Jantien Gunter: ‘Je bent toch altijd een beetje alleen in de goal’

Dat haar vader in een ver verleden ook al keeper was, kwam voor Jantien Gunter als een verrassing. ‘Ik wist nooit dat mijn vader keeper was. Ik was zelf altijd spits, maar toen ikzelf begon te keepen, kwam ik er pas achter.’ Hockey heeft een speciale plek in de familie Gunter. Dochter Jantien keept al jaren bij hoofdklasser Groningen en haar vader is elke thuis- en uitwedstrijd van de partij als fanatiek supporter.

Waar zij ook heen gaat, vader Jacob gaat haar achterna steevast met de camera in de aanslag aan de rand van het veld. ‘Of het nou uit of thuis is, hij zit er’, vertelt zij lachend. Na de wedstrijd analyseren vader en dochter elke keer haar optreden. ‘Hij heeft zijn mening altijd wel klaar. Hij is realistisch, dat is fijn’.

Keepster Jantien Gunter van Groningen verijdelt op het laatste moment een kans voor Huizen. Foto: Koen Suyk

Haar vader is niet de enige die belangrijk was voor haar ontwikkeling als goalie. Door de jaren heen heeft Gunter verschillende keeperstrainers gehad. ‘Vanaf jongs af aan neem je denk ik wel een bepaalde stijl aan. Zij hebben mij dus ook zeker gemaakt tot wie ik nu ben.’ Maar wat voor keeper is zij eigenlijk? ‘Dat is een goede vraag’, antwoordt zij na een korte stilte. Dan resoluut: ‘Ik kan mijzelf in ieder geval niet als lijnkeeper omschrijven. Ik zie mijzelf meer als een coachende keeper. Ik probeer mijn verdediging altijd goed neer te zetten.’ Keepers hebben toch altijd een bijzondere rol binnen het team volgens Gunter. ‘Je bent toch altijd een beetje alleen in de goal’. De communicatie met de achterste linie is daarom een belangrijk aspect voor haar.

Mentaal je mannetje staan

Afgelopen seizoenen waren pittig voor de ploeg uit het noorden, die na de promotie naar het hoogste niveau drie jaar geleden elk seizoen vecht voor klassebehoud. Een leerzame periode voor de 27-jarige keepster. De ervaring maakt haar een betere keeper. ‘Je wordt er volwassen door. Jaren terug zou ik nog uren of dagen kunnen mokken over een nederlaag. Nu probeer ik dat niet meer te doen want anders kan je beter stoppen.’

Keepster Jantien Gunter van Groningen stopt de strafcorner van Laren in de Livera Hoofdklasse Dames. Foto: Jacob Gunter

De Groningse goalie heeft de afgelopen jaren heel wat tegentreffers moeten incasseren. Ook dit seizoen kreeg ze in dertien wedstrijden 42 doelpunten om haar oren, het hoogste aantal in de Livera Hoofdklasse Dames. Door de jaren heen heeft zij een belangrijke les geleerd: een goal tegen betekent nog niet het einde van de wedstrijd. ‘Je eerste reactie is altijd zuur. Toch probeer ik er binnen dertig seconden klaar mee te zijn. Het heeft geen zin om te blijven mokken, want dan weet ik zeker dat de volgende er sowieso in gaat’, concludeert de sluitpost.

Reëel blijven

Het herpakken van de focus en van haarzelf verschilt. ‘Als het een fout van mijzelf is, is het heel lastig. Is het een fantastische goal dan sta ik nog net niet te klappen. Ik probeer altijd reëel te blijven.’

‘Ik had een hele afspeellijst die ik moest beluisteren. Had ik daar geen tijd voor, dan moest ik zeker één of twee nummers horen.’ Jantien Gunter

Als keeper moet je sterk in je schoenen staan. De voorbereiding op een wedstrijd is cruciaal. ‘Vroeger had ik hele rituelen voor de wedstrijd, tegenwoordig niet’, vertelt zij met een voorzichtig lach. ‘Ik had een hele afspeellijst die ik moest beluisteren. Had ik daar geen tijd voor, dan moest ik zeker één of twee nummers horen.’ Daar bleef het niet bij, want de voorbereiding begon eigenlijk al een dag voor de wedstrijd. ‘Als ik een wedstrijd goed had gekeept, ging ik helemaal kijken wat ik de avond ervoor had gegeten en at ik dat elke avond voor de wedstrijd.’

Maar dat is nu allemaal verleden tijd. Gunter: ‘Ik ben ook daar denk ik een stukje volwassener in geworden. Nu gieren er alleen nog gezonde spanningen door mijn lichaam.’

Groningen viert een treffer in het duel met Den Bosch in de Livera Hoofdklasse Dames. Foto: Jacob Gunter

Vertrouwen ondanks laatste plaats

Die gezonde spanningen zullen ook de aankomende maanden door haar lichaam razen. Groningen staat namelijk op de laatste plek in de Livera Hoofdklasse Dames. ‘Leuk is zeker anders’, vertelt zij. Hoewel de Groningers aan het begin van het seizoen wisten dat het zwaar zou worden, hoopten zij toch anders. Gunter: ‘De verwachtingen waren wel dat we onderin mee zouden doen. Dat we nu stijf onderaan staan, is best wel pijnlijk.’

Ondanks dat gaat de sluitpost er vanaf zondag 10 maart vol vertrouwen tegenaan als Groningen de competitie hervat met een uitwedstrijd tegen Laren. ‘Ik hoop dat we de goede dingen uit de eerste seizoenshelft nu veel meer gaan zien in de tweede seizoenshelft. Dan komt het goed.’