Voorafgaand aan het interview biedt Stella van Gils (rechts op de hoofdfoto, red.) haar verontschuldigingen aan voor haar stem. Die is een beetje schor geworden na de huldiging van de Oranje Dames op het Olympic Festival in Scheveningen. ‘Het was jammer van de regen, maar het was erg leuk. Op dat moment besef je wel dat we iets bijzonders hebben gepresteerd.’
In haar handen geklemd heeft Van Gils een vaantje, dat ze bij een besloten bijeenkomst met de ploeg voor de publieke huldiging overhandigd heeft gekregen van bondscoach Alyson Annan. ‘Ze vertelde mij dat ik veel groei heb doorgemaakt en dat ik het goed heb gedaan. Dus ja, daar ben ik dankbaar voor.’
Doorgeschoven in rol
Van Gils zou in eerste instantie als reserve van de reserve met het Nederlands team naar Tokio afreizen. Twee weken voor het begin van de Olympische Spelen viel Ireen van de Assem af vanwege een blessure. Reserve Sanne Koolen nam die plek in en Van Gils schoof door naar de plek van reserve.
In plaats van voor de start van de Spelen weer terug te vliegen naar Nederland zat de 22-jarige speelster van Pinoké door haar nieuwe rol samen met de andere reserves Freeke Moes en Anne Veenendaal bij de wedstrijden van de Oranje Dames op de tribune van het Oi Hockey Stadium.
Stella van Gils (l) met de andere reserves van Oranje Freeke Moes en Anne Veenendaal op de tribune van het Oi Hockey Stadium in Tokio. Foto: Koen Suyk
‘Je bent onderdeel van het team, maar soms ook een soort van niet. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit niet lastig zou zijn. Maar, omdat ik nog niet zo lang bij het Nederlands team zit, voelde het voor mij wel anders dan voor Anne. Zij zit er zo lang bij, dus dat is dan wel een ander gevoel’, zegt Van Gils die met Veenendaal en Moes langs de zijlijn intens meeleefde met het team.
Zenuwen op finaledag
‘Op de ochtend van de finale werden we wakker en waren wij ook zenuwachtig. We hadden veel vertrouwen in een goede afloop, maar het was toch spannend. Het was ook een gek gevoel, omdat wij geen invloed konden uitoefenen op het resultaat.’
De drie reserves leefden tijdens de Spelen apart van de ploeg. ‘We zaten in een hotel aan de overkant van het olympisch dorp. Elke dag liepen we hard om fit te blijven voor het geval dat. We hebben onze ploeggenoten wel gezien. Tussen de wedstrijden door trainden we met het team mee. Dat waren geen intensieve trainingen, maar meer uitlooptrainingen.’
Stella van Gils viert feest met Oranje op het TeamNL Olympic Festival in Scheveningen. Foto: Bart Scheulderman
‘Op de wedstrijddag gingen wij mee naar het veld. Dan gingen we met z’n drieën wat oefeningen doen, met de keeperstrainer erbij. Dat was wel leuk. Op die manier hebben we onze tijd een beetje ingevuld.’
Trots toekijken
Van dichtbij zag Van Gils de Oranje Dames voor de vierde keer in de historie de Olympische titel opeisen. In de finale werd Argentinië met 3-1 verslagen. ‘Ik stond vanaf de zijkant vol trots toe te kijken. Ik dacht: Jezus, wij zijn zo goed. Ik vind het mooi om daar een beetje onderdeel van te zijn.’
Na de medaille-uitreiking en het Wilhelmus mocht Van Gils dan ook eindelijk het veld van het Oi Hockey Stadium betreden voor de kampioensfoto. Maar evenals bij Veenendaal en Moes ontbrak bij Van Gils de gouden medaille om de nek.
‘Ik krijg die gouden medaille ook niet op een later tijdstip. Als je geen minuut heb gespeeld, ontvang je geen medaille. Dat is jammer. Aan de andere kant, het moet wel uniek blijven. Ik hoop dat ik er straks in Parijs (volgende Zomerspelen in 2024, red.) bij ben en dan ga ik ervoor.’
