Aikman genoot van olympisch avontuur: ‘We speelden als de samurai’

‘Na het winnen van de Asian Games kreeg ik van onze voorzitter niet meer dan een slap handje’, vertelt Siegfried Aikman (62), de authentieke bondscoach van Japan. ‘Nu zegt hij: ik ben er trots op dat je Japan sterker hebt gemaakt. Dankjewel.’

De laatste wedstrijd van het gastland op deze Olympische Spelen is net afgelopen (5-3 nederlaag tegen India) als Aikman iets wil laten zien op zijn telefoon. ‘Wacht even hoor’, zegt hij terwijl hij driftig aan het swipen is. ‘Oh, kijk. Hier heb ik ‘m.’

Op het scherm verschijnt een foto van een tafel met daarop een stuk of tien dichtgevouwen papiertjes. Origami (letterlijke vertaling: papier vrouwen) is een traditie in Japan. Om te laten zien dat ze de ploeg ondersteunen, hebben vrijwilligers in Tokio sterren, bloemen en vogels gevouwen en die in het olympisch dorp laten bezorgen.

Bondscoach Siegfried Aikman op de Olympische Spelen in Tokio. Foto: Koen Suyk

Steun van het volk

‘Dagelijks krijgen wij dit soort dingen toegestuurd. We krijgen vlaggen vol met teksten binnen. Videoboodschappen van mensen die ons willen steunen. We voelen echt de steun van het volk, ondanks de lege tribunes’, vertelt Aikman.

‘Het is eeuwig zonde dat er geen publiek bij de wedstrijden mag zijn. Wat mij betreft is dat een politieke keuze geweest. Buiten het olympisch dorp gaat het leven immers gewoon door. Het stadion had best voor een derde gevuld kunnen zijn. Dan was er ruimte genoeg geweest om afstand te houden. Maar oké, ik snap dat we met een pandemie te maken hebben en dat je voorzichtig moet zijn. Buiten dat heb ik met volle teugen van dit avontuur genoten. Het was een droom die uitkwam. Ik zal dit mijn leven lang koesteren.’

Japan-speler Shota Yamada wordt geblesseerd met een brancard van het veld afgevoerd. Foto: Koen Suyk

Al onze tegenstanders hebben hard moeten werken om ons te verslaan. We zijn niet afgegaan.

Japan was vrijdag voor het begin van de wedstrijd tegen India al uitgeschakeld en stond een paar minuten voor tijd met 3-2 achter. In plaats van de handdoek te werpen, wisselde Aikman een verdediger voor een aanvaller. Hij verloor met 5-3. Het typeert de visie van Aikman, die altijd aanvallend en frivool wil hockeyen, ook al betekent het dat zijn ploeg in het mes kan lopen. Behalve tegen India leverde zijn strijdwijze ook tegen Australië spektakel op (ook 5-3). Japan haalde in vijf wedstrijden uiteindelijk één punt op, tegen Nieuw-Zeeland (2-2).

‘We zaten er wel dicht tegenaan, vind ik. Alleen tegen Spanje hebben we het verkloot (1-4 nederlaag). Verder denk ik dat wij in alle wedstrijden competitief zijn geweest. Al onze tegenstanders hebben hard moeten werken om ons te verslaan. We zijn niet afgegaan. Er zat geen 8-1 of 9-1 tussen. Al onze wedstrijden waren attractief. Als er publiek had gezeten, was het stadion helemaal uit zijn dak gegaan’, denkt Aikman.

Hoewel Japan in de poule onderaan is geëindigd, denkt hij dat zijn ploeg een belangrijke stap heeft gezet. ‘Mijn spelers zijn hier mannen geworden. We speelden zoals de samurai. We gaven niet op. Maar we zijn er nog niet. We zijn in een transitie van een laag gekwalificeerd team naar een van de betere teams. We zijn momenteel te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken.’

Siegfried Aikman tijdens de wedstrijd tegen India (5-3 verlies). Foto: Koen Suyk

Het contract van Aikman loopt tot en met 31 oktober. Zelf hoopt hij aan te mogen blijven als bondscoach en de ploeg naar het WK in India te kunnen leiden. ‘Ik weet nog niet of ik mag blijven. Daarover is nog geen beslissing genomen. Maar of ik nou wel of niet aanblijf, de reis van Japan gaat door. Dat is het belangrijkste.’