Jesse Mahieu: ‘Deze jongens zitten voor altijd in mijn hart’

Hij baalt van de verloren EK-finale, maar Jesse Mahieu geniet als hij terugdenkt aan de stappen die zijn Jong Oranje gezet heeft. Want winnen zou prachtig zijn geweest, maar opleiden was het doel. ‘Ik weet zeker dat er een paar heel ver gaan komen in hun hockeyleven.’

Als de prijzenceremonie op het veld van Atlètic Terrassa afgelopen is en Jong Oranje de zilveren medaille omgehangen heeft gekregen, snelt Jesse Mahieu richting zijn vrouw en dochtertje van tien maanden. Nog snel een kus geven voor het slapengaan. 

De afgelopen tien dagen had Mahieu niet één, maar soms wel negentien kinderen. Hij moet lachen. ‘Ik kan zo genieten van deze groep. Ze vreten je echt op. Je ziet ze als jonkie binnenkomen en gaan als grote meneren.’

Ik kan zo genieten van deze groep. Ze vreten je echt op. Je ziet ze als jonkie binnenkomen en gaan als grote meneren.

De trots straalt van zijn gezicht. En dat terwijl zijn ploeg eerder die avond de EK-finale verloor. ‘Dat doet wel pijn’, vertelt hij, wanneer hij zijn wedstrijdanalyse deelt. ‘Het eerste kwart was voor ons, het tweede voor hen. Het was af en toe schaken, maar ik had het idee dat we ze een beetje bij keel grepen. Maar we knepen niet door.’

Foto: WorldSportPics

Gevochten als leeuwen

Pepijn van der Heijden sleepte al vroeg in de wedstrijd de 1-0 tegen de plank, maar langzaam verloor Nederland de grip. Spanje kwam nog voor rust gelijk en kwam na acht minuten in het derde kwart via een wereldactie van Pere Amat op voorsprong. ‘Zij gingen goed met die voorsprong om’, vertelt Mahieu. ‘Ze verdedigden sterk. Het was heel moeilijk om kansen te creëren. Ze loerden op de counter. En dat is slim met zoveel individuele kwaliteit en snelheid. We zijn niet bij machte geweest om dat te controleren. We hebben als leeuwen gevochten. Maar het is ons niet gelukt.’

De bondscoach wist voor het toernooi al dat Spanje een ploeg was om rekening mee te houden. Hij schatte zijn selectie in als underdog. Een voorspelling die klopte. De Zuid-Europeanen hebben vijftien (!) dezelfde namen als tijdens het WK in Maleisië van eind vorig jaar. De ploeg van Mahieu was een stuk jonger en had minder ervaring. Maar was in de finale wel een stuk stabieler dan daarvoor. 

Foto: WorldSportPics

Leren winnen maar ook opleiden

Want in de poulefase wankelde Jong Oranje regelmatig. Was het soms heel hard worstelen. Gaf het een 3-0 voorsprong weg of greep het de ene na de andere kaart. Dat onvolwassen gedrag was compleet verdwenen tijdens de finales. ‘Daarom heb ik een dubbel gevoel’, vertelt de coach. ‘Ik moet de jongens natuurlijk leren winnen. Maar ik moet ze ook opleiden. En ik denk dat dat wel is gelukt. We hebben echt stappen gezet. Kijk naar Gijs ter Braak. Hij heeft een heel stabiel toernooi gespeeld’, begint hij zijn opsomming. ‘Thies Bakker speelde sterk. Joppe Wolbert ging overal voor. Nieki Verbeek keepte een goed toernooi. Daan Taphoorn kreeg maar zeven minuten maar moest net zoveel reddingen verrichten. Dat deed hij ook heel knap.’

Hij hemelt zijn spelers op alsof het inderdaad even echt zijn jongens zijn geweest. ‘Ik vind het ook mooi om te zien dat de leidersgroep het goed gedaan heeft. Miles Bukkens speelde een fenomenale halve finale. Hij werd in de finale echt aan de ketting gelegd door Spanje. Hij is samen met Timo Boers echt gegroeid in het nemen van leiding in zo’n groep. Ze hebben het als aanvoerders heel goed gedaan.’

Mahieu is geslaagd in het opleiden. En dat wil hij straks ook terug te zien. ‘Ik hoop dat de jongens door deze ervaring een stapje kunnen zetten. Ook bij hun club. Dat ze daar het verschil kunnen gaan maken. Maar ook richting de toekomst van het Nederlands team. Ik wil niet op de stoel gaan zitten van Jeroen Delmée, maar ik vind dat Timo, Miles en Pepijn echt al aan de deur kloppen van Oranje. Pepijn en Timo spelen super stabiel. Miles heeft natuurlijk altijd iets extra’s met zijn rare acties. Hij heeft zoveel bravoure in zijn donder. Ook ik denk vaak: hoe doet ‘ie dat nou weer. Ik hoop dat ze een kans gaan krijgen.’

Foto: WorldSportPics

‘Je ziet jongens echt uitgroeien tot topsporter’

De bondscoach is al vijf jaar onderdeel van het U21-team. Sinds 2021 is hij eindverantwoordelijke van de selectie. Sindsdien won hij EK-goud (2022), werd vijfde op het WK (2023) en voegt daar nu dus zilver aan toe. ‘Je moet altijd stilstaan bij wat er goed is gegaan en wat niet’, evalueert Mahieu zijn eigen prestatie. ‘Maar mijn intentie is zeker om door te gaan. Ik vind het prachtig. Je ziet jongens echt uitgroeien tot topsporter.’

‘De jongens zitten echt in mijn hart. Ik weet zeker dat er een paar heel ver gaan komen in hun hockeyleven’, vertelt hij. Maar dat zijn zaken voor later. Nu is het tijd voor zijn gezin. Ruilt hij zijn puberjongens weer in voor zijn eigen meisje. Zijn dochter was in tranen toen papa zaterdagavond na het geven van een kus weer vertrok. ‘Het is voor het eerst dat ze moet huilen als ik ga. Dan breekt toch even je hart. Morgen ben ik weer bij ze. Dan gaan we samen genieten van onze vakantie.’