Pheninckx zwaait af bij Oranje: ‘Dankbaar voor tweede kans’

Na 108 interlands klapt Malou Pheninckx het boek van het Nederlands elftal dicht. De dertigjarige middenvelder stopt dus als international. Het einde van een reis, die meer bestemmingen kreeg dan gedacht.

Lang dacht Pheninckx dat ze al in januari 2014 haar 22ste en laatste interland had gespeeld. Na die wedstrijd, tijdens zo’n traditionele oefentrip naar Zuid-Afrika, riep de toenmalige bondscoach Max Caldas haar niet meer op. Toen Caldas in datzelfde jaar na het gewonnen WK – waar Pheninckx dus niet bij was – overstapte naar de mannen, had zijn opvolger Sjoerd Marijne ook geen plekje over voor de onvermoeibare Brabantse.

Pas toen Alyson Annan aan het roer kwam te staan, kreeg Pheninckx een nieuwe kans in Oranje. ‘Die tijd kwam nog ter sprake in ons laatste gesprek’, zegt de speelster van Kampong. ‘Toen ik weer een kans kreeg. Ik was op dat moment helemaal niet meer bezig met Oranje. Was gewoon lekker aan het hockeyen bij Kampong. Onbevangen, vrij, zonder het gevoel mij te moeten bewijzen.’

Pheninckx (rechts) met Xan de Waard na het gewonnen WK in 2018. Foto: Koen Suyk

Een andere Malou

Wellicht was dat juist de sleutel voor het heropenen van de poort naar de nationale ploeg. ‘In mijn eerste tijd bij Oranje zat ik constant te twijfelen en te denken. Deed ik het wel goed? Was ik wel goed genoeg? Eigenlijk vond ik van niet. Het leek alsof ik er zelf niet echt in geloofde. Ik zat ook vaak te rekenen: shit, die aanvaller krijgt een kans op het middenveld. Zal dat dan ten koste gaan van mij? In mijn hoofd zat ik dan de selectie al te maken.’

Het duurde een jaar, dit eerste Oranje-hoofdstuk van Pheninckx. ‘Toen ik drie jaar later weer een kans kreeg van Alyson, stond er een andere Malou. Ik wilde mij niet meer zo gek laten maken als in die eerste periode, waar ik ook soms gewoon niet goed genoeg was. Dat ik er anders instond, kwam ook door Alyson. Zij gaf me vertrouwen. Geef het wat tijd. Dan zie je wel waar je straks staat. Natuurlijk zijn er nooit garanties en was ik helemaal niet zeker van mijn plek. Maar ik kreeg wel alle ruimte om mezelf te laten zien, tussen de meiden van alle topclubs. Ik ben dankbaar voor die tweede kans.’

Pheninckx (rechts) viert haar eerste hoofdprijs, het gewonnen EK van 2017. Links Marloes Keetels. Foto: Willem Vernes

Ze keken er samen met een glimlach op terug, op de dag dat Pheninckx haar nieuws uitsprak en aan de bondscoach vertelde dat ze stopte. ‘Een fijn gesprek, waarin veel herinneringen voorbijkwamen. Wie had in 2017 gedacht, dat ik nog zoveel moois zou beleven in Oranje?’

Nu nog drie jaar doorgaan? Dat is geen optie voor mij Malou Pheninckx

Pheninckx verlegde haar doelen en dromen. Won in haar tweede Oranjeleven drie Europese titels, het WK en, als klap op de vuurpijl, afgelopen zomer olympisch goud. Kon het nog mooier? ‘Nee, eigenlijk niet’, beantwoordt Pheninckx de retorische vraag. ‘Eerlijk gezegd ging het idee van stoppen al voor Tokio door mijn hoofd. Maar dan zit je nog zo in die tunnel, ben je nog zo bezig met het hier en nu. Ik dacht er vaak over na, maar ik kon het besluit niet echt nemen totdat we klaar waren.’

De knoop was dus al wat ontrafeld, maar werd de afgelopen weken echt doorgehakt. ‘Het is mooi geweest zo. Ik heb geweldige jaren mee mogen maken in Oranje. Vriendschappen gesloten. Geleerd dat ik moet kijken naar wat ík kan in plaats naar van wat anderen beter kunnen. Maar nu nog drie jaar doorgaan? Dat is geen optie voor mij. Ik wil mijn studie geneeskunde afmaken. Het is de bedoeling dat ik over anderhalf jaar basisarts ben. Daarna kan ik mij nog specialiseren. Daar wil en moet ik niet meer mee wachten.’

‘Daarnaast wil ik niet wachten tot ik word ingehaald. Er komen goede, nieuwe meiden aan. Dus al met al is dit het moment.’

Pheninckx tijdens haar eerste periode in Oranje. Foto: Koen Suyk

Ze staat er helemaal achter.

Maar het is ook wat gek. Het zijn nieuwe woorden om uit te spreken. Om mee naar buiten te treden.

‘Ik heb er zo ontzettend van genoten. Het is ergens nog wat onwerkelijk dat ik straks niet bij de nieuwe groep zit. Zij gaan door, spelen deze maand al in de Pro League. Ik ben geen international meer, maar ze hebben er wel een fanatieke fan bijgekregen.’