International Xan de Waard (25) speelde in maart haar laatste officiële wedstrijd. Sindsdien herstelt ze van een slepende spierblessure in haar bovenbenen. Ze ligt op schema voor Tokio, maar nog niet alle zorgen zijn weg.
Als aan tafel in de lounge van het Wagener Stadion de vraag luidt of de Olympische Spelen (23 juli-8 augustus) voor haar in gevaar komen, schudt De Waard haar hoofd. ‘Nee, dat niet. Het gaat elke dag een beetje beter’, zegt ze. ‘Maar ik heb nog wel een paar stappen te zetten. Ik ben er nog niet.’
Onlangs speelde De Waard met Oranje een oefenduel tegen de potentials, haar eerste wedstrijd in vier maanden. Zonder problemen doorstond ze de eerste helft. Maar na rust speelde de stijfheid in haar pezen weer op. Ze verbeet de pijn, maar voelde na de wedstrijd dat het nog niet goed zat. ‘Ik waggelde als een soort oma naar binnen. Het was alsof ik vijftig jaar ouder was.’
Xan de Waard met bondscoach Alyson Annan. Foto: Willem Vernes
Reserve op het EK
Het is een hardnekkige blessure die De Waard heeft opgelopen: ontstekingen in haar bovenbenen en vocht bij haar symfyse, een teken van overbelasting. In eerste instantie was over de duur ervan veel onduidelijk. Kort na het oplopen van de blessure kreeg De Waard te horen dat de play-offs misschien nog haalbaar waren. Maar toen de strijd om de landstitel eenmaal beslist werd, was ze amper in staat een sprint te trekken.
Ook het EK in Amsterdam in juni kwam voor De Waard te vroeg, ze was reserve. ‘Ik vond het een moeilijke rol. Aan de ene kant wilde ik zó graag op het veld staan, aan de andere kant legde ik me erbij neer dat het toernooi voor mij te vroeg kwam. Ik had een hoger doel, de Olympische Spelen.’
Xan de Waard als reserve op de tribune van het Wagener Stadion tijdens het EK. Foto: Willem Vernes
Inmiddels draait ze de groepstrainingen van Oranje volledig mee. Wel voelen haar pezen tijdens of na het sporten soms nog steeds uitgeblust. ‘De meeste trainingen gaan goed, dan voel ik niets. Wat dat betreft ben ik echt op de goede weg. Maar er zijn ook momenten dat ik wél wat voel. Bijvoorbeeld als we eerst een zwaar partijtje doen en vervolgens op corners gaan trainen. Dan, als mijn lichaam wat rust heeft, worden mijn pezen soms stijf. Ik probeer de pijn te verbijten, maar ik moet waakzaam zijn dat ik niet over mijn grens heen ga.’
Ik vraag me niet zozeer af of ik de Spelen haal, ik vraag me meer of ik daar op de toppen van mijn kunnen ben.
De onzekerheid hoe haar lichaam reageert, vindt De Waard mentaal soms zwaar. ‘Na het EK dacht ik: de Spelen zijn pas over een week of zes, ik heb nog genoeg tijd om fit te worden. Maar nu gaat het voor mijn gevoel niet snel genoeg. Elke week is er één te veel. Het vreet niet aan me, maar ik leef wel in onzekerheid. Het is aftasten wat mijn lichaam aankan, meer kan ik niet doen. Ik heb nog niet veel wedstrijden met deze blessure gespeeld. Soms maak ik me zorgen, want de Spelen komen elke dag dichterbij. Acht wedstrijden in twee weken spelen, is veel. Dit is natuurlijk niet de manier waarop je daar op wilt voorbereiden.’
Desondanks blijft ze optimistisch. ‘Ik vraag me niet zozeer af of ik de Spelen haal, ik vraag me meer of ik daar op de toppen van mijn kunnen ben. Maar ik sta er positief in. Ik ga van het beste uit. Desnoods speel ik met pijnstillers.’
15 Reacties
RobV
Klinkt minder goed dan ik had gehoopt en verwacht. Straks zoveel wedstrijden in korte tijd is erg pittig en als ze geen heel belangrijke speelster voor Oranje was geweest, dan was ze wellicht niet eens geselecteerd. Stella van Gils had denk ik beter bij de reserves kunnen zitten in plaats van bij de reserves van de reserves want die laatste groep (Stella en Kyra Fortuin) keert voor de start van het toernooi terug naar Nederland als er op dat moment nog geen speelsters zijn afgevallen.
Gekkie123
Zelfs in een rolstoel zou Xan nog de beste zijn. Ik ben al lange tijd fan en kan niet wachten om haar weer te zien spelen. Ze brengt het vrouwen hockey naar een hoger niveau, dank daarvoor.
lynnBosman
Het is een groot voordeel dat de reserves door mogen wisselen, op die manier kan Xan toch wat rust pakken. @RobV: ik snap je beredenering maar je zit ook nog met Welten, dan is Moes weer een logischere vervanger en met vd Assem.
RobV
@lynnBosman Ik denk dat defensieve problemen nog wel op te vangen zijn door iemand te verschuiven. Ik zou voor Moes en Van Gils zijn gegaan als reserves.
lynnBosman
Dat is inderdaad ook een goede. Ik vond v Gils ook als back best prima. Wie weet dat daar alsnog voor gekozen wordt. Ik gun Koolen absoluut haar plekje overigens.
