Zo kreeg Jong Oranje het luidruchtige Chileense publiek muisstil

‘Echt een geweldige sfeer’, zei Eline Jansen, de maker van de 3-0. ‘Fantastisch’, vond aanvaller Mette Winter. ‘Heerlijk om in deze sfeer een wedstrijd te spelen’, zei bondscoach Dave Smolenaars. In het hol van de leeuw slaagde Jong Oranje erin om het Chileense publiek te temmen: 7-0.

De eerste twee WK-wedstrijden speelde Jong Oranje in Santiago voor grotendeels lege tribunes. Zaterdagavond tegen Chili was het andere koek. Estadio Claudia Schüler, dat vernoemd is naar de overleden keepster van het Chileense nationale elftal (1987-2023), was gevuld met 1.220 toeschouwers. Voor het merendeel Chilenen. Bloedfanatieke Chilenen.

Dat dit andere omstandigheden waren dan in de groepswedstrijden tegen Australië en Zuid-Afrika, bleek al tijdens het Himno Nacional, het Chileense volkslied. De speelsters van Chili zongen net zo luidruchtig en gepassioneerd mee als het nationale voetbalelftal van Italië. Toen de muziek op een gegeven moment stopte met draaien, leek het volkslied afgelopen te zijn. Maar niets was minder waar. Toen begon het pas echt.

Het Chileense publiek in het hockeystadion in Santiago tijdens de wedstrijd Nederland-Chili. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Ik dacht: nu joelen jullie nog. Maar straks staan jullie met lege handen. Jong Oranje-speelster Eline Jansen

Terwijl er helemaal geen muziek meer uit de speakers klonk, zongen de Chileense supporters massaal het restant van het volkslied a capella mee. De een nog harder dan de ander. Dit was een gebrul en een gekrijs dat je zelden in hockeystadions hoort. Op het veld deden de speelsters net zo gepassioneerd mee.

Die sfeer zwengelde tijdens de wedstrijd alleen nog maar verder aan. Toen Mikki Roberts aanlegde om de eerste strafcorner van de wedstijd te pushen, doorbrak iemand in het thuispubliek de stilte door secondelang keihard te gaan toeteren. Toen Roberts vervolgens miste, ontplofte het stadion alsof de WK-finale was gewonnen. Toen Mette Winter na rust met groen naar de kant werd gestuurd, barstte het publiek in juichen uit. Toen Eline Jansen heel even geblesseerd op de grond zat, klonk er een hoongelach. Toen Chili voor het eerst een strafcorner haalde, begonnen veel supporters keihard met hun voeten op de tribune te stampen.

Eline Jansen, die na negen minuten hockeyen de bal door de benen van de Chileense keeper Montserrat Araya schoot (3-0), zei na de wedstrijd: ‘Ik vond het een fantastische sfeer om in te hockeyen. Ze kunnen schreeuwen wat ze willen. Ik krijg er alleen maar energie van. Ik dacht: nu joelen jullie nog. Maar straks staan jullie met lege handen. Op een gegeven moment begonnen ze minder en minder kabaal te maken. Dat zei iets over ons. Over hoe wij speelden. We zaten er bovenop. Vanaf de eerste minuut dwongen wij deze overwinning af. We hebben het Chileense publiek gesust.’

Eline Jansen heeft Nederland al na negen minuten hockeyen op een 3-0 voorsprong gezet. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Wondergoal van Trijntje Beljaars

Zo fanatiek als in de wedstrijd van Chili tegen Australië (2-0 verlies) werd het thuispubliek deze keer niet. Toen begonnen de supporters bij elke Australische strafcorner massaal te fluiten en boe te roepen. Dat kwam vooral doordat Australië de tegenstander te lang in de wedstrijd liet. Doordat de achterstand voor Chili bijna drie kwarten lang beperkt bleef tot 1-0, hield het publiek hoop op een goed resultaat.

Nederland maakte vanaf de eerste seconde aan de Chileense toeschouwers duidelijk dat er deze keer niets te halen viel. In de vijfde minuut haalde Jip Dicke op aangeven van Lilli de Nooijer verwoestend uit: 1-0. Mikki Roberts sleepte een minuut later een strafcorner tegen de plank: 2-0. Eline Jansen verzorgde in de negende minuut de 3-0. Wedstrijd gespeeld.

Hoogtepunt was de 4-0 van Trijntje Beljaars, in het tweede kwart. Nederland begon achterin met opbouwen. Vanaf de eigen 23-meterlijn speelde verdediger Mikki Roberts het middenveld in waarna aanvaller Jip Dicke werd bereikt. Zij verlengde de bal handig naar Trijntje Beljaars. En toen gebeurde het. Beljaars wipte de bal heerlijk over de Chileense keeper Araya heen, in het dak van het doel. Een wondergoal.

Na afloop is alle haat en nijd vergeten en vragen de Chileense supporters om handtekeningen en selfies. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Jong Oranje snoerde het Chileense publiek de mond

Over wat er nu beter was aan het spel dan in de eerste twee wedstrijden, zei aanvaller Mette Winter het volgende: ‘Toen gingen we misschien nog iets te vaak met de bal lopen. Nu speelden we veel meer een passing game. We maakten vandaag een paar prachtige teamgoals. Dat is hoe we het graag willen zien. In de opbouw gaat het steeds beter. Onze press stond goed. Waar wij goed in zijn, is ballen afpakken, snel counteren en scoren. Dat kwam er vandaag mooi uit. We vonden elkaar makkelijk. Het gaat steeds beter. We groeien in het toernooi.’

Eline Jansen zei dat Nederland na de eerste twee wedstrijden een knop moest omzetten. ‘Dat hebben we gedaan. We weten elkaar nu steeds beter te vinden. Zodra wij elkaar gaan lanceren, kan eigenlijk niemand ons bijhouden. Dan zijn wij misschien wel onverslaanbaar.’

Toen Nederland richting het einde van de wedstrijd een strafcorner miste, juichte er in het Chileense publiek helemaal niemand meer. Nu was het stadion ineens muisstil. Noor van den Nieuwenhof mocht achttien seconden voor tijd nog een strafbal nemen. Het stadion stroomde toen al leeg. Jong Oranje had het Chileense publiek de mond gesnoerd.