De Oranje Dames Zaal incasseerden donderdagmiddag in hun derde EK-duel de eerste tegengoals op het EK in Hamburg (3-2 zege op Turkije). Niet iets om wakker van te liggen, al zal verdediger Gabrielle Mosch er wellicht onrustig van slapen. Voor de 22-jarige verdediger is de nul net zo waardevol als een doelpunt voor een spits.
Het is een kwartiertje na de zege op Turkije als we Gabrielle Mosch op de tribunes van de Sporthalle Hamburg voor ons interview moeten wegplukken uit een korte familiehereniging met haar ouders en opa. Het zijn haar trouwste supporters. Ze volgen haar verrichtingen en die van het Oranje-zaalteam al jaren op de voet. Ook zij zagen hoe Oranje ploeterde tegen Turkije.
‘Pfff… Het was gewoon heel lastig’, blaast Mosch wat frustratie weg. ‘Omdat zij zo laag stonden waren er heel weinig gaatjes. Ons baltempo was niet hoog genoeg om dat te doorbreken. En áls het al lukte, dan zaten zij er vaak net weer tussen met veel fysieke kracht. We moesten geduldig blijven, maar kwamen er gewoon niet lekker in. Maar ja… uiteindelijk wel weer gewonnen hè.’
Vastbijten in tegenstander
Mosch zegt het met de voor haar zo typerende onschuldige lach op haar gezicht. Als je haar zo spreekt na afloop van een wedstrijd, lijkt zij in niets op de no-nonsense speelster in de achterhoede van Oranje.
Getooid met haar hoge paardenstaart en kenmerkend haarbandje geeft ze netjes en bescheiden antwoord op de vragen. Ze reageert zelfs een tikkeltje ongemakkelijk als ze over haar eigen prestaties moet vertellen.
Hoe anders is dat binnen de lijnen. Mosch, bezig aan haar vierde zaaltoernooi met Oranje, kan zich als geen ander vastbijten in haar tegenstander, voert de opdrachten vanaf de bank bijna foutloos uit en beschikt ondanks haar normale postuur over een enorme power. Ze is in staat een tegenstander op te vreten en de aanvalsgolven te breken.
Met een beetje fantasie zou je haar de schokdemper van Oranje kunnen noemen.
Taak uitvoeren
Mosch, lachend: ‘Ach, ik probeer allereerst gewoon mijn taak goed uit te voeren. Daar begint het voor mij altijd mee: geen gekke dingen doen. Vanuit daar kijk ik verder en bepaal ik of ik misschien een keer een aanvallende actie kan maken. Na mijn overstap van Kampong naar Amsterdam afgelopen zomer heb ik me ook in mijn taak als verdediger vastgebeten. Dat voelt goed en dat gaat ook goed. Vandaaruit wil ik stappen maken om nog beter te worden.’
Op het einde van het gesprek, vlak voordat Mosch weer met Oranje richting het hotel moet vertrekken, komt de wedstrijd tegen Turkije nog even opborrelen. ‘Ik baal echt van die tegengoals. Na twee keer de nul had ik graag een derde duel op de nul gespeeld. Wij stonden veel op hun helft en zij kwamen er een paar keer handig uit met hun behendige aanvallers. Zonde dat het niet gelukt is. Ik scoor zelf niet zo vaak, dus de nul houden geeft mij als verdediger heel veel voldoening.’
1 Reactie
cliff
Goed geschreven artikel van een bescheiden, maar belangrijke kracht in dit team. Ook op het veld! Een foto erbij van Paul Mosch had het completer gemaakt :-)