Ze zijn de allergrootste surprise op het WK onder 21 jaar. Finalist Frankrijk, dat wederom een geweldige jeugdlichting op de been brengt. Een verhaal over een klein hockeyland, een vaste trompettist en een onverwachte weddenschap.
Laten we maar beginnen bij de persconferentie die Frankrijk gaf na de gewonnen halve finale tegen Spanje (3-1). Eerst even wat toelichting. Op dit toernooi is het na elke wedstrijd het gebruik dat de coach en de man of the match zich melden bij de pers. Logischerwijs is die op dit toernooi vooral uit Maleisië afkomstig. Journalisten van lokale kranten en websites zijn vol op dit WK gedoken en willen alles weten van spelers en coaches die ze nog nooit hebben gezien.
Dat leidt soms tot verwarrende en verrassende situaties. Zo vertelde een Spaanse jeugdinternational vol trots dat hij bij Barcelona speelde. Hieruit begreep de pers dat dit hockeytalent ook voetbalde. FC Barcelona is immers een gerenommeerde voetbalclub. Op een haar na kon dit misverstand uit de wereld worden geholpen.
Maar goed. Never a dull moment dus tijdens die persconferenties. Zaterdag moest de Franse bondscoach Matthias Dierckens plots vertellen wat de tekst van zijn volkslied betekende. ‘Eh…dat is een heel, heel lang verhaal. Het gaat over soldaten die van Marseille naar Parijs trokken om te vechten voor hun land, volgens mij’, aldus coach, die zich niet bepaald op deze vraag had voorbereid. En toch kwam dat onderwerp niet helemaal uit de lucht vallen.
Het Franse publiek, met de befaamde trompettist. Foto: Worldsportspics/Will Palmer
De longen uit het lijf tijdens La Marseillaise
Frankrijk brulde donderdag voor de halve finale namelijk de longen uit het lijf tijdens La Marseillaise. Het kippenvel stond de toeschouwers in het Nationale Hockeystadion van Maleisië op de armen. Aanvoerder Gaspard Xavier kreeg tijdens dat persmoment te horen dat ze hierin meer passie tonen dan de Franse voetballers. Het leek eerder op de volksliedbeleving – in hoeverre dat een woord is – van Italië. ‘Nou, dat is een mooi compliment’, zei Xavier, die overigens al goed is voor 33 interlands voor de A-selectie. ‘Ik heb het idee dat we elke keer wat harder zingen. Dus dat belooft wat voor de finale.’
Want natuurlijk is het verrassend, knap en boeiend dat Frankrijk dit flikte in Kuala Lumpur. Of beter gezegd: weer flikte. Want de Fransen en het WK onder 21 jaar, dat is een bijzonder goed huwelijk de laatste edities. Ga maar na. In 2021 pakte Frankrijk brons op dit toernooi en acht jaar eerder zilver toen ze in de finale van Duitsland verloren. ‘Misschien is ons voordeel wel dat we een minder grote groep spelers hebben waaruit we kunnen kiezen. En die groepen spelen al jaren samen en krijgen veel aandacht. Er zijn relatief weinig veranderingen in de selectie’, zoekt Dierckens naar een verklaring voor die bijzondere prestaties.
De Franse selectie is ervaren. Beschikt over vier spelers die in januari ook meededen aan het WK in India. Daar kwamen ze niet verder dan de cross-overs. Geen verrassing, Frankrijk is immers niet bepaald een topland in het seniorenhockey. Vooruit, op het EK werd de A-selectie afgelopen zomer vijfde. Best of the rest. Beter dan de meer gevestigde subtopper Spanje.
Het was de beste Franse prestatie op een Europees kampioenschap in achttien jaar. Op het WK van 2018 bereikten ze onder Jeroen Delmée, die de Fransen vier jaar leidde, de kwartfinale. Maar zo grandioos als op die mondiale jeugd-WK’s, presteerde de hoofdmacht nooit. ‘Wellicht is het op oudere leeftijd voor veel spelers toch moeilijk om wekelijks op een hoog niveau te spelen. Vier van onze jongens spelen in België. Dat is goed voor hun ontwikkeling, want het niveau in de Franse competitie ligt veel lager.’
Foto: Worldsportpics/Will Palmer
De reuzendoder
Op dit WK maakt Frankrijk weer indruk als reuzendoder. Dat begon al in de poulefase toen ze Duitsland ook al tegenkwamen – en wonnen (2-0). Vervolgens gingen in de kwartfinale en halve finale achtereenvolgens Australië (3-2, na een 3-0 voorsprong) en Spanje voor de bijl. Het waren allerminst gestolen zeges. Frankrijk geeft niet al te veel kansen weg, kan kneiter snel counteren en heeft aanvallers met heerlijke technische skills. Bijvoorbeeld de 2-0 tegen Australië, waar Gaspard Denis fijntjes de cirkel indanste en ook nog scoorde.
Dit bericht op Instagram bekijken
Tegenstander Duitsland – dat het toernooi al zes keer won – had donderdag duidelijk ontzag voor de Fransen. ‘Ik weet niet of wij de favoriet zijn, hoor’, zei Ben Hasbach – tweevoudig doelpuntenmaker in de Duitse halve eindstrijd – wat weifelend. ‘Ach, kom op zeg…’, counterde Dierckens die (valse) bescheidenheid. ‘Ik weet niet hoeveel hockeyers Duitsland heeft, maar het zijn er sowieso stukken meer dan wij hebben. Ze hebben meer trainingskampen gehad en stonden zelfs in de Pro League met hun Onder 21-team. Dus wat mij betreft is er maar een ploeg favoriet. Al kunnen wij ze kloppen als wij een goede dag hebben.’
Frankrijk brult het uit tijdens het volkslied. Foto: Worldsportpics/ Will Palmer
De trompettist en de belofte
In de finale – zondagmiddag 13.30 uur Nederlandse tijd – maakt ongetwijfeld ook de Franse twaalfde man zijn opwachting. Op de tribune wordt Frankrijk namelijk ondersteund door een heuse trompettist. Die tettert voor, tijdens en na de duels van Les Bleus twee vaste deuntjes door het stadion. Eentje die aan een stierengevecht (ta-ta-ta-ta-ta-taaa) doet denken en standaard wordt gevolgd door een luid ‘olé’. En, uiteraard weer die Marseillaise. Tijdens de duels van Frankrijk gaan die een keer of tien door het stadion.
Een klein beetje om gek van te worden, maar het is vooral sfeervol. Wederom een interessant onderwerp voor Dierckens tijdens dat persmoment. ‘Die man is in het Franse hockey een bekend fenomeen. Het is de vader van onze Thibault Fouquet. In Frankrijk hockeyt die jongen voor Racing Club de France. Daar staat zijn vader ook elke week met die trompet langs de lijn. We hoefden niet te vragen of hij z’n instrument ook mee zou nemen naar dit toernooi. We wisten al dat-ie dat zou doen. Leuk toch?’
En dan was er tot slot nog de haardracht van keeper Marius Clément die de aandacht trok. Die liet deze week namelijk zijn rugnummer (23) in zijn haar scheren. ‘Een aantal jongens overtuigde hem dat dit een goed plan was. Het was een soort weddenschap’, lachte Dierckens. ‘Ach ja. Je doet soms rare dingen als je lang bij elkaar bent.’ Captain Xavier, de nummer 12, kan er wel om lachen en doet er een schepje bovenop. ‘Als we het WK winnen, doe ik dat ook. Beloofd.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.