‘Maradona-rel’ overschaduwt unieke finale van Duitser Peillat

Gonzalo Peillat staat op de drempel van een heel bijzondere, tweede olympische finale. In 2016 won de 31-jarige cornerspecialist goud met zijn vaderland Argentinië. Acht jaar later kan hij, na een naturalisatie van een paar jaar geleden, hetzelfde bereiken met Duitsland. Intussen heeft Peillat de woede van zijn vaderland op de hals gehaald.

Even terug naar een paar dagen geleden. Naar misschien wel de meest controversiële wedstrijd van zijn leven. De olympische kwartfinale hier in Parijs tussen Duitsland en Argentinië. Zij nieuwe en oude hockeyland. Peillat deed in die wedstrijd wat hij zo vaak doet. Ook op deze Spelen. Scoren uit een strafcorner. Een handeling die voor hem net zo normaal is als het zetten van een kop koffie. Alleen was er nu natuurlijk iets meer sentiment aan verbonden. Hij deed zijn oude land pijn. Dat werd hem niet bepaald in dank afgenomen.

Peillat vertelde na afloop dat de Argentijnse fans naar hem riepen. ‘Ik wist dat het zo zou zijn. Voor mij is het een afgesloten hoofdstuk. Argentinië is een land dat erg voetbalgeoriënteerd is. Dan ben je een [in mijn situatie] een bedrieger, een son-of-a-bitch. Het is zwart of wit. Dat merk je hier in het stadion en ook op social media.’ 

Daar werd de verdediger op de dag van de kwartfinales beschimpt door Argentijnse fans. ‘Uiteindelijk is het mijn leven’, reageerde Peillat tegenover Television Publica, een tv-station uit zijn vaderland. ‘Wie daar blij mee is, mooi. Wie daar niet blij mee is, jammer dan.’ Kortom, hij dacht: ze zoeken het maar uit. Alleen zei de verdediger dat net in iets andere woorden. Hij haalde in dat interview een citaat van de overleden voetballegende Diego Maradona aan. ‘Ze kunnen er aan zuigen en blijven zuigen.’ 

Peillat, tweede van rechts, als onderdeel van de Duitse feestvreugde. Foto: Willem Vernes

Een hoos van verontwaardiging

Tsja. Dat werd hem natuurlijk weer niet in dank afgenomen in het immer heetgebakerde Argentinië. Peillats uitspraken gingen als een lopend vuurtje over de socialemediakanalen. Een nieuwe hoos van verontwaardiging ging door het Zuid-Amerikaanse land en zelfs een nazaat van Maradona kwam erover aan het woord. Een paar dagen later zijn ze er in Buenos Aires en omstreken nog steeds niet over uitgepraat.

Die ophef legt een sluier over de unieke prestatie die Peillat donderdag kan neerzetten. Want ‘El Hacha’ – De Bijl, zoals zijn bijnaam luidt – kan de eerste hockeyer worden die voor twee verschillende hockeylanden olympisch goud pakt. Als je landen die in elkaar zijn opgegaan of juist zijn versplinterd niet meerekent, zijn er zelfs maar drie andere atleten die dit op de Zomerspelen hebben gepresteerd. Voor de liefhebbers: die andere drie zijn de gewichtheffer Akakios Kakiasvili (Georgië en Griekenland), worstelaar Armen Nazaryan (Armenië en Bulgarije) en rugbyer Dan Carroll (Australië en de Verenigde Staten). 

Dat komt allemaal door de bijzondere beslissing die niemand acht jaar geleden had verwacht. Toen werd Peillat olympisch kampioen met Argentinië. Was hij de grote man bij de Zuid-Amerikanen en werd-ie met elf goals topscorer van het toernooi. Bovendien was de cornerman pas 24 jaar. Hij had dus nog prachtige jaren voor de boeg. 

Maar het liep anders. Heel anders. Na een teleurstellend verlopen WK in 2018 waar Argentinië in de kwartfinales werd uitgeschakeld, stopte Peillat als international. Hij had genoeg van de grillen van de Argentijnse bond, waar de bondscoaches elkaar in rap tempo opvolgden. Ook Joaquin Menini, eveneens een goudenmedaillewinnaar uit Rio, stopte bij de nationale ploeg. De middenvelder van Rotterdam stapte over naar Spanje, waarmee hij vandaag om olympisch brons strijdt.

De breuken met de nationale ploeg werden dus niet meer gelijmd. Het Argentijnse wonderteam kletterde als een porseleinen vaas aan diggelen. Al het mooie was kapot. De wonden zijn nog altijd niet geheeld. ‘We kunnen niet met de olympische kampioensploeg samen aan een tafel zitten’, vertelde Peillat deze week in Parijs. ‘Agustin Mazzilli, een van de leiders van de ploeg, spreekt niet met me. Dat zegt alles.’

Andere tijden: Peillat wordt geknuffeld na de gouden zege in Rio. Foto: Koen Suyk

De adelaar op de borst

Peillat speelde op het moment van zijn breuk met de Argentijnse ploeg in de Duitse competitie, bij Mannheimer HC. Kwam vaak in contact met internationals van Duitsland. En liet zich overhalen om opnieuw een internationale carrière op te starten, in het shirt met de adelaar op de borst. ‘Een deel van mij wilde blijven spelen voor Argentinië, maar ik realiseerde me meer en meer dat de dingen niet zouden veranderen. Ik kan ook iets nieuws beginnen zonder problemen zoals in Argentinië en genieten van hockey zoals ik wil’, vertelde Peillat destijds in de Argentijnse media. 

Volgens de regels van de internationale hockeybond mag je alleen van land wisselen als hockeyer, als je drie jaar ‘interlandvrij’ bent. Peillat werd in februari 2022 hockey-Duitser, een maand later maakte hij zijn naam direct waar. Hij scoorde binnen een minuut voor zijn nieuwe land. 

Op deze Spelen pushte Peillat er vooralsnog vier binnen. Ook in de gewonnen halve finale tegen India (3-2) was de verdediger trefzeker. Maar er waren ook wat zorgen om de goalgetter. Die kreeg in de wedstrijd een bal tegen zijn voet, waardoor hij na de wedstrijd meteen in een bak met ijs stapte. ‘Hij moest rust houden, zodat hij er in de finale weer staat’, zei bondscoach André Henning over zijn ster, die zich niet meer meldde bij de pers. Al kwam hem dat door de ontstane ophef op dat moment ook niet heel ongelukkig uit.