Oranje Heren vergeten Zwitsers genadeklap te geven

De Oranje Heren hebben in de vierde en voorlaatste poulewedstrijd van het EK Hamburg met 5-5 gelijkgespeeld tegen Zwitserland. Opnieuw moest de ploeg van bondscoach Robert Tigges een achterstand ongedaan maken. Dat lukte, maar de ploeg vergat de Zwitsers de genadeklap te geven.

De wedstrijd was voor de Oranje Heren Zaal het 75ste EK-duel in de historie. Op 2 februari 1974 speelde de ploeg zijn allereerste wedstrijd op het EK. In West-Berlijn werd Schotland met 8-3 verslagen op weg naar een zilveren medaille.

Net als in de eerdere EK-duels in Hamburg met Duitsland en België moest Oranje ook tegen Zwitserland weer in de achtervolging. Na een fase van veelvuldig balbezit met kansen voor Boris Burkhardt, uit een strafcorner, en Jeroen Hertzberger, die zijn schot net naast zijn gaan, benutten de Zwitsers hun eerste de beste mogelijkheid. Martin Greder tekende voor de openingstreffer, 0-1.

Oranje ontsnapt

Oranje leek daarna snel op gelijke hoogte te komen, maar het doelpunt van Burkhardt werd afgekeurd omdat in de situatie ervoor was afgehouden. Het besef van de niet toegekende treffer was nog nauwelijks ingedaald of de bal lag opnieuw achter keeper Hidde Brink in het doel: 2-0 via Elias Brönnimann.

Even later ontsnapte Oranje aan een grotere achterstand. De paal stond een treffer van Fabio Marelli in de weg. Het was zaak voor de ploeg van bondscoach Tigges om op het vroege tijdstip – het duel begon om 09.00 uur – de energie te vinden die het gisteren tegen de Belgen aanboorde.

Dat leek te lukken, maar het ontbrak aan scherpte voor de goal. Burkhardt en Jochem Bakker waren vervolgens dichtbij een doelpunt. Burkhardt stuitte op keeper Laurent Rogger en Bakker schoot naast. Uiteindelijk was het na een kwartier spelen wel raak. Na een goed opgebouwde aanval van achteruit maakte Wiegert Schut de aansluitingstreffer. Het was het vierhonderdste doelpunt van Oranje op een EK-eindronde.

Jochem Bakker en Wiegert Schut juichen na de eerste goal van Jochem Bakker tegen Zwitserland. Foto: Willem Vernes

Verdiende gelijkmaker

Vlak voor rust kwam Oranje op gelijke hoogte. Dat was gezien het spelbeeld verdiend. Nadat Bakker tot twee keer toe keeper Rogger op zijn weg vond, scoorde de speler van Rotterdam wel uit een strafcorner.

In de beginfase na rust gebeurde er weinig totdat Zwitserland een strafcorner kreeg, die via een variant door Lorenz Gassner werd benut. Opnieuw een achterstand dus, die dit keer snel ongedaan werd gemaakt door Max Sweering die volkomen vrij kon uithalen: 3-3.

Snel daarna leek Oranje op voorsprong te komen door Burkhardt. De treffer werd echter afgekeurd en tot overmaat van ramp moest de aanvoerder ook nog met een groene kaart naar de kant. Oranje overleefde de periode in ondertal zonder kleerscheuren. Gerechtigheid volgde een paar minuten later toen Bakker de strafcorner hoog tegen de touwen pushte. Voor het eerst in de wedstrijd stond Oranje op voorsprong.

Die voorsprong werd in het laatste kwart door Burkhardt vergroot naar 5-3. Toch bleef het oppassen geblazen, want eerdere duels op dit EK hadden bewezen dat het spreekwoordelijke venijn ‘m vaak in de staart zat. En dat ook dit keer het geval.

Boris Burkhardt juicht na zijn doelpunt in het EK-duel met Zwitserland. Foto: Willem Vernes

Zwitserland haalde de keeper naar de kant voor een extra veldspeler. Dat had direct succes via Gaël Wyss-Chodat. Het zorgde voor een spannend slot, waarin de Zwitsers ook nog op 5-5 kwamen door een rake strafcorner van Michel Morard.

De Zwitserse keeper keerde terug onder de lat, waarna de beste kansen voor Oranje waren. Bakker kreeg een kans uit de strafcorner, maar zijn inzet ging via de keeper en de paal naast het doel. Daarna gaf Bakker een pass aan Schut, die de bal voor het doel net niet goed genoeg kon tippen. Oranje ging voor de winst. Tigges haalde keeper Brink naar de kant. Bakker kreeg vervolgens nog een goede mogelijkheid maar hij stuitte op de voet van de keeper. Zo hield Oranje slechts één punt over aan dit duel, waar drie punten zeer welkom waren geweest.