Hoe HDM MO16-3 met patat en bitterballen geschiedenis schreef

Dat HDM zich heeft geplaatst voor de landelijke competitie is geen wonder. Sterker nog, de jeugdopleiding van de club uit Den Haag is altijd goed vertegenwoordigd op het hoogste niveau. Maar nog nooit plaatste in de meisjeslijn een derde team zich voor de Landelijke Subtop. Een primeur voor HDM MO16-3, een team vol eerstejaars met talent. 

HDM MO16-1? Dat speelt ‘natuurlijk’ landelijk. En tweede teams duiken ook met steeds grotere regelmaat op in een van de landelijke jeugdcompetities. Maar een derde team? Dat is vrij uniek. Dat lukte in de historie alleen Den Bosch JO16-3 en – nog langer geleden – Amsterdam JB3.

De route van HDM MO16-3 ging behoorlijk vlekkeloos. Van de eerste tien wedstrijden voor de winter won de ploeg er acht. Eenmaal speelde het gelijk, één keer werd er verloren. Het gevolg? Twee kampioenschappen in de voorcompetitie. Daarmee dwong de ploeg plaatsing af voor de Landelijke Subtopklasse. Geen Ypenburg uit of HDS thuis dus binnenkort, maar tegenstanders als Den Bosch, SCHC en Hurley.

HDM MO16-3 met teamtruien aan. Eigen foto

Geschoren baard en jas-verbod

Victor Tops is, samen met Lotte Feijen, coach van de jonge ploeg. Zij brengen een schat aan ervaring mee. Beiden speelden in het verleden Hoofdklasse namens de Haagse club. Nu staan ze in een andere rol langs de lijn. ‘Mijn dochter speelt in dit team’, vertelt Tops. ‘Eigenlijk is het beleid van HDM dat je je eigen kind van deze leeftijd niet coacht als ouder, vooral omdat dat in de puberteit door de kinderen niet altijd op prijs wordt gesteld. Ook mijn dochter moest wennen aan het idee. Onder voorwaarden ging ze akkoord. Zo moet ik mij iedere keer scheren en mag ik een bepaalde jas niet aan.’

Tops lacht erom. ‘Het is een uitdagende doelgroep. Daarom sta ik volledig achter het beleid dat HDM dit jaar introduceerde om de kinderen in te delen naar leeftijd. Dat geldt alleen niet voor de eerstelijns teams. Op deze leeftijd zijn er zoveel veranderingen en ontwikkelingen. Een jaar ouder of jonger maakt dan veel uit. Zeker in de recreatieve teams waar het sociale extra belangrijk is, geldt dat als ze buiten het veld goed levellen, je dat terugziet op het veld.’

Coach Lotte Feijen geeft de speelsters van HDM MO16-3 tips mee.

Twee keer een uurtje trainen

De prestatie is al helemaal knap gezien het aantal trainingsuren van de ploeg. Doordeweeks staan ze twee keer een uur op het veld. ‘Dat is substantieel minder dan de selectieteams. De meisjes zouden meer willen en verdienen, maar de club heeft er geen ruimte voor. Het team krijgt één keer per week training van Dayaan Cassiem, een speler uit Heren 1. Soms regelen Lotte of ik nog een stukje veld om een half uur extra cornertraining te doen.’

Desondanks presteerde HDM MO16-3 iets unieks, zeker gezien het tweede team geen promotie naar een landelijke competitie afdwong en na de winter in de Eerste Klasse hockeyt.

‘Natuurlijk is de uitkomst gaaf. We hebben het ook gevierd, op een gure zaterdagmiddag. In het clubhuis met patat en bitterballen. Maar echt verrast waren de speelsters niet. Ze vonden het eigenlijk wel normaal. Het is tekenend voor deze getalenteerde groep meisjes, die bij de meeste andere clubs in een eerste team zouden spelen.’

Met patat en bitterballen vierden de meisjes van HDM O16-3 hun promotie naar de Landelijke Subtopklasse. Eigen foto

Vier keer per wedstrijd scoopen

Het geheim van het derde team van HDM? Misschien wel dat presteren nooit een doel geweest is. ‘Het plezier is in deze groep van belang. Bovendien benadrukken we het teambelang. Als jij het niet kan opbrengen om energie in een wedstrijd te steken, dan moet de rest harder werken. Dat is voor niemand leuk.’

Daar blijft het niet bij. Het coachduo hamert ook op het individu. ‘Wie al kan scoopen, stimuleren we bijvoorbeeld om minimaal vier keer per wedstrijd een hoge bal te spelen. Dat is voor hen soms nog best spannend. Lukt het, dan is het gaaf. Gaat het mis? Goed geprobeerd en geen probleem.’

Volgens Tops is de inbreng van twee nieuwe speelsters ook een belangrijk onderdeel van het succes van zijn ploeg. ‘Zij komen beiden van Forescate. Met name de keepster is goud waard voor ons.’

De coach kan niet wachten. Telt de weekenden af tot maart. Kunnen ze ook in de Landelijke Subtop hoge ogen gooien? ‘Voor ons is het vooral leuk om straks tegen andere tegenstanders te spelen. Dat brengt weer nieuwe uitdagingen met zich. Het spel gaat sneller. De tegenstanders maken minder fouten. Zelf krijgen we minder kansen. Daar leren ze van, ook op mentaal vlak. Wat er ook gebeurd: we blijven veel bitterballen en patat eten. Want aan verliezen, doen we niet.’