al een doel, maar ons uiteindelijke doel was gewoon goud. Daar hebben we geen seconde over getwijfeld.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.