Mülders nieuwe prestatiemanager KNHB: ‘Talenten moeten ook genieten’

Hij leidde twee jaar terug de Oranjevrouwen in een crisisperiode naar WK-goud. Was op de afgelopen Olympische Spelen nog assistent bij de zilveren Duitse mannen. Maar sinds vorige maand heeft Jamilon Mülders een nieuwe job. De 48-jarige Duitser is aangesteld als prestatiemanager bij de KNHB en is daarmee verantwoordelijk voor de nationale jeugdteams.

Tijdens de olympische mannenfinale zat hij nog op de tribune voor Duitsland. Stak hij uren in analyses, hoe ze de Oranjemannen het beste konden aanpakken. Nu moet hij ervoor zorgen dat Nederland in – pak ‘m beet – 2032, nieuwe helden voortbrengt. Als prestatiemanager geeft de opvolger van Joost van Geel leiding aan de bondscoaches van de Jong Oranje-, Nederland Onder 18- en Onder 16-teams. 

‘Ik kan voortbouwen op de uitstekende basis die Joost samen met Gerold Hoeben (talentcoördinator bij de KNHB, red.) heeft neergelegd. Uiteindelijk gaat het erom dat Jeroen Delmée en Raoul Ehren bij het Nederlands elftal uit veel talenten kunnen kiezen. Talenten die we binnen de bond en samen met de clubs opleiden. Alles staat in het teken van die ontwikkeling. Het is onze taak om spelers genoeg bagage mee te geven, zodat ze een topspeler kunnen worden.’

Mülders als bondscoach op het gewonnen WK van 2022. Foto: Willem Vernes

Geen voorkeurspositie als gouden bondscoach

De Duitser vertelt het in vloeiend Nederlands – dat beheerst hij al jaren voortreffelijk – in het clubhuis van opleidingsoord Kampong, waar wekelijks alle nationale jeugdteams trainen. Hij is natuurlijk geen onbekende voor de hockeybond. Twee jaar geleden werd hij als assistent gepromoveerd tot bondscoach na het veelbesproken vertrek van Alyson Annan. Mülders lijmde de breuken van de uiteengevallen groep, creëerde een eenheid en won met Nederland het WK van 2022. 

‘En toch heb ik nu gewoon gesolliciteerd hoor’, lacht Mülders. ‘Daar ben ik ook blij mee. Ik wil geen voorkeurspositie omdat ik dit-en-dat ben geweest. Ze moeten mij niet kiezen om wat ik heb gedaan, maar om wie ik ben. Ik wilde dit heel graag doen. Bij Duitsland was ook bekend dat ik ooit verder wilde kijken dan het coachen van een team. Die kans krijg ik nu bij het grootste hockeyland ter wereld, met de meeste spelers en mogelijkheden. Als onderdeel van de staf van een nationale ploeg werk je heel erg op de korte termijn. Ga je van toernooi naar toernooi. In deze rol kijken we juist verder. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat er genoeg aanwas is voor later?’

Aan de andere kant zijn er ook overeenkomsten met zijn voormalige coachrol. ‘Ik ben dienend en faciliterend. Wil ervoor zorgen dat anderen hun werk goed kunnen doen. Als coach doe je dat bij je spelers. Nu wil ik ervoor zorgen dat de staf en de ploegen optimaal kunnen presteren. Luisteren, behoeftes aanhoren, meedenken. Ik zal ook af en toe op het veld staan tijdens de training. Wil samen met de assistenten van de grote Oranje-teams een brug bouwen naar de jeugd. Maar ik kan bij wijze van spreken op een toernooi ook de boodschappen doen voor een team, als dat nodig is. Ik hoef niet op de voorgrond te staan.’

Langs de lijn op Kampong bij de training van Nederlands Meisjes Onder 18. Foto: Willem Vernes

Gouden olympiërs als inspiratiebron

Mülders is een man van de wereld. Een metropoliet. Vanuit zijn woonplaats Berlijn studeerde hij de afgelopen jaren aan de universiteit van Dublin. Hij was zeven jaar geleden bondscoach van China. Vloog als international (41 caps en een wereldtitel in 2002) de aarde rond. ‘Voor mij voelt dit niet als een avontuur. Natuurlijk. Je zit in een ander land, mijn gezin woont nog in Duitsland. Ik heb hier wel een huisje gehuurd in Renkum, ken je dat?’

