Duitse ster Rühr is terug, maar zonder zijn witte haarband

Begin dit jaar stortte de wereld van Christopher Rühr in. Een knieblessure opgelopen leek een dikke streep te zetten door zijn derde olympische deelname. Het Duitse enfant terrible besloot zich niet te laten opereren. Een keuze die ertoe leidt dat hij vanavond in Stade olympique Yves-du-Manoir aan de afslag staat voor het duel tegen de Oranje Heren. Maar, zonder zijn karakteristieke witte haarband en dat heeft een speciale reden.

Het is 20 januari 2024. De halve finale van het olympisch kwalificatietoernooi in Oman. De Duitsers spelen tegen Pakistan. Het eerste kwart loopt ten einde als Rühr aan de rand van de vijandelijke cirkel aan de bal komt. Hij zet een stap en daarbij maakt zijn linkerknie een vreemde knik. Met een schreeuw gaat Rühr naar de grond. Hij verlaat met de hand voor de ogen om zijn tranen te verbergen het veld. Een gescheurde kruisband is de conclusie van de artsen.

‘Het was verschrikkelijk’, haalt Rühr het moment terug. ‘Mijn moeder zat in Oman op de tribune. Mijn wereld stortte op dat moment in. Het was heftig, maar ik had mijn blik al snel weer naar voren gericht.’

Met een kruisbandoperatie staat de 30-jarige aanvaller van de Duitse topclub Rot-Weiss Köln zes tot negen maanden buitenspel. Die keuze betekent dat er definitief een streep kan door deelname aan de Olympische Spelen, waarvoor Duitsland zich in Oman plaatste.

Christopher Rühr van Duitsland loopt zware knieblessure op tijdens olympisch kwalificatietoernooi.

Conservatieve behandeling

‘Een operatie was geen optie’, stelt Rühr. ‘Omdat er alleen schade was aan de kruisband en niet aan de meniscus en omliggende delen had ik het geluk dat ik de blessure conservatief kon laten behandelen.’ Het is voor Rühr de enige kans om de Spelen te halen. ‘Vanaf dat moment was het vol gas met de blik op Parijs.’

Bij een zogenoemde conservatieve behandeling wordt de gescheurde kruisband ongemoeid gelaten. De stabiliteit in de knie, de functie van een kruisband, wordt gecompenseerd door de spieren in de omliggende structuren op te bouwen.

In het revalidatiecentrum van de Duitse voetbalclub Bayer Leverkusen begon Rühr aan zijn revalidatie. ‘Ik ben ook nog drie weken in Zuid-Duitsland naar de Chiemsee gegaan om niet de hele tijd op dezelfde plek te zijn. Daar heb ik ook twee, drie keer per dag getraind en fysiotherapie gekregen. Ik had natuurlijk een doel voor ogen en heb alles zo goed mogelijk gedaan. Ik ben dan ook heel blij en trots dat het gelukt is.’

In zijn revalidatieproces kende Rühr geen enkele tegenslag. ‘Elke stap van het plan dat we hadden gemaakt kon ik volgen en had nooit problemen. Dat hielp mij natuurlijk enorm om snel weer fit te worden.’

Pirmin Blaak en Christopher Rühr in actie tijdens het Pro League-duel tussen Nederland en Duitsland in Amsterdam. Foto: Bart Scheulderman

Rühr: ‘Ik bekeek het altijd van dag tot dag en dat heeft mij erg geholpen. Mijn verloofde Nike Lorenz (aanvoerder van Die Danas, red.) heeft mij ook heel erg geholpen. Zij weet precies wat ik nodig heb en hoe ze er voor mij kan zijn. Ze was een geweldige steun. Ik ben echt heel blij hoe het allemaal is gegaan.’

Emotionele terugkeer

Op 8 juni maakte Rühr tijdens de Pro League in Londen tegen India zijn terugkeer in het Duitse team. Een rentree die de aanvaller opluisterde met een doelpunt. ‘Het was een absolute droom. Een droom ook om weer op het veld te staan. Mijn teamgenoten hebben mij ook veel gesteund en waren ook heel erg blij dat ik weer terug was en scoorde. Het was heel mooi, maar ook heel emotioneel.’

Ondanks dat Rühr is hersteld van zijn kwetsuur draagt hij tijdens wedstrijden een brace. ‘Het voorkomt dat mijn knie niet naar binnen of naar buiten knikt. Ik kan alle bewegingen maken zoals ik dat altijd heb gedaan. Voor honderd procent. Dat is ook mijn spel. Ik denk niet dat ik zo goed zou zijn als ik op tachtig procent zou spelen.’

Rühr overtuigde bondscoach André Henning die hem opnam in zijn zestienkoppige selectie. ‘Ik ben heel blij dat ik aan mijn derde Spelen kan deelnemen. Ik denk ook niet dat ik te veel verklap als ik zeg dat wij goud willen winnen.’

Christopher Rühr zonder zijn karakteristieke witte haarband. Duitsland. Foto: Willem Vernes

In Parijs heeft het publiek inmiddels kennisgemaakt met Rühr, die wordt gerekend tot een van de beste aanvallers van de wereld. In de openingswedstrijd van Die Honamas tegen Frankrijk (8-2) toonde hij de twee gezichten die hem kenmerken als speler. Een technisch zeer vaardige speler met torinstinct, maar ook een emotionele speler, die een probleemkind blijft.

Rühr scoorde tegen de Fransen met een prima tip-in, maar kreeg ook een gele kaart en een tijdstraf van tien minuten toen hij met zijn stick het hoofd van een tegenstander raakte. De overtreding die de FIH deed besluiten Rühr voor het duel tegen Spanje te schorsen. Een duel dat de Duitsers met 2-0 verloren.

De haarband

En dan de witte haarband. Rühr was altijd te herkennen aan de band, die hij sinds de Champions Trophy van 2012 begon te dragen. Het groeide uit tot zijn trademark. Maar sinds zijn rentree ontbreekt de haarband in zijn outfit. Het heeft alles te maken met zijn aanstaande huwelijk met Lorenz.

‘Ik heb een hele lichte huid. In de zon verkleur ik snel. Het is geen optie om met een witte rand op mijn bruiloft te verschijnen. Daarom moet de haarband voor een paar maanden de kast in.’

Christopher Rühr met zijn trademark tijdens de Pro League-wedstrijd van Duitsland tegen Nederland. Foto: Worldsportpics/Frank Uijlenbroek