Maria Verschoor stopt bij Oranje. Ze is na 214 interlands, twee keer olympisch goud, vier keer EK-goud en een wereldtitel toe aan iets anders. Ze kiest voor een (hockey)avontuur in het buitenland, waardoor ze na dit seizoen ook bij Amsterdam stopt. ‘Het voelt goed om deze keuze te maken. Ik heb mooie jaren gehad, maar ga nu verder.’
‘Als je het voelt, dan voel je het. Het is mooi geweest. Ik heb alles meegemaakt. Het is nu tijd om te kijken wat ik wil. Waar ik energie van krijg. Ik heb de behoefte aan vrijheid.’
Twaalf jaar lang maakte de onvermoeibare aanvallende middenvelder met haar iconische bos krullen onderdeel uit van Oranje. Als achttienjarig broekie maakte ze haar debuut in het Nederlands team. Op twee WK’s na (2014 en 2018) maakte Verschoor alles mee. En hoewel ze een aantal maanden geleden dacht nog lang niet klaar te zijn in Oranje, is ze van gedachten veranderd. Tijdens haar hockeypauze kwam ze erachter. Het is mooi geweest.
Maria Verschoor. Foto: Willem Vernes
Voor ik vertrok, dacht ik echt dat ik weer aan zou sluiten. Maar zo voelt het nu niet meer. Ik heb een supermooie carrière gehad. Hoef niet nog een EK of WK. Ik heb zin in andere dingen. Maria Verschoor
‘Voelt goed als ik zeg dat het klopt’
‘Het voelt goed als ik zeg dat ik stop. Dan klopt het, lijkt me’, vertelt de dertigjarige Verschoor. De afgelopen maanden nam ze een sabbatical waarin ze reisde door Brazilië, genoot van haar mentale rust, uren spendeerde met haar kite en later nog uitkwam in de Hockey India League. ‘Voor ik vertrok, dacht ik echt dat ik weer aan zou sluiten. Maar zo voelt het nu niet meer’, is ze eerlijk. ‘Dat had ik zelf ook helemaal niet verwacht, maar ik ben heel voldaan. Heb een supermooie carrière gehad. Ik hoef niet nog een EK of WK. Ik heb zin in andere dingen.’
Het gevoel dat het klaar was, kwam beetje bij beetje. En werd langzaam sterker. Ze dacht dat ze na haar hockeypauze gebrand zou zijn op nieuwe momenten, maar dat vuurtje kwam er niet. De gedachte dat het goed geweest was, overheerste. De dertiger is toe aan iets nieuws. Ze stopt daarom niet alleen bij Oranje, maar ook bij Amsterdam. Maar stoppen met hockey wil ze nog absoluut niet, want het spelletje vindt ze nog veel te leuk.
‘Ik heb altijd gedroomd van een jaar hockeyen in het buitenland. Na dertien jaar in de Hoofdklasse, wil ik wat anders’, vertelt ze. ‘Ik twijfelde eerst over België. Als ik daar zou gaan spelen, zou ik het nog kunnen combineren met Oranje. Maar ik kreeg veel meer energie van andere landen. Wilde voor het avontuur en het lekkere leven kiezen. Ik werd zo enthousiast van het idee. Toen dacht ik, dit ga ik toch niet laten voor het Nederlands team?’
Foto: Willem Vernes
Met de camper door Europa
Ze koos voor haar eigen geluk. Daarom is Oranje voor haar een gesloten boek. Verschoor stapt komende zomer dan ook in haar camper om te reizen door Europa. Een van haar dingen op haar bucketlist. Net als hockeyen in het buitenland. Het komende jaar wil ze zichzelf de tijd gunnen om niet meteen in iets nieuws te springen, maar uit te zoeken wat ze nou echt wil. Bovendien gaat ze zich richten op het afronden van haar studie psychologie.
Ik heb behoefte aan vrijheid. Dingen zelf indelen. Ik ben heel benieuwd naar de uitdagingen naast het hockey. Ik ga de tijd nemen om te kijken wat ik wil. Maria Verschoor
‘Ik heb behoefte aan vrijheid. Dingen zelf indelen. Ik ben heel benieuwd naar de uitdagingen naast het hockey. Ik ga de tijd nemen om te kijken wat ik wil. Waar ik energie van krijg. Ik zie mezelf niet werken van negen tot vijf. Ik wil zelf wat op gaan starten. Ik heb zoveel leuke ideeën. Denk aan het online coachen van talenten of het bouwen van een eigen health community.’
Verschoor praat enthousiast als het gaat over haar nieuwe plannen. Ze heeft zin in haar volgende avontuur. ‘Ik heb al een tijd aan het idee kunnen wennen. Maar ga zeker ook dingen missen. Ik had het er met Xan de Waard over. We zijn twaalf jaar geleden samen begonnen. We hebben samen zoveel meegemaakt. Of met Laura Nunnink en Anne Veenendaal, die ken ik ook al zo lang. Het zit ‘m in de kleine dingen. Het samenzijn. De trips. Plezier hebben met elkaar. Dat ga ik nooit vergeten. Oranje heeft me ook veel gegeven. Ik heb veel mogen leren. Het heeft me gemaakt wie ik nu ben. Ik heb veel mensen ontmoet en blijvende vriendschappen gemaakt.’
Parijs 2024 – Felice Albers en Maria Verschoor vieren een doelpunt van Nederland tegen België. Foto: Willem Vernes
Shoot-out als laatste balcontact
Zonder het zelf te weten, was de olympische finale van afgelopen zomer haar laatste interland. Daar is ze achteraf alleen maar blij mee. ‘Mijn laatste balcontact was een rake shoot-out, waar we uiteindelijk olympisch kampioen mee werden. Dat kan niet mooier. Bovendien zaten alle mensen waar ik van hou op de tribune. Het was het mooiste toernooi dat ik ooit met Oranje heb meegemaakt.’
Behalve van Oranje, neemt ze ook afscheid van Amsterdam. Met nog acht wedstrijden te spelen in de reguliere competitie, is het aftellen langzaam begonnen. ‘Ik ga er enorm van genieten. En wil nog alles geven. Dat heb ik mijn teamgenoten ook beloofd. Ik wil de play-offs hoe dan ook goed afsluiten.’ Haar ene avontuur is nog maar net voorbij en Verschoor stort zich alweer in het volgende. Ze moet lachen. ‘Zo gaat mijn leven eruitzien. Daar hou ik van. Ik ben impulsief. En volg mijn gevoel. Daar vertrouw ik op.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.