Felice Albers is terug: ‘Ik heb weer vertrouwen in mijn lichaam’

Het duurde vier en een halve maand, maar afgelopen week sloot Felice Albers (25) weer aan bij de selectie van Oranje. Na de zomer was het nog onzeker of ze überhaupt haar carrière kon voortzetten, maar inmiddels is de middenvelder van Amsterdam weer pijnvrij. ‘Je kan me niet gelukkiger maken.’

‘Ik doe niks liever dan hockey, dus de afgelopen tijd was zwaar’, begint Albers haar verhaal. ‘Mijn structuur en ritme viel weg’, voegt ze daaraan toe. De afgelopen maanden waren taai. Lichtpuntjes waren er wel. Haar vriendinnen steunden haar en ze had tijd voor haar eigen sieradenmerk. Ze bracht veel tijd door met familie en gaf lezingen over haar Spelen. Daar speelde ze haar laatste wedstrijd. De olympische finale. Sindsdien trainde ze zich een ongeluk, maar zonder haar teamgenoten. Zes keer per week zwoegde ze in de gym. Door een onzekere blessure. Pas toen ze een specialist in Londen bezocht, kreeg ze vertrouwen. Het zou goed komen met ’s werelds beste speler van 2022. 

Voor het eerst met de nieuwe groep 

‘Ik heb weer enorm genoten’, vertelt Albers, een dag nadat ze terug is van haar week met het Nederlands team. Ze stapte afgelopen week weer het vliegtuig in, maar nu was de bestemming een stuk positiever. Ze ging met de trainingsgroep van Oranje op stage in Valencia. ‘Je bent bang dat je van alles mist. Maar het voelde of ik niet was weggeweest. Ik vond de vibe in de groep goed en ben blij met de nieuwe staf.’

De rentree van Albers in Spanje. Foto: Instagram Felice Albers

Want ze had nog niet echt kennisgemaakt met de nieuwe bondscoach Raoul Ehren. In aanloop naar de trainingsstage vielen de eerste paar trainingen ook nog eens in het (bevroren) water door de kou. ‘Mocht ik eindelijk weer met het team trainen, ging het niet door’, baalde ze toen. Maar de eerste training kwam er toch. Nog op Nederlandse bodem, vlak voor vertrek naar Valencia. En dat beviel haar. ‘Raoul heeft veel hockeyinhoud. Hij wil ons echt beter maken. Dat vind ik fijn.’ Ook de groep was anders dan de selectie waar ze in augustus mee op het veld stond. Ehren voegde een hoop jonkies toe aan de trainingsgroep. ‘Ik voelde de lol en de drive bij de jonge meiden. Volgens mij was de overgang heel makkelijk voor ze. Ze passen goed in de groep. Ik vind het leuk om ze aan het werk te zien.’

Rentree met twee goals tegen Spanje

Oranje speelde in de Spaanse stad ook twee oefenpotjes. Albers zat nog in de laatste opbouwfase van haar herstel, dus ging het eerste duel met Ierland (7-0 winst) aan haar voorbij. Als een stuiterbal keek ze toe vanaf de tribune, wetend dat ze een dag later eindelijk weer echt in actie mocht komen. Oranje won het tweede duel met 9-1 van Spanje en Albers maakte twee goals. Een succesvol een-tweetje met Pien Dicke en een – natuurlijk – verwoestende backhand.  

‘Ik heb er zo van genoten. En dat allemaal zonder pijn’, vertelt ze. Even lacht ze. ‘Is spierpijn ook pijn? Want toen ik een dag later wakker werd, was ik even vergeten hoe dat voelde.’

‘Ik stond er echt weer als de oude Felice’, blikt ze terug op de wedstrijd. ‘Zei nog tegen Raoul dat ik me gretig en ontspannen voelde. Dat was al een tijd geleden.’ Want wat pijntjes aan haar knie had Albers al langer dan de afgelopen maanden. ‘Ik heb afgelopen week echt heel veel plezier gehad. Zoals vroeger. Ik voel me echt een gezegend mens.’

Felice Albers. Foto: Willem Vernes

Als haar gevraagd wordt wat ze nou het meest heeft gemist, komt er een opsomming. Ze heeft het over de lol tussen de oefeningen door op de training, het schieten op goal en de felheid. De Oranje-passie. ‘Die dingen zijn niet na te bootsen in het normale leven. Ik geniet van ieders winnaarsmentaliteit.’ 

De juiste balans

Het enthousiasme klinkt door de telefoon. ‘Ik heb weer vertrouwen in mijn lichaam. Mijn angst is weg. ‘Ik heb balans gevonden. Ik ga geen dingen anders doen, maar ik weet wat ik in de gym moet doen. Mijn revalidatieperiode is voorbij, maar ik blijf de fysio bezoeken. Bovendien heb ik geaccepteerd dat zulke dingen horen bij topsport.’

Oranje traint de komende weken in Nederland, waarna ze half februari vertrekken naar India voor vier wedstrijden van de Pro League. ‘Dan voelt het rond, of zo. Een soort laatste stap. Dan ben ik echt terug’, vertelt ze. In maart sluit ze eindelijk weer aan bij haar club Amsterdam, waar ze de afgelopen tijd niet meer was dan een trouwe supporter. ‘Ik ga de meeste meters maken hoor, ik heb wat goed te maken’, lacht ze.


Wat vind jij? Praat mee...