Ambitieus kroop Oranje-Rood na de fusie steeds meer richting de topclubs Den Bosch, Amsterdam en SCHC. Nadat afgelopen seizoen de ambities al moesten worden bijgesteld, kunnen ze in Eindhoven nu door het recente afscheid van hun twee beste speelsters – Laura Nunnink (25) vertrekt naar Den Bosch en Freeke Moes (21) naar Amsterdam – weer helemaal opnieuw beginnen.
Het was in 2016 de overstap van Den Bosch naar Oranje-Rood van Yibbi Jansen, het grootste strafcornertalent van Nederland, die de ambitie van de Eindhovenaren om de top van Nederland aan te vallen kracht bijzette. Voor de fusie met EMHC in datzelfde jaar was Oranje Zwart jarenlang een kleurloze middenmoter geweest. Nu werd opeens, ook door de komst van Donja Zwinkels, de Poolse Marlena Rybacha en de Japanse verdediger Shihori Oikawa, geprobeerd een aardverschuiving in de top van het vrouwenhockey te bewerkstelligen.
De komst van Toon Siepman
Uitgerekend Toon Siepman werd aangesteld als hoofdcoach, die de weg naar de top moest plaveien. Hij had een jaar daarvoor in de media de noodklok geluid en zich hartstochtelijk uitgesproken voor het doorbreken van de hegemonie van de traditionele top vier: Den Bosch, Amsterdam, SCHC en Laren.
Onder zijn leiding maakte Oranje-Rood in het eerste jaar na de fusie meteen al een reusachtige sprong: de ploeg kwalificeerde zich direct voor de play-offs. Slachtoffer was Laren, dat toen nog met sterren als Naomi van As, Joyce Sombroek en Laurien Leurink op het veld stond en pas voor de tweede keer in zestien jaar de play-offs misliep. Het gat tussen Oranje-Rood en de top drie was nog altijd levensgroot en in de halve finale was Den Bosch over twee wedstrijden gezien veel te sterk. Maar de eerste slag was geslagen.
Toon Siepman doorbrak in 2016 met Oranje-Rood de hegemonie van de traditionele top vier. Foto: Orange Pictures/Jeroen Meuwsen
Doorstoten naar de derde plek
De zomer daarop was Oranje-Rood duidelijk op oorlogsjacht. Bij meerdere speelsters van Den Bosch, onder wie Lidewij Welten, werd met een mooie aanbieding een poging gedaan ze te verleiden naar Eindhoven te komen. Het was een transfer geweest die de competitie op zijn grondvesten had doen schudden, maar de dribbelkoningin sloeg het aanbod af. Desondanks groeiden de spierballen van Oranje-Rood. ‘Wij hebben de ambitie om een playoffwaardige ploeg te worden,’ zei tophockeycommissaris Harry van Hout. ‘Playoffwaardig betekent dat we willen meedoen om de titel.’
Ondertussen was met Freeke Moes en Lisa Post de aanwas van talenten goed verzorgd. Onder leiding van Tina Bachmann, opvolger van Toon Siepman, zette Oranje-Rood de volgende stap. In 2018 eindigde de ploeg voor het eerst in de reguliere competitie niet als vierde, maar als derde. Boven SCHC. Voor het derde jaar op rij ging Oranje-Rood in de halve finale van de play-offs onderuit, maar opnieuw was het gat met de top kleiner geworden.
In het seizoen 18/19 wint Oranje-Rood de Gold Cup. Foto: Willem Vernes
Hoe de top drie uit het zicht verdween
In de zomer van 2019 moest Oranje-Rood de ambities echter al bijstellen. Bachmann slaagde er niet in de groep bij elkaar te houden. Liefst negen speelsters vertrokken en de kwaliteit van de selectie nam af. Vooral het vertrek van Yibbi Jansen, Valerie Magis, Maria Granatto en Shihori Oikawa woog zwaar.
