De revanche van de Oranjemannen: dikke zege op Australiërs

De Oranjemannen hebben hun Pro League-serie in Eindhoven uitstekend afgesloten. Australië, waar eerder deze week nog met 7-2 van werd verloren, werd met 5-2 verslagen. Timo Boers en Duco Telgenkamp, allebei deze week gedebuteerd in het Nederlands elftal, tekenden beiden voor twee treffers.

De herinnering aan de oorvijg van vrijdag was nog springlevend. Toen werd Oranje afgetroefd. Overdonderd. Overklast. Compleet onder de voet gelopen door het gretige Australië, dat Nederland – niet voor de eerste keer in de hockeygeschiedenis (Inderdaad, de verloren WK-finale van 2014) voor eigen publiek verpletterde.

Natuurlijk, dit Nederland mist een aantal dragende krachten. Thierry Brinkman, Jorrit Croon en Jonas de Geus, om er maar een paar te noemen. Door de afwezigheid van (bijna alle) internationals van Kampong en Bloemendaal bleef er tijdens de vier Pro League-duels in Eindhoven een piepjonge ploeg over. Eentje die op weg naar de top nog veel moet leren. Het cliché van vallen en opstaan bleek deze week ook weer waar. 

Tjep Hoedemakers viert zijn treffer. Foto: Willem Vernes

Een heet avondje en een parasol-goal

Waar Oranje drie dagen eerder op de pijnbank werd gelegd, was het maandag juist de ploeg van bondscoach Jeroen Delmée die met scherp schoot. Het legde in het eerste kwart de basis voor een heet avondje in de Lichtstad. En nee, dat kwam echt niet alleen omdat de mussen nog steeds van het dak vielen op het terrein van Oranje-Rood. Terwijl de thermometer vrolijk nog de dertig graden haalde, kwam Nederland als een komeet uit de startblokken.

Het publiek in het lang niet volle stadion veerde voor het eerst op bij de eerste corner van Oranje, die spontaan een treffer opleverde. Timo Boers – een week geleden nog caploos – pushte in zijn vierde interland de 1-0 op de borden. Hij klopte Ashleigh Thomas, normaliter reserve-keeper bij de Kookaburras achter legende Andrew Charter. Het verval bleek twee minuten later weer heel groot, toen Floris Middendorp zich vastpielde in zijn eigen cirkel. Nathan Ephraums, een Australiër met Nederlandse wortels, pakte het cadeautje dankbaar uit: 1-1.

In tegenstelling tot vrijdag liet Nederland zich nu niet van de wijs brengen door de eerste tegentreffer. Toen liep de teller binnen vijf minuten op van 1-0 naar 4-0. Nu was het Oranje dat lef toonde, domineerde en dankzij een prachtige goal van Tjep Hoedemakers op een terechte voorsprong kwam. De spits van Rotterdam stond met zijn rug naar het doel en lepelde de bal over zijn hoofd binnen. Alsof-ie een parasol opstak tegen het avondzonnetje.

De rake backhand van Duco Telgenkamp. Foto: Willem Vernes

Volgens het Snollebollekes-recept

De aanval daarop was weer kassa voor Nederland, dat via een snelle schuiver van Duco Telgenkamp – alweer zijn vierde goal in drie interlands – zelfs uitliep naar 3-1. De Oranje-supporters konden hun ogen amper geloven en deinden geheel volgens het Snollebollekes-recept van links naar rechts op de tribunes. Was dit de ploeg die zo’n tachtig uur eerder nog hockeyles kreeg? De alles-wat-aangeraakt-wordt-is-goud-fase waaide in het tweede kwart over. Australië kwam beter in de wedstrijd en vond de aansluiting, dankzij hun eerste corner van de dag. De inzet van Jeremy Hayward werd van richting veranderd, waardoor Pirmin Blaak moest vissen: 3-2.

Australië kwam beter in de wedstrijd, zonder echt de bovenliggende ploeg te worden. Natuurlijk waren ze fysiek uitstekend en bouwden ze bloedsnel op. Maar Nederland kon zich ditmaal wel wapenen. Onderschepte op de juiste momenten en was vanuit de counter levensgevaarlijk. Zo gevaarlijk dat de 4-2 ook viel. Weer was het Telgenkamp die zich van zijn beste kant liet zien. De Kampong-spits beukte met z’n backhand zijn tweede van de avond binnen. Een doelpunt dat zo had gepast in de hockey-tutorial van de Aussies tijdens de 7-2. Overigens ook een pluimpje voor de assist bij die vierde goal; de voorzet van Max de Bie was strak en precies op maat.

Duco Telgenkamp viert ingetogen zijn doelpunt. Foto: Willem Vernes

Veel meer dan een pleister

Toegegeven. Nederland had geluk dat Hayward de paal raakte bij een volgende Australische corner. Maar verder kwam de zege van de regerend Europees kampioen amper meer in gevaar. Het ‘Holland, Holland’ werd net nog wat feller ingezet toen acht minuten voor tijd ook de 5-2 viel, nadat de Brabantse Boers drie keer op rij mocht slepen vanaf de kop. Inderdaad, de laatste poging leverde een treffer op.

Het toonde aan dat Nederland tijdens deze Pro League-week snel heeft geleerd. Onervaren spelers opeens zag uitblinken. Klappen kreeg, maar ook hard kon uitdelen. Viel, maar rap weer opkrabbelde. De 5-2 van vandaag was veel meer dan een pleister op de wond van een paar dagen terug.

Het was een bevestiging dat Nederland ook zonder een heleboel sterren van een topland kan winnen. Mooi nieuws, zo’n twee maanden voor het EK in Duitsland. Voordat het zo ver is, staan er nog een heleboel Pro League-potjes op de kalender. Te beginnen aanstaande vrijdag in Londen, tegen Spanje.