Winnen van België was voor Imke Verstraeten extra speciaal

Dat uitgerekend Imke Verstraeten (19) maandag de 1-0 maakte tegen België op het EK, was voor de tegenstander misschien wel extra pijnlijk. De verdediger van Jong Oranje speelde van haar dertiende tot haar zeventiende bij het Vlaamse Dragons. Tot haar overstap naar Pinoké van twee jaar geleden, was ze eigenlijk een van hen.

Ze bleef als enige van de hele Oranje-selectie nog minutenlang op het hoofdveld van Atletic Terrassa. Terwijl al haar teamgenoten de schaduw opzochten, was Verstraeten nog druk aan het kletsen met het publiek en de tegenstander. Want er was eigenlijk niemand op het veld en op de tribune die ze niet kende.

Dat heeft allemaal te maken met haar jeugd. Verstraeten komt uit Zeeland. Ze werd geboren in Hulst en begon met hockey bij Rapide, de club om de hoek. Dat niveau was ze op haar twaalfde al wel ontgroeid, waardoor ze naar het grotere Pelikaan in Roosendaal vertrok. Na een seizoen in Brabant was duidelijk dat Verstraeten nog meer uitdaging kon gebruiken. Toen besloot ze naar België te vertrekken. Van haar dertiende tot en met haar zeventiende speelde ze bij de zuiderburen.

Tegen België spelen doet iets met Verstraeten

‘Ik heb vroeger altijd samen met Alix Marien gespeeld bij Dragons. Daar speelde ik vandaag weer tegen. Zij is een middenvelder en ik een verdediger. Dus we komen elkaar niet heel vaak tegen’, vertelt Verstraeten nadat ze zich eindelijk bij de rest van haar team gevoegd heeft. ‘Ik kan me één duel met haar herinneren. Die wilde ik wel echt even winnen’, zegt ze met een lach. ‘Ik gaf er net ook een paar een knuffel. En praatte heel kort met ze. Ik herkende eigenlijk iedereen. De manager van België was vroeger ook mijn manager. Die ken ik dus ook heel goed. Deze wedstrijd spelen doet toch wel wat met me. Het is toch wat extra’s.’

Imke Verstraeten viert haar goal. Foto: WorldSportPics

Bij het ene doelpunt – uiteraard een sleeppush – van Verstraeten bleef het niet. Jong Oranje speelde een dijk van een eerste helft en ging de rust in met een 3-0 voorsprong. Maar wat er toen gebeurde, geloof je alleen als je erbij was. Jong Oranje stortte als een kaartenhuis in elkaar. De ploeg van Kai de Jager worstelde zich uiteindelijk naar een 5-4 eindzege. ‘We hadden alles onder controle’, blikt de speelster van Pinoké terug op de eerste helft. ‘Toen vond ik ons ook echt veel beter. Maar we vergaten dat door te zetten. De Belgen duwden ons naar achteren en gingen er steeds meer in geloven. Ik ben wel weer trots dat we ‘m alsnog over de streep hebben getrokken.’

De verdediger begint over de technische fouten. De ballen die mislukten. En de connectie die ontbrak. De 19-jarige is volwassen kritisch op het spel van haar ploeg na rust. ‘Dat moet echt scherper. We moeten ervoor zorgen dat we geen enkele tegenstander meer het vertrouwen geven. Dat lukt alleen als we zelf veel uit blijven stralen. En in onszelf blijven geloven.’

Glimlachen om het Belgische volkslied

Hoewel Verstraeten nog maar een tiener is, deed ze een maand of acht geleden ook al mee tijdens het WK in Chili. Toen werd de verdediger vervroegd doorgeschoven van Oranje Onder 18 naar het U21-team. Een ontwikkeling die ze te danken heeft aan haar jeugd in België. Want op haar vijftiende was ze al niet meer weg te denken uit de hoofdmacht van de ploeg uit Brasschaat. Maakte ze veel eerder dan haar teamgenoten van nu minuten op het hoogste niveau.

‘Ik moest even lachen toen ik vandaag het volkslied hoorde’, vertelt ze. ‘Toen we bij Dragons de finale om het landskampioenschap speelden, draaiden ze dat ook. Moest ik het tijdens de line-up meezingen. Ik zong geen woord mee, want ik kende het niet. Inmiddels klinkt het bekend, maar zing ik liever mee met het Wilhelmus.’

Foto: WorldSportPics

Haar eerste doelpunt in Jong Oranje

Dan nog even terug naar haar doelpunt, de openingsgoal. Haar eerste dit toernooi. Sterker nog, haar allereerste in Jong Oranje. En daar is ze maar wat blij mee. ‘Ik wilde eigenlijk links laag pushen, maar toen vertelde Eline Jansen dat het rechts helemaal open lag. Ik vertrouwde haar en ze had gelijk. Dat was een fijn moment.’

Zeker omdat het ook dit toernooi weer spannend was of haar stick wel door de keuring kwam. Als echte sleepspecialist is de kromming in haar stick groter dan normaal. ‘Tijdens het WK in Chili heeft onze assistent Bas Bogaard zeker dertig minuten op mijn stick gestaan en gesprongen. Hij was namelijk te krom. Het springen had nut, want uiteindelijk werd ‘ie goedgekeurd. Dit weekend was er weer een keuring. De man die ‘m controleerde was er lang mee bezig, maar uiteindelijk kwam het goed. Gelukkig maar, anders was scoren een stuk lastiger geworden.’