Keepersstrijd bij Oranje-Rood geopend met herstelde Van Duivenboden

Saskia van Duivenboden kan niet wachten op haar rentree. De 26-jarige keepster miste bijna de hele eerste seizoenshelft van Oranje-Rood door een slepende meniscusblessure. Komende donderdag in de Gold Cupwedstrijd tegen Tilburg keert ze bij de Eindhovenaren terug onder de lat. ‘Ik ben heel blij om weer terug te zijn’, klinkt de Arnhemse goalie dolgelukkig. ‘Het voelt ook een beetje gek, na een halfjaar mag ik weer spelen.’

Het heeft lang geduurd, maar Van Duivenboden speelt weer helemaal pijnvrij. Vorig seizoen tijdens de play-offs tegen Amsterdam verdedigde de keepster met een pijnlijke linkerknie ‘gewoon’ het doel van Oranje-Rood. De goalie was zich echter niet bewust van de ernst van haar blessure. Een MRI-scan wees uit dat Van Duivenboden een scheurtje had opgelopen in haar meniscus. Eind augustus ging ze onder het mes.

Saskia van Duivenboden tijdens de wedstrijd tegen Den Bosch van vorig seizoen. Foto: Koen Suyk

Van Duivenboden mikte aanvankelijk op zes weken hersteltijd, maar dat werden er in werkelijkheid elf. ‘Iedereen heeft drie tot vier maanden non stop op het hockeyveld gestaan, terwijl ik veel uren in het krachthonk zat’, vertelt Van Duivenboden. ‘Dat is toch een andere belasting dan wanneer je op het veld staat. Het is ook niet zo dat wanneer je lichaam goed voelt, dat je gelijk op je oude niveau instroomt.’

Hersteltijd duurt langer dan verwacht

‘Aan het begin van mijn herstelperiode had ik weinig last’, gaat de goalie verder. ‘Toen dacht ik dat ik na drie weken alweer kon beginnen, maar een paar weken later kreeg ik last van littekenweefsel. Ik moest weer pas op de plaats maken. Vanaf dat moment duurde het wat mij betreft veel te lang.’

Hoe vervelend ook, ik wil niet dat zo’n topteam met een half-sterke keeper gaat spelen Saskia van Duivenboden

Wekenlang werkte Van Duivenboden aan haar herstel bij Fysiotherapie Hagenaars in Eindhoven. ‘Ik heb dat hele team regelmatig gezien. Onze fysio Malon Visser was een van de weinigen van wie ik aannam dat ik het rustig aan moest doen. Zij heeft heel erg gestuurd in de oefeningen die ik wel en niet kon doen.’ Van Duivenboden, zelf huisarts in opleiding, wilde eigenlijk veel meer. ‘Ik moest op de rem trappen. Dat vond ik heel moeilijk, al was het wel dubbel. Ik kon namelijk ook wel positief blijven, omdat ik wel iedere keer stapjes vooruit maakte.’

Eind oktober, vlak voor de uitwedstrijd tegen Amsterdam, had Van Duivenboden het even zwaar. ‘Toen realiseerde ik me hoelang ik er al uit lag’, vertelt ze. ‘De laatste wedstrijd die ik heb gekeept, was tijdens de play-offs in het Wagener Stadion. Dat was toen bijna een halfjaar geleden. Dat vond ik een heel confronterend moment.’

Saskia van Duivenboden deed tegen Den Bosch wel mee aan de warming-up. Foto: Orange Pictures / Frank Laracker

Van Duivenboden snakte naar speelminuten, maar moest geduld hebben. ‘Hoe vervelend ook, ik wil niet dat zo’n topteam met een half-sterke keeper gaat spelen.’ En dus trok de van Den Bosch-overgekomen Rachelle Groot haar legguards aan. Van Duivenboden: ‘Rachelle stond goed te keepen. Ik gunde haar ook echt de wedstrijd tegen Den Bosch. Daarnaast was het geen goed idee om mijn eerste wedstrijd na een halfjaar tegen Den Bosch te keepen.’

Concurrentiestrijd

Vanaf de kant zag Van Duivenboden reservekeeper Groot – die naar eigen zeggen al met hockeypensioen was gegaan – in de eerste tien wedstrijden van het seizoen uitgroeien tot een betrouwbare sluitpost. ‘Rachelle past heel goed bij het team, het is goed om haar erbij te hebben’, erkent Van Duivenboden. ‘Natuurlijk wilde ik zelf heel graag al die wedstrijden spelen, maar ik had een goede vervanger op goal.’

Tegen Den Bosch hield Groot lang stand tegen haar oude ploeg. Liefst tien strafcorners van de vice-kampioen hield ze tegen, ook op de inzet van Marloes Keetels van dichtbij reageerde Groot attent. Zes minuten voor tijd moest ze echter twee keer in korte tijd vissen.

Komende donderdag in het Gold Cupduel met Tilburg moet Groot echter weer plaatsmaken voor Van Duivenboden. Wie zondag in de competitiewedstrijd tegen Victoria op doel staat, heeft coach Tina Bachmann nog niet bekendgemaakt.

Van Duivenboden: ‘Dat is topsport. Ik vind het meer dan terecht dat Tina er zo naar kijkt. Ik ben in ieder geval blij dat ik donderdag weer het veld op mag. Als ik die zondag erop niet mag keepen, weet ik dat ik de aankomende periode nog meer mijn best moet doen om weer eerste keeper te worden.’

Saskia van Duivenboden als keepster van Nijmegen. In de zomer van 2018 verkaste ze naar Oranje-Rood. Foto: David van Haren

Een stuk minder eenzaam

‘Ik zie dat ook niet als iets negatiefs’, vertelt de keepster. ‘Ik vind het ook gezellig dat ik als keeper niet helemaal alleen ben, het is een stuk minder eenzaam. Van iedereen uit het team breng ik de meeste tijd door met Rachelle. We hebben een speciale band. Eén blik is genoeg om van elkaar te weten hoe we ergens over denken.’

Van Duivenboden haalt de looptrainingen bij Oranje-Rood aan. ‘Dan staat er een oefening klaar waarbij we het hele veld over moeten rennen. Dat is voor keepers toch niet realistisch?’, vraagt ze zich hardop lachend af. ‘Wanneer zie je een keeper in de wedstrijd nou het hele veld oversteken? Op zo’n moment zijn Rachelle en ik het heel gauw met elkaar eens en vragen we aan onze looptrainer Matthew Eyles of we niet veel beter een korter traject kunnen doen met bijvoorbeeld intensieve sprintjes.’

Julia van den Heuvel passeert de sterk keepende Rachelle Groot van Oranje-Rood. Foto Orange Pictures / Frank Laracker

Het moge duidelijk zijn, Groot legt zich niet zomaar neer met een rol als tweede keepster bij Oranje-Rood. En Van Duivenboden gaat ‘vechten voor wat ze waard is’ om haar plek te heroveren onder de lat. Bachmann moet in ieder geval kiezen tussen twee verschillende types. ‘Daar waar Rachelle echt een lijnkeeper is, ben ik meer van het uitkomen. Zij is een stuk leniger en heeft meer duikacties in huis, terwijl ik meer staand doe. Ik leer nieuwe technieken van haar. En hopelijk zij ook van mij.’