Begin 2023 was aanvaller Joep Troost (22) nog een vrij anonieme hockeyer van Almere, uit nota bene de Promotieklasse. Nu is hij de topscorer van regerend landskampioen Pinoké en heeft hij twee interlands achter zijn naam staan. ‘Het is voor mij een prachtig jaar geweest.’
Het leven van de spits van Pinoké was het afgelopen jaar een sprookje. Een verhaal weliswaar zonder happy end – Troost hoorde vorige week dat hij in januari niet meegaat op trainingsstage met de Oranje Heren naar Zuid-Afrika – maar dat desondanks te mooi is om waar te zijn.
Zijn verhaal van dit kalenderjaar leest als een stripverhaal. Het ene moment hockeyde Troost nog tegen clubs als Ring Pass en HBS, in de Promotieklasse. Het andere moment droeg hij in het verre Argentinië het shirt van het Nederlands elftal en maakte hij de winnende goal tegen Groot-Brittannië, in de Pro League.
Dat plotselinge succes is hem niet komen aanwaaien, vertelt hij in een koffietentje in Amsterdam-Zuid. Vierenhalf jaar geleden verliet hij Pinoké door de achterdeur en maakte hij de overstap naar Qui Vive. De Joep Troost van toen is een andere Joep Troost dan die van nu. ‘Als achttienjarige leunde ik te veel op mijn talent. Pas later leerde ik wat hard werken is.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Hij is een stuk fitter dan vroeger
Afgelopen april hockeyde Troost met Almere de laatste wedstrijd van het seizoen. Een paar dagen later rende hij op het veld van zijn oude club Qui Vive zijn eerste shuttles. Iets dat hij heel de zomer lang bleef doen. Hij wilde zo fit mogelijk worden. Hét voorbeeld dat hij ergens de afgelopen jaren de knop heeft omgezet.
‘Dat rennen van die shuttles, dat moet je maar doen. Op mijn achttiende kon ik dat een stuk minder opbrengen dan nu. Toen dacht ik dat ik er hockeyend wel zou komen. Ik wist nog niet dat ik mentaal een stapje bij moest zetten. Dat heb ik de afgelopen jaren in de Promotieklasse pas geleerd’, zegt Troost.
‘Ik dacht er te makkelijk over. Nu heb ik een andere mindset, waardoor ik fitter ben. Daardoor kan ik ook laat in de wedstrijd nog van waarde kan zijn. Nu kan ik blijven aanzetten, om nog wél die goal te maken of die assist te geven. Dat is het grote verschil met vroeger. Dat heeft ertoe geleid dat ik zo’n prachtig jaar kon hebben.’
Joep Troost heeft gescoord voor Pinoké. Foto: Willem Vernes
Ik durfde de strijd niet aan te gaan. Ik dacht dat ik de zevende spits zou worden Joep Troost over zijn vertrek bij Pinoké in 2019
Toen Troost vier jaar geleden het ambitieuze Pinoké verruilde voor de Promotieklasse, moest hij nog achttien worden. Hij was nog jong. Hij wist nog niet wat het leven van een topsporter inhield. Hij had ook nog niet de bravoure die hij nu heeft. Coach Jesse Mahieu wilde dat hij bij Pinoké bleef. Zijn ouders wilden dat het liefst ook. Maar Troost zag vooral beren op de weg en koos ervoor om Pinoké te verlaten.
‘Ik durfde de strijd niet aan te gaan. Pinoké bouwde aan een topteam. Er werden andere spitsen aangetrokken en ik maakte pas de overstap uit de jeugd. Ik had niet het idee dat ik veel minuten zou maken. Ik dacht dat ik de zevende spits zou worden’, vertelt hij.
‘Maar als ik daar nu op terugkijk, dan had ik best bij Pinoké kunnen blijven. Ik had gewoon de strijd aan moeten gaan. Bij Pinoké had ik kunnen leren van de ervaren spelers. Alleen toen zag ik dat niet in. Toen liep ik weg voor de concurrentiestrijd. Ik koos voor de speelminuten bij Qui Vive. Na één jaar maakte ik de overstap naar Almere, waarmee ik één jaar in de Hoofdklasse en twee jaar in de Promotieklasse heb gespeeld. Daar heb ik aan mezelf gewerkt en de stappen gezet die nodig waren. Dus al met al ben ik toch blij met hoe het gelopen is’, concludeert hij.
Joep Troost begin dit jaar op het WK Zaal in Zuid-Afrika. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek
Hij wilde alsnog slagen bij Pinoké
Het afgelopen seizoen maakte Troost in het shirt van Almere 23 competitiedoelpunten. Het was het beste seizoen uit zijn loopbaan. Negen clubs uit de Tulp Hoofdklasse benaderden hem voor een overstap. Met drie daarvan sprak hij, maar er was voor hem natuurlijk maar één droomkandidaat. Hij wilde slagen bij zijn oude club: Pinoké.
‘Ik heb gekozen voor Pinoké omdat ik de club ken. Omdat ik Jesse [Mahieu] ken. Omdat vrienden van me daar hockeyen. Maar ook vanwege het vertrouwen dat de club in me heeft. Ik ben weggegaan en weer teruggekeerd. Als ik nu wel slaag, is het verhaal voor mij rond.’
Het verhaal dat Troost dit seizoen bij Pinoké aan het schrijven is, werd de afgelopen tijd vrijwel wekelijks alleen maar mooier. Op bezoek bij HDM in de openingswedstrijd van het seizoen (0-2) maakte hij na rust de belangrijke 0-1. Die week daarna scoorde hij tegen HGC (3-1 winst) twee keer. Alles wat Troost aanraakte, veranderde plotseling in goud. Hij maakte de eerste competitiehelft negen doelpunten, waarmee hij dit seizoen clubtopscorer van Pinoké is. Als klap op de vuurpijl werd hij uitgenodigd voor de trainingsgroep van het Nederlands elftal. In Argentinië debuteerde hij in Oranje. En in zijn tweede interland scoorde hij nog ook.
Joep Troost aan de bal in het shirt van Almere. Foto: OrangePictures
Ik ben al heel blij dat ik dit mee heb mogen maken Joep Troost over zijn twee interlands
Troost: ‘Het ging het afgelopen jaar allemaal zo ontzettend snel. Niet normaal. Toen ik in de Promotieklasse speelde, had ik nooit kunnen bedenken dat ik nu twee interlands op mijn naam zou hebben. Het was ook helemaal mijn doel niet om nu al voor het Nederlands elftal uit te komen. Waar ik mijn pijlen vooral op richtte, was slagen bij Pinoké. Dat was stap één.’
Dat hij op de valreep hoorde dat hij niet meegaat op trainingsstage naar Zuid-Afrika, verpest zijn jaar niet, benadrukt hij. ‘Natuurlijk vind ik dat wel jammer. Maar het is niet zo dat ik heel hard zit te balen. Ik ben al heel blij dat ik dit mee heb mogen maken. Dat had ik al niet verwacht. Het is voor mij echt een wonderlijk jaar geweest.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.