Het kusje van Lucieer: ‘Goal was voor de familie die niet mee kon’

Hij pufte nog even na van het gewonnen katerduel (1-0) tegen Argentinië op het WK in Kuala Lumpur. De Zuid-Amerikanen pookten het vuur maximaal op, maar kregen Jong Oranje niet onder de duim. Matchwinner Dylan Lucieer verbaasde zich over de Argentijnse furie, was blij met de veerkracht van zijn team én bedankte het thuisfront op een mooie manier.

Ze dropen af met lange gezichten. De stoere kerels met armen vol tattoos, doorleefde koppen en matten in de nek. De jonge Argentijnen, die net als tegen Duitsland als straatschoffies tekeer gingen toen het spannend werd. Constant de confrontatie zochten. Op het irritante af. Elke beslissing aanvochten. Theater maakten. Een spoedcursus provoceren gaven. 

Lucieer vond het stiekem wel mooi. Die onbegrensde emoties, die alleen Zuid-Amerikanen op het sportveld zo laten zien. ‘Ze hebben zoveel passie, daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren. Al het vuur kwam los na de 1-0. Het is bekend, ze spelen op het randje. Soms vuil, soms mag het net. Even een extra duwtje geven. Iets gemener zijn. Dat hoort erbij op dit niveau. Je moet jezelf hiertegen wapenen. Je hoofd erbij houden.’

Een van de onvriendelijke onderonsjes met Argentinië. Foto: Worldsportpics/Will Palmer

De Argentijnse stickzwaaier na afloop

Wat er in het veld allemaal gebeurde, daar piept Lucieer niet over. Part of the game, vindt de aanvaller van Rotterdam. ‘Ik vond het vooral jammer wat er gebeurde na afloop. Iedereen staat elkaar handjes te geven. Er is na dat gedoe, wel respect naar elkaar. Dan is er toch nog zo’n gast die met zijn stick staat te zwaaien in plaats van een high-five te geven. Dat hoort er niet bij. Op dat moment is het klaar.’

Uiteindelijk kan Nederland z’n schouders ophalen over dat gefrustreerde gedrag van titelhouder Argentinië. ‘We hebben het de laatste dagen veel over veerkracht gehad’, vertelt Lucieer. ‘Er is zoveel publiek uit Nederland. Daar moeten we het voor doen. En we moeten zelf met zulke situaties leren omgaan. Er weer staan na die teleurstelling in de kwartfinale. Het was pittig, het ging ook helemaal niet vanzelf. Het was loom in de eerste helft. Maar het zit vooral in het koppie, denk ik.’

Was Nederland dan vandaag dus ‘gewoon’ mentaal sterker dan Argentinië? Is dat het antwoord? ‘Ja, dat denk ik wel. Zij hadden natuurlijk hetzelfde probleem na hun verloren kwartfinale. En wij gingen daar beter mee om.’

Jong Oranje na de zege op Argentinië, waardoor plek vijf nog in het zicht is. Foto; Worldsportpics/Will Palmer

Het cadeautje van zijn moeder

Dat had Jong Oranje dus te danken aan die goal van Lucieer. De Rotterdammer die in het derde kwart voor de 1-0 tekende. De bal vlak voor het doel sterk aannam, ‘m goed afschermde en zichzelf ruimte gaf om te scoren. Na zijn eerste doelpunt op dit WK, gaf de spits een kusje op zijn rechterpols. Daar draagt hij een armbandje met een gouden hartje eraan.

Hij kijkt er meteen naar, als het onderwerp ter sprake komt. ‘Die heb ik voor vertrek van mijn moeder gekregen. Zij kon er helaas niet bij zijn hier. Ik heb nog twee jongere zusjes, die moeten ook naar school en hockey worden gebracht. Eentje speelt ook bij Rotterdam, de ander bij Craeyenhout. Ik weet eigenlijk niet of ze het vandaag live gezien hebben. Het was voor Nederland natuurlijk niet zo’n fijn tijdstip.’

‘Maar ik denk dat ze ‘m anders wel even terugkijken. Daarom was die goal voor de familie thuis. Zijn er op die manier toch een beetje bij.’