Door het pre-olympisch jaar was het moeilijk om buitenlandse versterkingen te halen. Oranje-Rood kwam uiteindelijk uit bij Manuela Urroz uit Chili en Manuela Vilar del Valle uit Uruguay. Mede dankzij ook een aantal binnenlandse transfers, de stormachtige ontwikkeling van Freeke Moes en Lisa Post én het aanblijven van Laura Nunnink deden de Eindhovenaren het beter dan verwacht. Voordat het coronavirus de competitie beëindigde, stonden ze na zeventien gespeelde wedstrijden nog altijd in de top vier, vier punten boven nummer vijf Pinoké. Desondanks was het verschil met de top drie voor het eerst sinds het ambitieuze avontuur van Oranje-Rood weer gegroeid.
Dat gat is nu alleen maar groter geworden. Met het vertrek van Nunnink naar Den Bosch en van Moes naar Amsterdam is niet alleen de eigen selectie verzwakt, maar die van de concurrentie ook nog eens versterkt. Hoewel 96-voudig Belgisch international Pauline Leclef is binnengehaald, is het nog maar de vraag op welke plek Oranje-Rood zich volgend seizoen onder leiding van de nieuwe coach Stefan Duyf moet richten. De ambities om mee te strijden om de landstitel kunnen voorlopig in ieder geval terug de ijskast in.
9 Reacties
jobe
Te vroeg gedacht dat iedereen wel bij Oranje-Rood zou willen spelen. Bachmann weg en we pakken door. Verkeerde arrogantie die de aanvaller uit het Zuiden weer tot een pion in de Hoofdklasse maakt. Gegokt en verloren heet dat. Alleen geld kan dit dames team nog redden, maar zelfs dan. We gaan wederom een Olympisch jaar in en spelers komen nu niet.
robvisser
Jammer dat Oranje-Rood het uit de handen heeft laten glippen. Jarenlang zorgvuldig gebouwd aan een topteam en dan nu dit. Onder Tina Bachmann begon het met de uittocht van speelsters, hoewel ze het als coach niet onverdienstelijk deed. Ik denk dat de omslag kwam na het vertrek van Yibbi Janssen, Valerie Magis en Shihori, al speelden de Zuid-Amerikaanse speelsters (behalve Majo Granatto) best wel goed. Je zou denken dat ze nog wel wat speelsters gaan halen. Pauline Leclef lijkt me alvast een goede aanwinst, afwachten wie nog volgt.
llinde
Oranje-rood is bij de heren en dames afgehaakt. Maakt de competitie bij de dames nog saaier als die al is.
Nvanas012
Je kan het ook anders bekijken, wedstrijden tussen de top 3 worden als maar spannender, de strijd om plek 4 ligt helemaal open, en de play out plekken zijn ook niet bepaald duidelijk... en anders, gewoon niet kijken.
jvolcano
OR gaat hier sterker uitkomen. Een keer je neus stoten of een stapje terug moeten doen zijn leerzame ervaringen. Daar kom je uiteindelijk verder mee dan denken dat het altijd en allemaal maar in een rechte lijn omhoog moet. Bij DB ging het ook met horten en stoten voordat ze de succesformule hadden gevonden 15 jaar geleden. De kop van dit artikel is nogal onbenullig. Er zijn twee sterkhouders weg en ze moeten helemaal opnieuw beginnen? Ze gaan gewoon lekker verder met een nieuwe coach en als het komend seizoen niet lukt, dan staan ze het jaar erna weer in de play-offs.
HCMenzino
Beste Nvanass012...maar hoe leuk is een competitie als er 12 teams aan deelnemen die 22 wedstrijden per jaar spelen (= 264 wedstrijden in totaal) en waarvan er 6 topwedstrijden zijn (top 3) en de overige wedstrijden zijn voor des keizers baard..... Een regelrechte devaluatie van een toch al weinig competitieve hoofdklasse.dames. Echt jammer ....
knap
Wat wel interessant is om te weten, is waarom verenigingen het niet klaar spelen om op een bepaald niveau te komen? Dat geldt voor de hoofdklasse, maar er zijn ook verenigingen met bijna 2000 leden die niet verder komen dan onderkant overgangsklasse, 1e klasse of zelfs 2e klasse en de jeugd ook niet op orde krijgen. Is dat beleid, staf, geld, opleiding? Of een combinatie van dit alles? Je ziet ook veel te vaak dat als bepaalde stafleden wegvallen bij een club, de club inzakt als een kaartenhuis. Hoe zit dat bij Oranje Rood?
fantophockey
Visie, beleid en budget....en bovenal niet willen leren van de fouten van een ander..