Zoveelste comeback van Elsemiek Groen: ‘Ik vind het hilarisch’

Het is eigenlijk een heel simpele vraag aan Elsemiek Groen (31), de speelster van Amsterdam Dames 2 die vaker haar comeback in het eerste heeft gemaakt dan het aantal wedstrijden dat Amsterdam dit seizoen tot nu toe gewonnen heeft (drie). Toch klinkt er nu een doodse stilte aan de andere kant van de lijn. Het lijkt zelfs even alsof de verbinding abrupt verbroken is.

Dan is het gelukkig toch de energieke stem van Groen die na lang nadenken door de telefoon klinkt. ‘Oh, God’, zegt ze geschrokken. ‘Ik weet het niet. Ik heb geen flauw idee wanneer ik precies gestopt ben in Dames 1.’

De teruggekeerde Elsemiek Groen duelleert in de wedstrijd tegen Oranje-Rood met Kim Janssens. Foto: Koen Suyk

Voor iedere coach van Amsterdam Dames 1, of hij nou Rick Mathijssen of Robert Tigges in zijn paspoort heeft staan, is het telefoonnummer van routinier Groen een geschenk uit de hemel. Wanneer de halve selectie geblesseerd is, wanneer er een griepvirus heerst, wanneer er speelsters zwanger zijn geworden, dan kun je haar altijd bellen.

Aan haar conditie zal het niet liggen. Groen zwemt, Groen loopt hard, Groen speelt en traint in Dames 2. Ze zegt ook alweer zin te hebben in de winter, want dan kan ze haar schaatsen uit het vet halen.

Twee jaar geleden heb ik de play-offs nog gespeeld. Toch? Dat was twee jaar geleden, toch? Elsemiek Groen

‘Zou het drie jaar geleden zijn dat ik gestopt ben?’ vraagt ze zichzelf nu hardop af. ‘Of is het alweer vier jaar geleden? Ja, vier jaar volgens mij. En twee jaar geleden heb ik de play-offs nog gespeeld. Toch? Dat was twee jaar geleden, toch?’

Zelfs over de telefoon is het duidelijk dat haar mondhoeken nu omhoog beginnen te krullen. Ze ziet er zelf de humor ook wel van in, van haar afscheid dat nooit een afscheid blijkt te zijn. ‘Dat ik iedere keer weer terug kom, dat past wel bij mij. Ik vind het hilarisch.’

Na haar laatste wedstrijd voor Amsterdam Dames 1 wordt Sophie Polkamp geknuffeld door Elsemiek Groen. Foto: Koen Suyk

‘Eigenlijk is mijn afscheid altijd via de achterdeur geweest’

Maar goed, wanneer is ze nu precies gestopt? ‘Het eerste jaar dat Rick er was, dat jaar heb ik volgens mij nog meegemaakt. Oh nee, wacht. Nee, toen was ik al gestopt. Toen heb ik nog wel twee keer per week meegetraind en een aantal wedstrijden meegespeeld. Dat jaar dat Jisse Waasdorp coach was, tóén was ik net gestopt. Maar toen sloot ik halverwege wel weer aan, hoor. Dat was een kort afscheid. Eigenlijk is mijn afscheid altijd via de achterdeur geweest. Ik kwam altijd terug. Vorig jaar heb ik in de zaal weer meegedaan.’

Haar vriendinnen Ellen Hoog en Sophie Polkamp vroegen Groen voor het begin van het seizoen of ze misschien samen met hen bij de veterinnen wilde komen hockeyen. ‘Nee’, luidde haar antwoord, ‘ik blijf nog één jaar in Dames 2 spelen.’ Zoals ieder jaar werd ze ook op de spelerslijst van Dames 1 gezet. Voor het geval dat.

Van links naar rechts drie geblesseerden van Amsterdam: Sosha Benninga, Marijn Veen en Maria Verschoor. Foto: Koen Suyk

‘Kijk eens wie we dáár hebben. Maak je nu alwéér je rentree?’

Toen de waslijst aan blessures van Dames 1 de afgelopen weken langer en langer werd, kon de vraag van Robert Tigges natuurlijk niet uitblijven. Dus meldde Groen zich anderhalve week geleden voor de thuiswedstrijd tegen Laren (3-0). De wenkbrauwen van haar teamgenoten schoten nog net niet meters de lucht in. ‘Kijk eens wie we dáár hebben’, zeiden ze plagend. ‘Maak je nu alwéér je rentree?’

Afgelopen zondag thuis tegen Oranje-Rood (2-2) moest Groen ook weer worden ingezet. ‘Volgens mij ging het best aardig. Voor mijn gevoel heb ik lekker gehockeyd. Ik heb er weer van genoten, hoor. Dames 1 is een warm bad. Die meiden hebben me lief ontvangen. Dat ze iedere keer weer diezelfde grap maken, ach, dat snap ik wel. Het is natuurlijk ook net een theatervoorstelling als ik mijn comeback weer maak.’

Zou dit nu wel echt de laatste keer zijn geweest dat Groen in Dames 1 heeft gespeeld? ‘Ik denk het wel, ja’, antwoordt ze. ‘Maar met mij weet je het nooit.’