Keeper Van Eldonk bij Oranje: ‘Dit voelt als een jongensdroom’

Twee jaar geleden verwoordde Berend van Eldonk (23) als keeper van Victoria in de Overgangsklasse zijn ambitie aan Sjoerd Marijne, toen coach van Jong Oranje: ‘Landskampioen worden met Rotterdam.’ De Rotterdam-keeper die nu minimaal zes weken is opgeroepen voor Oranje maakt in rap tempo al zijn dromen waar.

Van Eldonk speelde in de jeugd bij Rotterdam en keerde in september na avonturen bij overgangsklasser Victoria en de gedegradeerde hoofdklasser SCHC  terug als eerste keeper bij zijn droomclub. Pirmin Blaak, de man die hij altijd voor zich moest dulden, was overgestapt naar Oranje-Rood. Daar bleef het niet bij voor Van Eldonk. Een paar weken geleden had hij een gemiste oproep in zijn telefoon. Van bondscoach Max Caldas.

‘Of het mij leuk leek om aan te sluiten, vroeg Max. Want het Nederlands Elftal zou van twee naar vier keepers gaan’, vertelt Van Eldonk op zijn hotelkamer in Papendal. ‘Hij wilde de kloof dichten tussen de jongens die eraan komen en Pirmin Blaak en Sam van der Ven. Daarom mochten Maurits Visser (Den Bosch) en ik aansluiten om ons niveau op te krikken.’ Van Eldonk pauzeert even en begint nu van oor tot oor te stralen: ‘Dat is héél, héél erg leuk. Het is bijzonder om hier nu te zijn. Ik mag samen met Maurits ruiken aan het grote werk en proberen het te laten zien. Maar ik maak me verder geen illusies hoor. Het is in eerste instantie voor zes weken. Daarna kijken we verder.’

Beren van Eldonk geeft het uiterste tijdens de testen op Papendal. Foto: John Voermans.

Teruggekomen van lange blessure

Van Eldonk (23) scheurde vorig jaar in februari als keeper van SCHC zijn kruisbanden. Het herstel duurde tot vlak voor de start van de hoofdklassecompetitie. ‘Ik heb het er met andere mensen over gehad dat het heel zwaar kon zijn, maar eigenlijk liep alles heel voorspoedig. Dat kwam misschien omdat ik in de tussentijd door Rotterdam was benaderd. Daardoor had ik een hele mooie horizon om naartoe te werken.’

Van een club die het hele jaar tegen degradatie vecht naar een topclub. Het lijkt op het eerste gezicht makkelijker, want als keeper moet je minder ballen verwerken. Maar dat is mentaal weer moeilijker, legt Van Eldonk haarfijn uit. ‘Kijk, bij SCHC kreeg ik zo’n twaalf ballen per wedstrijd. Daarvan gingen er soms drie in. Dat vond niemand een probleem. Maar bij Rotterdam krijg je zo’n vijf schoten op goal per wedstrijd. Als er dan twee ingaan, waarvan je er eentje niet goed verwerkt, krijg je dat meteen te horen. Mentaal is het dus zwaarder. Als wij tegen Qui Vive spelen zou het kunnen dat ik 65 minuten niets te doen heb en er opeens wel moet staan. Dat is een hele andere concentratie dan ik nodig had bij SCHC.’

Berend van Eldonk (l) met Pirmin Blaak, de beoogde eerste keeper van Oranje. Foto: John Voermans

‘Het is bijzonder hoe dingen kunnen gaan’

De eerste wedstrijden met Rotterdam kwamen misschien nog iets te vroeg. Maar na een moeizame start van de keeper en zijn team is de weg omhoog snel ingezet. De ‘zonedekking’ die in het begin werd uitgeprobeerd werd vervangen door ‘mandekking’ en bevalt beter. Het stáát nu achterin bij Rotterdam. Van Eldonk is blij dat hij vanaf de winterstop op een goede reeks wedstrijden kan voortborduren. Wie weet wat dat oplevert op de lange termijn.

‘Het is niet zo dat mijn ambitie deze zomer het EK is. Dat is namelijk niet realistisch. Zo eerlijk moet ik zijn. Dan moeten er een paar keepers voor me hun been gaan breken. Het is wel mijn ambitie daar ooit te komen, op het niveau dat nodig is om eerste keeper te zijn van het Nederlands Elftal op een groot toernooi. Het is bijzonder hoe dingen kunnen gaan. De tijd gaat echt snel. Ik keep bij Rotterdam. Ik mag nu meedoen met Oranje. Ik moet het nu laten zien. Geweldig hoor. Dit voelt als een jongensdroom. Zo mag je dat wel zeggen.’