Na korte en mooie interlandcarrière stopt Turkstra bij Oranje

Rotterdam-verdediger Hidde Turkstra (28) stopt bij Oranje. Hij verkiest zijn maatschappelijke carrière en een traineeship bij DHL boven een nieuw traject bij het Nederlands Elftal. De laatbloeier – die op z’n 25ste debuteerde in Oranje – kan terugkijken op een korte maar flitsende internationale carrière. ‘Nu overheerst de trots.’

Turkstra gaf zichzelf na de Olympische Spelen van Rio de Janeiro een paar maanden de tijd om na te denken over zijn toekomst. Zeker omdat hij zo blij was dat hij toch het Nederlands Elftal had gehaald. Langs de weg der geleidelijkheid bereikte hij via Victoria Heren 2, Heren 1 en Rotterdam de selectie van de beste Nederlandse hockeyers. Hij maakte in 2013 zijn debuut.

Niet te snel beslissen

‘Ik heb er even de tijd voor genomen om de knoop door te hakken,’ zegt de 1,94 meter lange verdediger. ‘Het was voor mij nooit een gegeven dat ik Oranje ooit zou halen. Dat ik dat wel bereikte was ontzettend mooi. Mijn interlandcarrière is in het begin met ups en downs gegaan. Het was niet makkelijk om een plekje op de toernooien te bemachtigen. Op een gegeven moment voelde het alsof ik nog maar een kleine kans had om met een toernooi mee te gaan. Toen heb ik juist doorgezet en heb ik het gehaald. Om dat allemaal weer op te geven is lastig. Dat wilde ik niet in één dag beslissen. Maar de laatste tijd merkte ik dat meer neigde naar een baan dan naar topsport – wat eigenlijk ook een baan is. Dat is puur op gevoel gegaan.’

Hidde Turkstra met zijn kenmerkende flats voor zijn club Rotterdam. Foto: KNHB/Willem Vernes.

Kickstart van zijn carrière

Een maand na de Olympische Spelen in Rio de Janeiro begon Turkstra met zijn traineeship bij DHL. Dat traject duurt twee jaar. ‘Dat geeft mijn maatschappelijke carrière echt een kickstart. Ik krijg veel mogelijkheden om van het bedrijf op te pikken. Het liefst had ik dit gecombineerd met Oranje. Maar topsport en zo’n traineeship samen is te intensief. Dus ik moest een keuze maken. Ik heb er de afgelopen jaren veel voor gelaten. Nu is het mooi om ook andere dingen te doen. Ik blijf wel in de Hoofdklasse hockeyen bij Rotterdam.’

Hoogtepunten van 44 interlands

Turkstra werd al opgeroepen onder de vorige bondscoach Paul van Ass, maar speelde anderhalf jaar geen internationale toernooien. De twee belangrijkste toernooien van de afgelopen twee jaar maakte hij wel mee, nu onder bondscoach Max Caldas. Het succesvolle EK in Londen in 2015, waar Oranje kampioen werd. En de Olympische Spelen in Brazilië, waar Oranje teleurstellend vierde werd.  Het zijn uiteraard de hoogtepunten van de internationale hockeycarrière van de boomlange verdediger.

‘Tijdens de EK-finale voelde het in het team alsof alles op z’n plek viel. Die finale tegen Duitsland (6-1 zege, red.) was een schitterende wedstrijd om te spelen. Die zal ik altijd onthouden. Ook Rio was schitterend. Uiteraard met wisselende gevoelens. Het was bijzonder dat we zo goed speelden in de kwartfinale tegen Australië, maar jammer dat we zo onderuit gingen in de halve finale tegen België. Dat is ook weer het ongrijpbare in de sport.’

Hidde ‘High Tower’ Turkstra

Keeper Pirmin Blaak kent Turkstra al vanaf de C’tjes van Rotterdam. De international die afgelopen zomer Rotterdam voor Oranje-Rood verruilde heeft mooie woorden voor zijn goede vriend: ‘Hidde is altijd zichzelf gebleven. Toen hij van Rotterdam naar Victoria overstapte vroegen mensen zich af waarom hij dat deed, maar hij wilde met z’n vrienden in het tweede van Victoria hockeyen. Hij is wel echt een clubjongen geworden. Hij heeft bij Rotterdam gecoacht, achter de bar gewerkt en veel met de business club gedaan. Hij is het voorbeeld van iemand die studeert maar ook aan topsport doet. Dit traineeship is echt wat hij wilde.’

Jeroen Hertzberger, Pirmin Blaak, Seve van Ass en Hidde Turkstra op het EK. Toen allemaal spelend voor Rotterdam. Foto: KNHB/Koen Suyk

Enorme reach

Blaak gaat ook de hockeyer Turkstra missen in het Nederlands Elftal. ‘Bij Rotterdam noemden we hem altijd ‘High Tower’. Hij steekt er op het veld altijd met kop en schouders boven uit. Als je hem soms naast kleinere spitsen ziet, is het verschil zó groot. Hij heeft een ontzettend harde lange bal en verdedigend een enorm lange reach. Hij pakte ook belangrijke goals mee. Ik heb een bijzondere band met hem. Dat is het mooie aan het hockey. Je maakt veel met elkaar mee en verliest elkaar daarom niet uit het oog.’