Runa Honig
Dit is natuurlijk het grote dilemma: hoeveel heb je er voorover om mee te kunnen doen en wat zijn daarvan de gevolgen op lange termijn voor je lichaam? Je zag het ook bij het ek voetbal. Spelers als kevin de bruyne die met een spuit opgelapt worden. Dat is niet risicoloos. Xan is pas 25 jaar. Kan zeker nog 1 of 2 cycli mee, dus belangrijk om er echt zeker van te zijn dat het lichaam het aankan. Dat weet ze alleen zelf. Ik zeg altijd maar zo: het lichaam liegt nooit.
arnoldS
Als ze niet aan kinderen willen beginnen natuurlijk. Daar zijn ook weer voorbeelden van. Misschien zit dat erachter of gewoon simpel de gedachte; in het zicht van de haven denk ik alleen aan mijzelf en wil ik op de spelen staan. De begeleiding zou hier verstandig moeten zijn en de beslissing zonder emotie nemen.
Boearco
Zorgelijk en heel jammer als ze niet kan spelen. Ook heel vervelend voor Xan. Maar wat als ze wel gaat spelen en haar blessures worden daarna nog erger? Geen lekker vooruitzicht voor haar club.
RobV
@arnoldS Hetzelfde geldt voor Welten. Ik gun Xan en Lidewij van harte dat ze op de Spelen staan maar uiteindelijk staat het teambelang wel voorop. Het is goed denkbaar dat een minder getalenteerde speelster die kerngezond is van grotere waarde is dan deze twee speelsters die de laatste tijd weinig hebben gespeeld en waarvan de inzet twijfelachtig is. En ze willen natuurlijk sowieso graag zelf in Tokyo zijn, of ze nu echt fit zijn of niet. Je zag het ook aan Pien Dicke, die speelde eigenlijk tegen beter weten in en is nu wat langer uit de roulatie. Het zijn lastige beslissingen voor een bondscoach maar soms moet je speelsters ook tegen zichzelf beschermen.
arnoldS
Precies. Voor Welten al helemaal. Dit zullen had laatste spelen kunnen worden. Maar ze houden zichzelf voor de gek. Zet er een jonge dame in die 120% geeft. Het snot voor de ogen werkt. En laten we eerlijk zijn; NL wordt op blote voeten en 1 oog dicht kampioen. Tenzij er wat geschoven wordt met spelers. Is het spannender en leuker om te zien.
Runa Honig
Nederland is de ploeg waar op gejaagd gaat worden. Dat is vooral mentaal lastig. Ervaring kan dan wel het verschil maken, dus begrijp dat Xan en Lidewij van grote waarde kunnen zijn, ook als ze fysiek iets minder zijn. Tegelijk kan het ook fout aflopen, als ze op een gegeven moment helemaal niet meer inzetbaar zijn. Dan is het een fysieke aanslag op de andere spelers. En wellicht ook een mentale aanslag. Het wordt koorddansen in extreme omstandigheden.
Boearco
Met als gevolg dat wanneer ze echt geblesseerd raken, de verenigingen een dikke rekening naar de KNHB kunnen sturen.
ton-goderie
Vooropgesteld : Iedere (top)sporter heeft het recht om dromen na te jagen, maar na het artikel over Pien Dicke en nu over Xan de Waard gelezen te hebben zijn er toch wat kanttekeningen bij te plaatsen. Iedere sporter is verantwoordelijk voor haar/zijn beslissingen, maar zou er goed aan doen om bij de naaste omgeving te rade te gaan om te toetsen of de gestelde doelen reëel, haalbaar en verantwoord zijn. Uiteindelijk beslist de coach en de staf, waarbij het oordeel van de medische begeleiding doorslaggevend dient te zijn. Voor de OS zijn speelsters/spelers nodig die fysiek en mentaal topfit zijn. Als dat niet het geval is, lijkt hopen op een wonder een utopie en vrees ik dat dromen als zeepbellen uiteen zullen spatten met alle nare gevolgen van dien. Ik hoop dat iedereen gezond en wel naar Tokio gaat afreizen en terug zal keren met de felbegeerde gouden plak. SUCCES !
Hockeyfeest
@ famgoderie Helemaal eens. Ik mis alleen de naam Lidewij Welten. Los van de prestatie op een OS is er nog een leven na(ast) hockey en ook dan is een redelijk functionerend lijf best handig.
lynnBosman
Annan was heel stellig dat voor de Waard de Spelen niet in gevaar kwam, maar het LIJKT alsof de rollen voor haar en Welten omgedraaid zijn. De blessure van de Waard is een hele lastige. Ik heb iets soortgelijks gehad met een pees van mijn knie. De ene keer ging het prima, de andere keer zwol deze weer op en dat deed ongelooflijk veel pijn. Het voordeel is dat er doorgewisseld mag worden. De blessure van Welten is in die zin duidelijker denk ik. Op instagram zijn bemoedigende beelden van al een hockeyende Welten dus dat biedt perspectief. V Gils en Fortuin zijn niet voor niks mee, dus ik verwacht dat zij echt wel ingezet gaan worden indien nodig.