Natuurlijk kennen we Renkum, een dorp op de Veluwe. Dat is immers de plaats waar Oranje-captain Xan de Waard opgroeide. ‘Dat hoorde ik pas toen ik er zat’, lacht Mülders. ‘Ik ben haar ouders niet tegengekomen in de supermarkt. Voor mij is het een goede uitvalsbasis. Niet te ver van het bondsbureau in Utrecht. Ook in de natuur, een fijne omgeving om te sporten. Maar eigenlijk was ik al blij dat ik iets had. Die woningmarkt hier…een gekkenhuis. Bij mijn eerste zoekopdracht vond ik alleen een tentje. De prijzen hier kom je in Duitsland alleen in de grote steden tegen.’

Mülders stapt natuurlijk in op een bijzonder moment. We herhalen het nog maar eens: tot Parijs won Nederland nog nooit met beide teams goud op de Olympische Spelen. ‘Dat is een geweldige inspiratiebron voor de jeugdteams. De verhalen uit Parijs bewijzen dat dromen uit kunnen komen. Maar ook dat het voor sommige spelers daar of in aanloop daarnaartoe anders is gelopen. Ook dat hoort erbij.’

‘Krachtigere voorbeelden krijg je niet. Alleen zou ik het zo mooi vinden als Pien Sanders, Jonas de Geus en als die andere helden hier ook rond zouden lopen op Kampong. Tussen alle jeugdinternationals, als een hockey-Papendal. Ik zou het fantastisch vinden als die werelden vaker met elkaar in contact kunnen komen. Positieve en negatieve ervaringen met elkaar kunnen delen? Hoe gaat Jip Janssen ermee om als zijn corner niet loopt? Hoe verwerkte Joosje Burg de tegenslag dat ze de finale miste? Hoe bereidt Anne Veenendaal of Josine Koning zich voor op een shoot-outserie? Hoe is het als je niet wordt geselecteerd?’

Met Oranje-goalie Josine Koning na de gewonnen kwartfinale tegen België op het WK van 2022. Foto: Willem Vernes

Zijn ogen beginnen te glimmen. ‘Het zou toch geweldig zijn als we die verbinding kunnen maken en kennis tussen de nationale ploegen wat meer delen. Niet wekelijks, maar af en toe. Het is niet alleen gaaf om te horen, onze talenten krijgen dan ook tips van de besten ter wereld en zien hoe zij trainen. Niemand kan het beter vertellen dan onze eigen internationals, de rolmodellen voor onze jeugd.’

De grote rol van ouders

Het gaat dus om de vorming van de Hollandse hockeytoekomst. ‘Maar die vorming vindt niet alleen maar hier plaats. Daarin spelen ook ouders een hele grote rol. Om te ondersteunen. Liefde geven, fan zijn op een positieve manier. Omarmen. Te adviseren. Maar alsjeblieft, niet te veel druk uitoefenen. Natuurlijk zijn selecties spannend. Daar kunnen we samen met de clubs aandacht aan besteden, relativeren en verduidelijken. Zeker op jonge leeftijd is plezier ontzettend belangrijk. Ook hier, bij de beste talenten van Nederland. Geniet ervan dat je bij de Onder 16 zit. Dat is toch al heel knap en speciaal?’

‘Het is niet zo dat wanneer je een lijstje afwerkt, je international wordt’, onderstreept Mülders. ‘Perfectionisme bestaat niet. Ik ben hier nog maar net begonnen, maar ik ken verhalen over spelers die op jonge leeftijd van club veranderen. Omdat hun omgeving verwacht dat het hun perspectief vergroot. Soms klopt dat. Maar dat is niet altijd het geval, omdat zo’n beslissing impact heeft op iemand totale leven. Op school, op reistijd naar de club. Het is ook heel waardevol om dicht bij huis te hockeyen. Niet te veel te denken aan later.’

‘Kijk naar Floris Middendorp. Speelde z’n hele jeugd bij Hattem. Geen grote vereniging, begreep ik. Nu is hij olympisch kampioen. Of naar Sanne Koolen. Zat tot Jong Oranje nooit bij de Nederlandse selecties. Hockeyde lang bij Union en niet bij een grote hoofdklasseclub. Daarna won ze alle prijzen van de wereld en is ze een van de beste verdedigers ter wereld. Wat ik bedoel te zeggen: denk niet te snel in het eindresultaat. Er is niet één weg naar de top. Niemand kan de toekomst voorspellen. Gelukkig maar.’