Seve van Ass: ‘Bronzen plak moest van ver komen’

Zijn misser in de shoot-outserie in de halve finale tegen België bezegelde het lot van Oranje. Seve van Ass rechtte met het Nederlands elftal de rug en zorgde er 48 uur later met de 3-1 zege op Australië voor dat het WK met een bronzen medaille werd afgesloten. 

Het zweet druipt nog van z’n voorhoofd na de gewonnen troostfinale. Seve van Ass moest met Oranje tot het gaatje gaan om als derde in de boeken te belanden. ‘We hebben ‘m op karakter en echte wil gewonnen’, lacht de ervaren middenvelder. ‘Het was knokken tegen Australië. Het verdient niet de schoonheidsprijs, vooral in de tweede helft hebben we ‘m over de streep getrokken. Helemaal fris waren we ook niet meer op het einde, maar ik ben blij hoe we hier stand hebben gehouden. Heel knap.’

Twee dagen eerder zag de wereld er voor Oranje heel anders uit. Nadat er tegen België na zestig dampende minuten een stand van 2-2 op de borden stond, moesten shoot-outs de beslissing brengen. Nadat Thijs van Dam en Terrance Pieters al gemist hadden, lag de druk vrijdag vol op de schouders van Seve van Ass. Als hij had gescoord, had Nederland nog een kansje gehad. Het liep anders, de HGC’er miste. 

Van Ass met Jorrit Croon na de verloren halve finale tegen België. Foto: Willem Vernes

Koffietentje met familie

‘Eigenlijk wil ik het daar nu niet meer over hebben’, reageert Van Ass, die logischerwijs een slechte nacht had na afloop van die halve eindstrijd. ‘Het hielp om de zinnen een beetje te verzetten. Niet alleen maar over hockey te praten. We hebben even wat tijd met familie doorgebracht. Bij hen en ook bij elkaar konden we ons ei kwijt. Naast ons hotel is een koffietentje, daar zijn we heengegaan. Mijn moeder is hier, mijn broer was er ook.’

En toen kwam op zaterdag langzaam de omslag. ‘Gedurende de dag kwam dat gevoel binnen. Dat ik heel graag die Aussies een plak slaag wilde geven.’ 

Hij zegt het met nadruk. ‘Sinds ik bij Oranje zit, is het tegen hen altijd een mooie strijd geweest. Je weet dat het een vechtwedstrijd wordt. Dat we op de Olympische Spelen van hen verloren, ging niet meer door mijn kop. Zij hebben ongeveer nog hetzelfde team staan, maar bij ons is dat natuurlijk heel anders. Het ging mij er vooral om dat we een medaille verdienen, voor de manier waarop we gespeeld hebben.’

‘Als je in deze wedstrijd tegen Australië verliest of niet thuis geeft, dan gaat het toernooi als een nachtkaars uit. Inderdaad, daar leek het misschien een beetje op in het tweede kwart. Het moest van ver komen. Dat sprankelende en energieke spoot er niet echt uit deze keer. Maar dat neemt niet weg dat ik heel blij ben met brons.’

Van Ass (rechts) bedankt het publiek in Bhubaneswar. Foto: Willem Vernes

Na twee keer zilver, nu brons

Bovendien was het de eerste grote zege voor een nieuwe generatie op een groot toernooi. ‘Precies. We hebben met deze ploeg nu drie ‘do-or-dies’ gespeeld. Tegen Zuid-Korea, België en nu tegen de Aussies. Geen enkele keer hebben we in de reguliere tijd verloren. Dat geeft een boost, hierop kunnen we verder bouwen. De progressie van de afgelopen periode is zichtbaar geweest dit toernooi.’

De meeste van zijn teamgenoten kunnen nog jaren mee in Oranje. Kunnen na de Spelen van 2024 toeleven naar nog een volgend WK, dat in 2026 in Nederland en België wordt gehouden. Van Ass (nu 32) is daar hoogstwaarschijnlijk niet meer bij. ‘Die kans zit er dik in’, grijnst de routinier. Hij pakte al zilver in 2010 en 2014. Nu sluit hij af met brons, met een verguld randje.