Het verdriet van België: gouden groep verlaat roemloos Parijs

Het was de grooste schok op de zinderende kwartfinaledag bij de mannen. Het trotse België, de regerend olympisch kampioen, werd naar huis gespeeld. Verslagen door underdog Spanje (3-2). De pijn en ontreddering gierde over het hockeycomplex. De Belgen wisten het maar al te goed: dit was het einde van een tijdperk. ‘Ik denk dat een stuk of vijf gasten stoppen.’

Het was ronduit pijnlijk om het drama na afloop te zien. Spits Tom Boon (34), die zich terugknokte na een gemist EK, knielde in de moordende zon op het kunstgras. Zijn handen in het haar. Iets verderop staarde recordinternational en vijfvoudig olympiër John-John Dohmen (36) in het niets. Alexander Hendrickx veegde nog wat tranen uit zijn ogen. Voelde zich verantwoordelijk omdat hij zijn laatste strafcorner van het toernooi, in de dying seconds, niet raak pushte.  

Een voor een liepen ze netjes langs de internationale pers. Een trieste aftocht voor een geslepen kampioensteam, dat de wereld veroverde. In 2018 wereldkampioen werd en drie jaar later met nagenoeg dezelfde groep olympisch goud pakte. Ze werden bekende Belgen. Kregen de Grote Markt in Brussel ‘voetbalachtig’ vol. Brachten het hockey aan de man in het land, dat zelden of nooit successen boekte in teamsporten. 

Ze schreven geschiedenis. 

Nicolas De Kerpel staat vol ongeloof op het veld. Foto: Willem Vernes

‘Ook dit is de schoonheid van sport’

Dat deden de Red Lions met een unieke lichting die lang bij elkaar bleef. Liefst twaalf gouden spelers uit Tokio waren er in Parijs ook bij. Het maakte hen de oudste en meest gedecoreerde formatie van deze Spelen. Tegen Spanje begon de ploeg met maar liefst negen dertigers aan de wedstrijd. Voor de start van het toernooi hadden ze gemiddeld ruim tweehonderd interlands, per speler. Een aantal dat bij Oranje alleen Seve van Ass haalt. 

Arthur Van Doren, die met België alle mogelijke prijzen won, was een van de eersten die zich meldde bij de journalisten. ‘Ik denk dat we vooral naar onszelf moeten kijken en wij geen goede pot hockey hebben gespeeld. In ieder geval niet genoeg hebben laten zien om deze wedstrijd te winnen. En dan is er maar één verdict en dat is dat we verliezen. We gaan heel teleurgesteld naar huis.’

‘Spanje wilde veel vertragen, speelde heel verdedigend’, analyseert Van Doren. ‘Op een mat die niet super snel is, moet je echt helemaal top zijn om zo’n wedstrijd naar je toe te trekken. Ook dit is de schoonheid van sport. Ik probeer nu te kijken wat er de afgelopen jaren allemaal voor mooie dingen gebeurd zijn bij ons. Dat is fijn. En ik kan ik ook niet veel anders.’

De tranen van Alexander Hendrickx. Foto: Willem Vernes

‘Tijd voor nieuwe gasten’

Van Doren (29 jaar) wil nog wel verder als international. Florent Van Aubel en Loïck Luypaert (32) gaven voor de Spelen al aan dat zij zouden stoppen na Parijs. ‘We hebben samen een mooie tijd meegemaakt’, aldus Luypaert, al sinds 2012 speler van de nationale ploeg. ‘Het is goed geweest. Het is tijd voor nieuwe gasten, al doet het pijn dat het hier al eindigt. Ik zat de laatste vijf minuten op de bank, voelde me machteloos. Het waren de langste minuten die ik in mijn carrière heb meegemaakt.’

Ook Alexander Hendrickx (30) ziet nog toekomst voor zichzelf als international. De gouden cornerman die Pinoké verlaat voor Gantoise, bleef minutenlang hangen op het veld. Vol onbegrip en teleurstelling. ‘Dit zag ik niet aankomen. In de poule speelden we prima. Maar nu was het te braaf, te traag. Ik voel me verantwoordelijk voor de laatste strafcorner, waaruit we nog gelijk konden maken. Dat zijn de momenten waarop je er moet staan.’

Foto: Willem Vernes

Het ongewenste afscheid voor iconen

Hendrickx weet dat de selectie er straks anders uit gaat zien. Shane McLeod – nu assistent – wordt dan mogelijk weer hoofdcoach. Michel van den Heuvel is in het nieuwe seizoen clubcoach bij Bloemendaal. ‘Veel gasten gaan stoppen. Ik denk een stuk of vijf’, zegt de verdediger. Hij kijkt even opzij, waar zijn aanvoerder Felix Denayer staat. Het boegbeeld van het Belgische hockey was er net als Dohmen op de Spelen van 2008 zelfs al bij. Maakte de metamorfose van België in al die jaren mee.

Denayer heeft vlak daarvoor tegen de Belgische pers gezegd dat ook hij waarschijnlijk zijn laatste duel als international heeft gespeeld. Hendrickx: ‘Het is dubbel zuur dat we die jongens geen mooier afscheid kunnen geven. Dat ze met een medaille konden afsluiten. Dit was het slechtste resultaat voor ons sinds een hele lange periode. Het heeft tijd nodig om dat te verwerken.’