Stella van Gils en Freeke Moes kijken toe als spreekstalmeester Humberto Tan op de schouders gaat op het TeamNL Olympic Festival in Scheveningen. Foto: Bart Scheulderman
Teamgeest
De door onder meer Annan en aanvoerster Eva de Goede geprezen teamgeest bij de Oranje Dames was duidelijk zichtbaar tijdens de huldiging in Scheveningen. Van Gils, Moes en Veenendaal werden als reserves volop betrokken bij de festiviteiten. Van Gils hoste en zong er lustig op los.
‘Het was ontzettend leuk om zo gehuldigd te worden met al die mensen. Het was jammer van de regen, maar we hebben er denk ik wel een feestje van gemaakt. Op dat moment besef je wel dat we iets bijzonders hebben gepresteerd.’
Met de Spelen komt een voorlopig einde aan de bizarre rollercoaster waarin Van Gils de afgelopen zomermaanden zat. Nog geen driekwart jaar geleden werd ze door Annan toegevoegd aan de groep potentials, eind mei maakte ze haar debuut in Oranje tegen België en een week later volgde het EK in eigen land en als klap op de vuurpijl mocht ze mee naar Tokio.
Het gaat snel
‘Het is waar dat ik me dit vier maanden geleden niet had kunnen bedenken’, blikt Van Gils terug. ‘Soms knijp ik mezelf te weinig in de arm om te beseffen wat er allemaal is gebeurd. Het gaat allemaal zo snel. Mensen om mij heen herinneren mij daar soms aan en dan denk ik: oh ja, het is zo. Ik voel me trots en ben blij dat hier deel van heb mogen uitmaken.’
De Oranje Dames met begeleiding na afloop van de huldiging tijdens de Olympische Spelen van Tokio. Foto: Koen Suyk
4 Reacties
arnoldS
Als je met zoveel overmacht je wedstrijden wint, had je op z’n minst deze reserves 1 wedstrijd kunnen gunnen. Ongelofelijk. Had nul gekost, maar de wereld opgeleverd.
solo
Mee eens
lynnBosman
Wanneer heeft ze dat niet gedaan? Omdat ze reserves waren? V Gils heeft uit het "niets" een EK gespeeld. Moes vond ik tegen België niet overtuigen. Je mag er maar 16 meenemen naar de Olympische Spelen. Annan heeft gewoon haar keuzes gemaakt voor de juiste balans in het team en goud gewonnen. Albers speelde erg goed en had indien nodig op het middenveld kunnen spelen en Pheninckx heeft ook in haar taak naar behoren gespeeld. Ze hebben allemaal een kans gekregen, dat het niet jouw keuzes waren doet niks aan de prestaties af. Goede nieuws is dat er op een WK 18 meemogen.
lynnBosman
Tsja, nu mocht er wel gerouleerd worden, voorheen was dat ook niet het geval. Bij andere landen is er ook alleen voor gekozen wanneer er een blessure was zoals bij België en Argentinië. Hoewel ik het sentiment snap m.b.t. het spelen van alle speelsters, denk ik anderzijds dat dit team met elkaar telkens beter is gaan spelen. Je zag hoe ze elkaar vonden en hoe ze in het toernooi groeiden. Annan heeft het vertrouwen in deze 16 gegeven en was daar vooraf duidelijk in. Ik denk dat een speelster als Pheninckx voor de balans zorgt. Ik vond haar op het EK erg zwak, maar heeft dit voor mij ruimschoots goed gemaakt op de OS. Het meedoen van haar bepaalt niet de kleur inderdaad net zo min als v Gils, maar Pheninckx brengt wel ervaring en een andere speelstijl mee. Maar we verschillen daar inderdaad van mening over en dat is oké. Albers heeft het gewoon goed gedaan, we zullen nooit weten of Moes dat ook had gedaan. Ik denk zelf ook niet dat het de keuze Albers of Moes was, maar Albers of Dicke èn Welten of Moes. Ik denk dat dit Oranje het erg goed gedaan heeft en dat er mooie talenten staan te popelen hun kans te pakken. We hebben goud!!